در گفت‌وگو با اعتماد:
پزشکیان: امروز کسی جرات شکایت از مسئول رده چندم را ندارد؛ حرف شاکی هم که درست باشد باز هم گوشش را می‌کشند
در مقابل یک حکومت قدرتمند به یک جامعه قدرتمند نیاز است تا اجازه ندهد، حاکمیت پایش را از گلیم قانون فراتر بگذارد
مسعود پزشکیان گفت: امروز کسی جرات شکایت کردن از مسئول رده چندم را دارد؟ حتی اگر حرف شاکی درست باشد باز هم گوشش را می‌کشند. می‌گویند حضرت علی (ع) کسی بود که مخالفانش در همان مسجدی که او نماز می‌خواند، صفوف جداگانه نماز داشتند و کسی به آنها تعرضی نمی‌کرد. این ساختاری است که مردم و دلسوزان انقلاب به دنبال تحقق آن بودند.
مهدی بیک اوغلی- مجلس یازدهم در شرایطی به روزها و هفته‌های پایانی فعالیت‌هایش نزدیک می‌شود که در رزومه فعالیت‌های این مجلس، طرح‌ها و لوایح پرحرف و حدیثی چون طرح صیانت، طرح حجاب و عفاف و... همچنین ابهامات بسیاری چون ماجرای خودرو گیت و... قرار دارد.
در یک چنین شرایطی، افکار عمومی ایرانیان و فعالان سیاسی می‌خواهند بدانند با آغاز به کار مجلس دوازدهم، آیا باید منتظر همین نوع کنشگری در مجلس تازه باشند یا الگویی متفاوت از مجلس قبلی در این مجلس شکل می‌گیرد.
مسعود پزشکیان، نماینده منتخب مجلس دوازدهم معتقد است که هر چند فضای کلی مجلس دوازدهم شباهت‌های بسیاری با مجلس قبلی دارد، اما در عین حال می‌گوید: «قدرت به طور کامل دراختیار اکثریتی که در مجلس یازدهم هر کاری دوست داشتند می‌کردند، نخواهد بود.»
گفت‌وگوی «اعتماد» با نماینده منتخب مردم تبریز در مجلس آینده دامنه وسیعی از موضوعات متفاوت و متضاد را درگرفت. از نحوه کنشگری اقلیت مستقل و میانه‌رو و اصلاح‌طلب در مجلس دوازدهم گرفته تا انشقاق عمیقی که این روزها میان اصولگرایان بر سر قدرت افزون‌تر ایجاد شده است.
او با نظیرسازی مفاهیم متعالی موجود در نهج‌البلاغه با دیدگاه‌های مدرن اندیشمندانی چون عجم اوغلو، دوران جدید را دوران جوامع قدرتمند و نه هنگامه لویاتان‌های بزرگ ارزیابی می‌کند و با استناد به رهنمودهای نهج‌البلاغه می‌گوید: «رعیت به صلاح نمی‌رسد مگر اینکه والیان صالحی داشته باشد. والیان آدم‌های صالحی نمی‌شوند، مگر اینکه رعیت مطالبه‌گر در مقابل آنها باشد...»
به گزارش اعتماد، بخش هایی از گفت و گوی پزشکیان را در ادامه می خوانید:
اساسا یکی از دلایلی که تندروها به دنبال رد صلاحیت من و امثال من بودند، به دلیل همین افشاگری‌ها بود. من معتقدم در مجلس دوازدهم باید با جمع حرکت کرد و دیدگاه‌های کارشناسی را پذیرفت. من پزشک هستم می‌توانم در این حوزه ایده‌پردازی کرده و طرح ارایه کنم، شما در حوزه رسانه و اطلاع‌رسانی ممکن است نظراتی داشته باشید که قابل توجه باشد، فرد دیگری در حوزه اقتصاد و... همه این ظرفیت‌ها به نفع مردم باید به کار گرفته شوند.
امروز کسی جرات شکایت کردن از مسوول رده چندم را دارد؟ حتی اگر حرف شاکی درست باشد باز هم گوشش را می‌کشند. می‌گویند حضرت علی (ع) کسی بود که مخالفانش در همان مسجدی که او نماز می‌خواند، صفوف جداگانه نماز داشتند و کسی به آنها تعرضی نمی‌کرد. این ساختاری است که مردم و دلسوزان انقلاب به دنبال تحقق آن بودند.
به‌طور کلی تصور می‌کنم بافت و ساختار مجلس دوازدهم، با مجلس یازدهم متفاوت است. قدرت به‌طور کامل در اختیار اکثریتی که در مجلس یازدهم هر کاری دوست داشتند می‌کردند، نخواهد بود، به خصوص با روند انشقاقی که در بطن اصولگرایان شکل گرفته و گروه تندرویی از درون آنها به وجود آمده است. این تندروها به نظرم اخلاق را رعایت نمی‌کنند و همه‌چیز را زیر سوال می‌برند. اگر کسی می‌گوید باید نماز خواند باید به دنبال فرهنگ‌سازی و اقناع عمومی باشد، با زور که نمی‌شود مردم را نمازخوان کرد و حجاب بر سر آنها گذاشت.45سال است در این مملکت، تلاش می‌شود به زور حجاب را بر سر مردم گذاشت، درست نشد، امروز هم با زور و خشونت و روش‌های سلبی نمی‌توان بهبودی حاصل کرد.
خطبه 216 نهج البلاغه بسیار زیباست. کتابی هم توسط عجم اوغلو نوشته شده به نام راه باریک آزادی که جذابیت‌های بسیاری دارد. در راه باریک آزادی گفته می‌شود برای اینکه یک جامعه اصلاح پیدا کند و درست شود به یک لویاتان و حاکم پرقدرتی نیاز دارد تا مقابل هرج و مرج بایستد، امنیت ایجاد کند، عدالت را شکل دهد و... یک نفر دیگر این رویکرد را نقض می‌کند و می‌گوید، ممکن است یک حکومت این ضرورت‌ها را ایجاد کند اما خودش بدتر از جامعه بدون حاکم تندروی داشته باشد و منشا هرج و مرج شود.
با این استدلال‌ها نهایتا این‌طور نتیجه‌گیری می‌شود که در مقابل یک حکومت قدرتمند به یک جامعه قدرتمند نیاز است تا اجازه ندهد، حاکمیت پایش را از گلیم قانون فراتر بگذارد و تندروها را به زیر بکشد.
حضرت علی (ع) در خطبه 216 می‌فرماید: «رعیت به صلاح نمی‌رسد مگر اینکه والیان صالحی داشته باشد.والیان آدم‌های صالحی نمی‌شوند، مگر اینکه رعیت مطالبه‌گر در مقابل آنها باشد...»
قدرت لغزندگی به سمت دیکتاتوری دارد. شما اگر به من بال و پر زیادی بدهید و از من زیاد تعریف کنید، آرام‌آرام تصور می‌کنم تافته جدا بافته‌ای هستم و خود را گم می‌کنم. اما به عنوان فردی که رییس یک اداره یا متولی دولتی هستم، اگر با مطالبه‌گری مردم مواجه شوم، سطح و جایگاه خود را خواهم شناخت.
دیدگاه تان را بنویسید