اعتراض تند روزنامه اصولگرا به هفته‌نامه رسایی؛ چرا از قالیباف و جلیلی دیو و دلبر می‌سازید؟

پس از تأیید صلاحیت شش نفر در شورای نگهبان، با وضعیت جدیدی روبه‌رو می‌شویم که داستان غم‌انگیز دیگری است.

به گزارش جوان، در این مرحله که ثبت‌نام نامزدها را پشت سر گذاشته و با تعدادی نامزد انتخاباتی از یک جبهه یا جریان سیاسی مواجه هستیم و این افراد آمده‌اند که رقابت کنند و حاصل رقابت‌شان پیروزی و تکیه بر جایگاه ریاست جمهوری باشد، با این وضعیت مواجه می‌شویم که هر کدام از این افراد طرفداران و هوادارانی دارند که دارای صفحات مجازی هستند و تلاش دارند این صفحات را - اگر تازه آموزه‌های دینی را مبنای عمل خود قرار دهند و مسیر درست را برای تبلیغ نامزد خود طی کنند - به عرصه رقابت برای اثبات نامزد جریانی خود تبدیل کنند.

شاید تا اینجای کار مشکل چندانی پیش نیامده باشد، ولی کار از آنجا گره می‌خورد که به جای بیان توانمندی‌ها و داشته‌های یک نامزد، به سراغ تخریب نامزد دیگر می‌روند و دردناک‌تر اینکه نامزد رقیب هم از همان جریان یا جبهه‌ای است که نامزد آن‌ها هم از همان جبهه برخاسته است.

سؤال اینجاست که هفته نامه‌ای[۹دی متعلق به حمید رسایی] که تصویر دو نامزد از یک جبهه (جبهه انقلاب) را در صفحه اول خود منتشر می‌کند و با القا، مخاطبان را دچار این تشویش ذهنی می‌کند که در انتخاب، مردد بین این و آن باشند و بدتر اینکه یکی را «دیو» و دیگری را «دلبر» تلقی کنند، کجای رفتارش تشکیلاتی عمل کردن در چارچوب یک جبهه است؟ طبیعی است که رقیب نامزدهای این جبهه در جبهه مقابل، با صف آرایی و کار تشکیلاتی منسجم، چه بسا با وجود عده کمتر میدانی در پای صندوق رأی، سرنوشت دیگری را برای انتخابات رقم بزند.

آنچه امروز جبهه انقلاب گرفتار آن است فاصله گرفتن از کار تشکیلاتی از مرحله ثبت نام و اجازه «آتش به اختیار» برای ثبت نام‌ها و به‌هم ریختگی در فضای تبلیغاتی و زدن نامزدهای خودی در فضای مجازی- هرچند معتقدم تخریب رقیب در جبهه مقابل هم رفتاری زشت و تقبیح شده است- می‌باشد.

این یک هشدار دلسوزانه است. اگر نیروهای انقلاب، تابع رفتار تشکیلاتی نباشند، نمی‌توانند انتظار پیروزی در انتخابات را به آسانی داشته باشند. رفتار تشکیلاتی از مرحله ثبت نام تا رقابت در زمان تبلیغات انتخاباتی و مناظره‌های تلویزیونی تا حتی برای جلوگیری از شکستن آرای بدنه اجتماعی این جبهه، انصراف به نفع عزیز دیگری وکنار کشیدن را شامل می‌شود که یقینا خیر و برکات این رفتارها به مراتب بیشتر از خدمت چهار ساله در جایگاه ریاست جمهوری است.