همانطور که برای دولت فعلی حق دفاع قائل هستند برای مدیران سابق هم این حقوق در نظر گرفته شود

داریوش قنبری فعال سیاسی اصلاح‌طلب عضو حزب مردم‌سالاری درباره اتفافات پیش آمده در مناظره فرهنگی مسعود پزشکیان و ارزیابی خود از عملکرد رسانه ملی گفت: متأسفانه بخشی از مدیران رسانه ملی سال‌ها است که عدالت را بین جریان‌های سیاسی رعایت نمی‌کنند و این رسانه تبدیل به تریبون یک جریان خاص شده است. در میزگردها، کسانی که تحت‌عنوان مجری صحبت می‌کردند، مواضع سازمانی‌شان را دیدیم و شنیدیم و مشخص و واضح بود که در برخی از موارد بی‌طرفی در این رسانه وجود ندارد و برخی سعی می‌کنند همان خط جناحی خود را دنبال کنند و چندان به دنبال رعایت اعدالت و انصاف نیستند.

به گزارش ایلنا،  بخش هایی از گفت و گوی داریوش قنبری را در ادامه می خوانید:

 

• دیدیم مجریانی که باید بی‌طرفانه فقط سوال‌کننده باشند، عملا تبدیل به مناظره‌چی می‌شوند یا طرف یک جریان خاص را می‌گیرند و نمی‌خواهند اجازه دهند تا حرف طرف مقابل شنیده شود. این وضعیتی بود که باعث اتفاق ناگواری شد و مجری برنامه با توجه به بی‌عدالتی که از خود نشان داد منجر به عصبانیت آقای فاضلی شد. همانطور که مجری از نامش مشخص است؛ باید طرح سوال کرده و حق تریبون را مدیریت کند. او رئیس جلسه نیست، مجری است. باید طرح سوال کند و زمان را به شکل عادلانه‌ای مدیریت و تنظیم کند نه اینکه مدیریت صحبت‌ها را داشته باشد. مدیریت مباحث با مجری نیست بلکه مدیریت زمان و وقت با او است.
• متأسفانه وقتی مجری برنامه تبدیل به یک طرف بحث می‌شود، این رفتارها با تعریفی که از مجری شنیدیم و سراغ داریم در تضاد است و مردم هم به خوبی این رفتار را دیده و قضاوت می‌کنند که رسانه ملی به چه نحوی رفتار می‌کند. بنابراین رفتار رسانه ملی، رفتار جناحی است و در سال‌های گذشته باعث شده بخش قابل توجهی از مخاطبان خود را از دست بدهد. این جهت‌گیری و سمت‌گیری‌ها به ضرر منافع سازمانی رسانه ملی است و جایگاه این رسانه را تضعیف می‌کند. به نظر می‌رسد که اگر مدیران رسانه ملی به دنبال این هستند  که مجددا اعتماد مردم را به دست بیاورند، باید به سمت رسالت رسانه‌‌ای خود رفته، بی‌طرفی و رسالت خبری خود را به عنوان اولویت اولیه سازمان بازتعریف کنند تا بتوانند اعتماد از دست رفته را احیا کنند.
• عقل و منطق حکم می‌کند وقتی اتهامی به فرد یا افرادی زده می‌شود، حق دفاع برای آن فرد خاص یا افراد در نظر گرفته شود. یا وقتی نسبتی به دولت سابق داده می‌شود، همان‌طور که برای دولت فعلی این حق و حقوق را قائل می‌شوند، برای مدیران دولت سابق هم این حق و حقوق در نظر گرفته شود تا جواب بدهند.
• در دنیای انفجار اطلاعات، هیچ بحثی به صورت مونولوگ اتفاق نخواهد افتاد. اینطور نیست که تنها رسانه مردم صداوسیما باشد و صداوسیما به شکل یک طرفه بتواند مردم را به عنوان مخاطب خود داشته باشد. رسانه‌های دیگر هم فعال هستند، رسانه های اجتماعی آزادانه وجود دارد، حرف همه را می‌زنند و به سرعت پاسخ شبهات و مسائلی که مطرح می‌شود، در آنجا قطعا داده خواهد شد و در این شکی نیست. اما تنها اتفاقی که می‌افتد جایگاه رسانه ملی است که با این موضع‌گیری‌ها دچار مشکل می‌شود. آن جایگاه هم باید اعتماد مردم را داشته باشد که متأسفانه به خاطر این مسائل اعتماد مردم را نمی‌تواند جلب کند. با وجود هزینه‌های بسیار سرسام‌آور، ایجاد شبکه‌های متعدد تلویزیونی و رادیویی نتوانستند به قدر کافی مخاطب جلب کنند و مخاطبان به دنبال رسانه‌های جایگزین می‌روند.
• در مجموع، این‌گونه رفتارها رسالت سازمانی صداوسیما را خدشه‌دار کرده و عملا جایگاه این سازمان را متزلزل می‌کند. اینکه برخی مدیران این سازمان احساس می‌کنند با نگاه یک طرفه تفکر خودشان را قالب خواهند کرد، این موضوع اتفاق نخواهد افتاد. این‌گونه اقدامات راه به جایی نخواهد برد و گفتمان حاکم بر صداوسیما با این‌گونه جهت‌گیری‌ها تقویت نخواهد شد. کما اینکه طی سال‌های گذشته این موضوع را دیدیم و عملا این‌گونه اقدامات جایگاه صداوسیما را تنزل خواهد داد.