اگر مجلس به همه وزرا رای اعتماد دهد یعنی راه وفاق ملی ناهموار نیست و می‌توان روی همه ارکان نظام حساب کرد

«رای امروز مجلس آغاز وفاق یا ادامه نقار؟» عنوان یادداشت روزنامه اعتماد به قلم جعفر گلابی است که در آن آمده؛ امروز روز رای‌گیری کابینه آقای دکتر پزشکیان در مجلس شورای اسلامی است.اگرچه از زمان تاسیس مجلس حاصل انقلاب مشروطه در 118 سال پیش تاکنون کابینه‌های زیادی به مجلس نمایندگان رفته و اغلب رای اعتماد گرفته‌اند ولی با توجه به شرایط خاص زمان ما امروز را می‌توان نقطه عطفی در روابط میان دولت و قوه مقننه دانست.رییس‌جمهور مورد حمایت اصلاح‌طلبان در حالی از مجلسی با اکثریت اصولگرا درخواست رای اعتماد می‌کند که پس از سال‌ها از عرف رایج سیاسی خارج و وزرایی از دو جناح موجود در کشور را نامزد کرده است.

این رویکرد نسبتا بدیع به گفته رییس‌جمهور بر اساس مشی انسجام‌خواهی و رسیدن به وفاق ملی صورت می‌گیرد.وی امید واثق دارد که با این روش از اختلاف‌هایی بکاهد که آنها را منشا بسیاری از معضلات کشور می‌داند و درصدد پر کردن خلئی است که بر اثرعدم وفاق ملی مرتبا خسارت می‌آفریند. این رویکرد جسورانه که امتدادی مبهم و پیچیده دارد نیازمند پاسخ مثبت طرف مقابل است و مسلما اگر حاصل نیاید مسوولش کسانی هستند که راه نو و صادقانه رییس‌جمهور را نپذیرفته و بر اختلافات گذشته پایدار مانده‌اند.نکته مهم اینکه اگر آقای دکترپزشکیان به‌رغم انتقاد و نارضایتی حامیان خود پای در راه تازه‌ای گذاشته، صرفا برای کسب اعتماد مجلس نیست، بلکه وی هدفی بزرگ‌تر را مد نظر قرار داده که بر مبنای آن، همه نیروها و جریان‌های فکری و سیاسی در جهت پیشرفت و توسعه کشور هماهنگ شوند یا حداقل توان‌های یکدیگر را خنثی نکنند . 

در واقع رییس‌جمهور طرحی نو در انداخته و انتظار زایش تحولی بزرگ را دارد.درک شرایط خطیر کشور و مشکلات و معضلات عظیم موجود و تهدیدهای فزاینده خارجی این امید را دامن می‌زند که همه گروه‌ها و جناح‌ها و جریان‌های سیاسی که متعهد به ثبات و حفظ کشور هستند، منافع و امنیت ملی را در اولویت نخست تعاملات خود قرار دهند و از اختلافات جاری بکاهند و حتی در عمل به گذشت و فداکاری روی آورند. به عبارتی آقای پزشکیان با گرو گذاشتن حیثیت و اعتبار خویش این فداکاری را آغاز کرده است و لابد انتظار دارد که همه موثرین میهن هم یک گام به جلو بیایند و راه وحدت و همدلی را بیازمایند. اکنون و پس از معرفی یک کابینه فراجناحی باید دید که آیا این رویکرد صادقانه با پاسخ مثبت روبه‌رو می‌شود یا نه ؟ چنانچه همه اعضای معرفی شده کابینه با رای بالا مورد اعتماد قرار گیرند، ثابت می‌شود که راه وفاق و همدلی چندان که انتظارش می‌رفت سخت و ناهموار نیست و رییس‌جمهور محترم می‌تواند روی همکاری همه ارکان نظام حساب کند و کم‌کم دیگرانی که به هر دلیل از سپهر سیاسی کشور قهر کرده‌اند یا حذف شده‌اند هم به میدان بیایند و راه توسعه همه‌جانبه با انرژی تازه و انبوه پیموده شود. 

البته رای دادن مجلسیان محترم به وزیران همسو طبیعی است آنچه انتظار می‌رود و هنر است و قابل تحسین اینکه وزیران اصلاح‌طلب هم با رای بالا مورد اعتماد قرار گیرند و خلایق از همدلی ایجاد شده دلگرم شوند. 

نگرانی آنجاست که برخی با تندروی و عدم درک شرایط کشور زیر نگاه خیره مردم فرصت پیش آمده را غنیمت نشمارند و اهداف نازل شخصی و گروهی را بر منافع و مصالح عالیه کشور ترجیح دهند.البته به نظر نمی‌رسد که رییس‌جمهور محترم حتی در این صورت از راه منتخب خود منصرف شود و به دعوای مطلوب افراطیون وارد شود ولی روشن است که با افتادن برخی وزیران وزین پیشنهادی ذائقه مردم تلخ می‌شود و امیدهای ایجاد شده آسیب می‌بیند.مجلسیان محترم باید متوجه زمان هم باشند که بسیار تنگ است و جامعه فرصت از دست دادن یک روز را هم ندارد.

دولت جدید باید با سرعت شروع به‌ کار کرده و در رفع نواقص کوشش کند.برای نمونه مگر تا تابستان آینده چقدر فرصت داریم که درجا بزنیم و شاهد خاموشی‌های افزون‌تر باشیم . در دیگر حوزه‌ها هم اگر اوضاع بدتر از وضع برق نباشد، بهتر نیست.بگذارید از رای اعتماد کامل به همه وزیران پیشنهاد شده پیام آغاز تحولی نو در ایران به جهان مخابره شود و از همین رهگذر از تهدید‌ها کم و به فرصت‌ها اضافه شود.راستش تا همین حالا هم مردم تحملی معجزه‌وار از خود نشان داده‌اند و باید قدر صبر و حوصله آنها را دانست.اگر باز هم در میان مردم این ذهنیت رخنه کند که همه دعواهای سیاسی برای کسب منافع توسط افراد و جناح‌ها و گروه‌های موجود سیاسی است، اعتماد نسبی به وجود آمده آسیب دوباره خواهد دید که شاید ترمیم‌ناپذیر باشد.درک شرایط خطیر و ویژه و شکننده موجود سخت نیست خصوصا اگر منیت‌ها و خودمحوری‌ها و ترجیح منافع شخصی و گروهی کنار گذاشته شوند.