موشک بالستیک چه تفاوتی با موشک کروز دارد؟

 بر اساس تعاریف محققان نظامی، موشک بالستیک موشکی است که در بخش اعظم مسیر پروازی خود یک خط سیر بالستیک را دنبال می کند. خط سیر بالستیک بدین معناست که وقتی سوخت پیشرانه موشک به اتمام رسید، موشک همچنان به حرکت خود ادامه می دهد، همان کاری که یک گلوله پس از خارج شدن از لوله اسلحه انجام می دهد.

به گزارش روزیاتو، وقتی سوخت به پایان رسید دیگر نمی تواند مسیر سیر موشک را تغییر داد. در واقع موشک بالستیک مسیری را ادامه می دهد که توسط سرعت پرتاب و نیروی جاذبه زمین برای بازگرداندن آن به سطح زمین تعیین می کنند.

در نهایت این جاذبه زمین است که موشک و مهمات همراه آن را به سمت هدف هدایت می کند، مهمات یا کلاهکی که می تواند مواد منفجره، شیمیایی یا بیولوژیکی و حتی هسته ای باشد.

اما باید بدانید که موشک بالستیک با موشک کروز متفاوت است. موشک های کروز موشک هایی هستند که در بخش اعظم پروازشان خودکششی عمل می کند، نسبتاً در مسیری مستقیم و ارتفاعات پایین حرکت می کنند و از پیشران یا خرج پرتاب راکتی سود می برند.

وقتی به موشک بالستیک فکر می کنید باید به مسیر پروازی شبیه یک منحنی بزرگ فکر کنید که بسیار بالا رفته و سپس پایین می آید اما موشک کروز که معمولاً از کشتی های جنگی پرتاب می شود، بیشتر در یک مسیر خطی ثابت پرواز می کند.

موشک های بالستیک اولین بار در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند، وقتی نیروهای آلمانی از یک موشک بالستیک موسوم به V-2 برای حمله به لندن استفاده کردند.

سیستم های دفاعی بریتانیا برای ساقط کردن هواپیماهای جنگی طراحی شده بودند و نه موشک های لاستیک زیرا راکت ها به ارتفاعات بالای جو رفته و سرعت بسیاری بالایی نیز دارند.

بعد از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده به کمک دانشمندان آلمانی و تکنولوژی های بالستیک کشف شده در آلمان نازی، زرادخانه خاص خود از قدرتمندترین موشک های بالستیک قاره پیما را خلق کرد که توانایی نابود کردن اهداف در هر نقطه ای از جهان با کلاهک هسته ای را داشتند.

در حال حاضر تنها کشورهای روسیه، ایالات متحده، چین، فرانسه، هند، کره شمالی و بریتانیا دارای موشک های بالستیک قاره پیما هستند هر چند موشک های بالستیک کوتاه برد در بسیاری از کشورها تولید می شوند. باید گفت که تقریباً تمام موشک های بالستیک دوربرد و انواعی از موشک های کروز توانایی حمل کلاهک های هسته ای را دارا هستند.