جلیلی اگر عاقل باشد می‌داند الان وقت استیضاح وزرا و رئیس‌جمهور نیست

محمد قسیم عثمانی عضو فراکسیون مستقلین مجلس شورای اسلامی گفت‌وگویی درباره فشارها به دولت پزشکیان انجام داده است. 

به گزارش جماران، بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید؛

آقای عثمانی! چه کسانی در مجلس به دنبال استیضاح آقای پزشکیان رییس جمهور هستند؟ 

در حقیقت نکته مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که چند ماهی از عمر دولت آقای پزشکیان نگذشته است که اکنون برخی به دنبال استیضاح وزرا هستند یا حتی بحث استیضاح رییس جمهور را مطرح می کنند این گونه اقدامات، امری غیرمنطقی و غیراصولی است.

حال کسانی هم که به دنبال کلید زدن استیضاح وزرا و رییس جمهور هستند افراد و جریاناتی هستند که درد و مشکل جامعه را به درستی درک نکرده اند؛ چرا که اگر از چنین درکی برخوردار بودند متوجه می شدند که مشکل کنونی جامعه، مشکل اقتصادی است نه مشکل سیاسی و جناحی. 

در واقع اینکه یک جریان خاص در حال پیگیری استیضاح وزرا و رییس جمهور است، جای تأسف دارد. امیدواریم عقلانیتی شکل بگیرد و به جای چوب لای چرخ دولت گذاشتن و مانع تراشی، به آن کمک کنند.

هر چند استیضاح حق قانونی نمایندگان مجلس است اما به هر حال باید از پایه و اساس منطقی برخوردار باشد. به بیان دیگر دولتی که حدود شش ماه از عمرش گذشته است، همچنین وزیری که نقشی در بحث ارز و قیمت آن ندارد، استیضاح آنها اقدامی سیاسی، جناحی و غیرمعقول است.

با توجه به اینکه رهبری در فرمایشات خود اشاره داشتند که مجلس به دولت کمک کند، عدم توجه عده ای خاص و تندرو به این فرمایشات را چگونه ارزیابی می کنید؟ با در نظر گرفتن این موضوع که تندروها از یک سو خود را مدعی پیروی از فرمایشات رهبری می دانند و از سوی دیگر در سخنان و رفتارهایشان خلاف فرمایشات ایشان عمل می کنند...

به نظر می رسد اگر این عده به ویژه تندروها بخواهند به این گونه رفتارهای خود ادامه دهند شخص رهبری به آنها تذکر خواهد داد مبنی بر اینکه به دولت کمک کنند نه اینکه برای دولت مزاحمت و هزینه تراشی کنند. 

به هر حال اینکه دولت باید پاسخگوی رفتارها و اقدامات خودش باشد کاملا امری منطقی است منتهی باید به این موضوع توجه شود که دولت هنوز برنامه های خود را اجرا نکرده است. به عنوان مثال برخی به دنبال استیضاح وزیر نیرو هستند؛ با این استدلال که ناترازی وجود دارد. این در حالی است که این ناترازی ها تنها مربوط به شش ماه اخیر نیست، بلکه به سنوات گذشته باز می گردد یا در مورد ارز، وقتی تقاضا بیشتر از عرضه ارز است طبیعی است که قیمت آن افزایش می یابد.

اینکه می پرسند چرا عرضه ارز کم است به این علت است که  ارز، کم است. به بیان دیگر ما در کشور با کمبود منابع ارزی مواجهیم که بخشی از این موضوع به علت همین نوع رفتارها در کشور باز می گردد.

عده از نمایندگان هم در مجلس به دنبال استیضاح هستند که از یک سو خود را مدعیِ تخصص و دغدغه مند در حوزه اقتصادی کشور و همچنین آگاه به مشکلات معیشتی کشور می دانند و حداقل دومین حضورشان در مجلس است، ارزیابی شما از این نگاه جناحی چه زیان هایی را متوجه کشور و مردم و افکار عمومی خواهد کرد؟ آیا مردم به اظهارات این عده در خصوص فیلترینگ، مذاکره، استیضاح و حجاب و.. توجهی دارند؟ 

در اینجا دو مبحث مطرح است؛ نخست افکار عمومی و دوم افکار رأی دهندگان. به نظر می رسد افکار عمومی به هیچ وجه موافق این اقدامات نیست و آگاه هستند به این موضوع که این دعواها، سیاسی و جناحی است. در حقیقت شاید ادامه آن بگو مگوهای انتخابات ریاست جمهوری است. به هر حال آن طیفی از مردم که به تندروها رأی دادند شاید این شیوه‌های آنها را بپسندند.

منظورتان آقای جلیلی یا طرفداران آنها است؟

از شخص آقای جلیلی نام نمی برم اما به هر حال تفکرات و اندیشه های ایشان و طرفدارانش و یا کسانی که همانند ایشان می اندیشند. اما به نظر می رسد یقینا شخص آقای جلیلی از چنان عقلانیتی برخوردار است که بداند اکنون زمان مطرح کردن چنین موضوعاتی نیست و اصلا به مصلحت کشور نیست.

بنابراین، اگر این عقلانیت در وجود آقای جلیلی وجود داشته باشد و از سوی دیگر به کشور و نظام علاقه مند باشد و آنها را دوست داشته باشد، متوجه خواهد شد که این گونه رفتارها-اعم از استیضاح های وزرا و رییس جمهور- به مصلحت کشور و مردم نیست.

همچنین مردم با مشکلات معیشتی روبرو هستند، دولت مشکل منابع مالی و سرمایه گذاری دارد. در حقیقت مخالفان دولت باید ببینند در کجا می توانند امور را برعهده بگیرند و به دولت کمک کنند تا فشارها از روی دوش مردم برداشته شود. در غیر اینصورت اقدامات افراطی و غیرعقلانی عده ای منجر به فشار بر مردم خواهد شد. 

به طور کلی فضای کنونی مجلس را در ارتباط با دولت و وزرا چطور می بینید؟ 

به نظر می رسد اکثریت مجلس مانند گروه اقلیت تندرو فکر نمی کنند و آنها یک اقلیت متشکل و منسجمی هستند که به هر حال نمی توانند اکثریت را در مجلس به دست آورند. در نهایت راه به جایی نخواهند برد.