کد خبر: 517262
|
۱۴۰۰/۰۷/۱۹ ۱۴:۰۸:۰۰
| |

چند خط درددل با ته‌رنگی از امید به بهانه پیروزی‌های کشتی‌گیران و تیم ملی ایران:

قهرمانان... دلاوران... مدال‌آوران... شما بذر امید هستید!

امید داشتن یعنی دیدن پیروزی و پیشرفت هموطنت، دیدن مسابقه‌های کشتی و همراه با کشتی‌گیران و بُردهای‌شان، سوت و جیغ کشیدن و همراه مادران‌شان اشک شوق ریختن.

قهرمانان... دلاوران... مدال‌آوران... شما بذر امید هستید!
کد خبر: 517262
|
۱۴۰۰/۰۷/۱۹ ۱۴:۰۸:۰۰

اعتمادآنلاین| هاله تفضلی‌فرد، فعال فرهنگی- امید داشتن یعنی چه؟ چرا هرچقدر فکرمی‌کنم باز هم نمی‌توانم بگویم امید چیست؟! آشفته و دگرگون شده‌ام. به عنوان کسی در عنفوان جوانی، برایم کلمه «امید» کاملا نامفهوم، همانند معادله‌های توابعی دومجهولی است، اما نه. این واژه چهارحرفی ظاهرا ساده، حتی از اتحاد چاق و لاغر ریاضی هم برایم سخت‌تر شده است. امید داشتن یعنی دیدن پیروزی و پیشرفت هموطنت، دیدن مسابقه‌های کشتی و همراه با کشتی‌گیران و بُردهای‌شان، سوت و جیغ کشیدن و همراه مادران‌شان اشک شوق ریختن.

به دنیا آمدن فرزندی در خانواده و ازدواج دو نفر در فامیل؛ همان امیدداشتن‌های کوچک که نه، اما دلخوشی‌های هرچند کوچک برای خودش، بذرهای بارور امید به آینده است. و لعنت به هرچه همین بهانه‌های ظاهراکوچک، اما عمیق را فسرده کند!

لطفا به من نگویید: "ای بابا! تو که هنوز بچه‌ای، اصلا بزرگ نشدی که بخوای اینقدر لفظ‌ ‌‌قلم حرف بزنی؛ وقتی چیزی رو درک نکردی هنوز."

گفتن این حرف‌ها به‌ من و همسن و سالانم، اصلا باعث نمی‌شود ناامید شویم؛ دقیقا برعکس. ما فرزندان و آینده‌سازان همین سرزمینیم و در حد توان خودمان، دلایلی برای امیدوارماندن و ناامیدنشدن داریم.

یا اینکه شاید هم کسی به سن و سال من، به قدری خارج از توانش سختی کشیده و تحمل کرده است که صدای سوت زودپزِ مغزش روشن شده است و نزدیک به انفجاری ویرانگر.

ما حق داریم که گاهی ناراحت شویم و امیدمان به ناامیدی بدل شود. اصلا پیش خودتان گمان کنید که دلمان می‌خواهد این حرف‌ها را بگوییم تا شاید یک‌نفر بیاید ،چندی در کنارمان بنشیند و کمی با عطوفت و مهربانی با ما صحبت کند و باعث شکفتن بهاری کوتاه روی صورتمان شود و از همه مهم‌تر به یادمان بیاورد که امید داشتن، واژه غریبی نیست، بلکه قریب است و پررنگ‌ترین بهانه برای ساختن آینده!

من و هم‌نسلانم، بیگانه با این واژه نیستیم. شما بزرگترها فقط لطفا گهگاهی به‌ ما یادآوری کنید و همانطور که به غذای روی گاز درحال پختن سر می‌زنید و شعله‌اش را کم می‌کنید، به ماهم سربزنید و شعله‌های زبانه‌کشیده زودپزِ مغزمان را کم کنید تا ته نگیرد و نسوزد؛ چون هنوز امیدواریم و به آینده ایران‌مان خوشبین؛ چون هنوز با بُرد ملی‌پوشان‌مان و طنین سرود ملی‌مان، اشک شوق می‌ریزیم!

اکنون که درددل‌هایم را گفتم، انگار سبک شده‌ام، دیگر می‌دانم امید چیست، ناآرام و پرتلاطم نیستم. همانند دریا فقط کمی جزرومد کرده و اکنون آرام و سرشار از حس امیدوار بودن، با انرژی افزون، ادامه می‌دهم و برای امیدواری‌های طلایی‌تر، چشم‌انتظارم!

اخبار مرتبط سایر رسانه ها
اخبار از پلیکان
تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت اعتمادآنلاین هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد

دیدگاه تان را بنویسید

اخبار روز سایر رسانه ها
    اخبار از پلیکان
    تمامی اخبار این باکس توسط پلتفرم پلیکان به صورت خودکار در این سایت قرار گرفته و سایت اعتمادآنلاین هیچگونه مسئولیتی در خصوص محتوای آن به عهده ندارد

    خواندنی ها