لزوم توجه بیشتر به زنان فیلمساز

اعتمادآنلاین| یادداشتی که می‌خوانید نه به معنای اعتراض بلکه به معانی پیشنهاد است. البته دروغ چرا کمی هم با اعتراض است. چه می‌شود کرد ذهن من در عین صلح و آرامش معترض و جنگجو ست.

امروز برای اعلام اسامی فیلم‌های کوتاه منتخب نهمین جشن فیلم کوتاه به خانه سینما رفتم. اولین چیز عجیبی که به نظرم رسید و شاید به نظر خیلی‌ها عجیب نباشد، حضور فقط 5-6 زن در میان جمعیت کثیری از مردان بود. اما نکته جالب‌تر وقتی بود که دبیر محترم جشن اسامی فیلم‌های منتخب را اعلام کردند و از بین 39 فیلم فقط 8 فیلم‌ساز زن حضور داشتند.

بعد از کمی پرس و جو به نکته خیلی جالب‌تری رسیدم که از بین هیات انتخاب که شامل 21 نَفَر بوده فقط و فقط 1 زن وجود داشته است. زیاده گویی نمی‌کنم و راجع به حقوق زن‌ها هم حرفی نمی‌زنم، که همه فیلم‌سازان و فرهیختگان ما خدا را شکر به این امر واقف‌اند. البته که حضور زنان نه فقط به معنای حفظ حقوقشان و نادیده گرفته نشدنشان بلکه در کامل‌تر کردن و متنوع‌تر کردن فیلم‌های منتخب جشن است و از همه مهم‌تر این است که زنان با حضور در چنین موقعیت‌هایی به دلیل تشویق و دیده شدن اعتماد به نفس بیشتری برای کار کردن و فیلم‌سازی پیدا می‌کنند.

بدون شک فیلم‌سازی چه در ایران و چه در خارج از ایران مثل هر شغل دیگری برای زنان شغلی جدید محسوب می‌شود. پس زنان تجربه کمتری در این زمینه دارند اما با حضور بیشتر آن‌ها و کسب تجربه کافی به آن‌ها این اجازه داده می‌شود که فیلم‌های بهتری بسازند. این تجربه در کشورهای دیگر ثابت شده است.

نهمین جشن فیلم کوتاه که رو به تمام شدن است، امیدوارم در هایت داوری که شنیده‌ام 70 نَفَر هستند فقط 1 زن حضور نداشته باشد. البته گویا این موضوع در سال‌های قبل هم به همین شکل بوده است و حضور زنان کم‌رنگ.

پس به عنوان یکی از زنان حوزه فیلم‌سازی، از انجمن فیلم کوتاه خواستارم برای سال‌های آتی تجدید نظری در هایت انتخاب و حضور پر رنگ‌تر زنان داشته باشند. شاید راهکارهایی جدیدی در این زمینه وجود داشته باشد. مطمئن هستم که حضور گسترده‌تر زنان و تشویق آن‌ها در شور و نشاط گرفتن و متنوع‌تر شدن سینما کوتاه و بلند ما تأثیر گذار خواهد بود.

از ایسفای عزیز، دبیر محترم جشن و همه اعضاء محترمش قدردانی می‌کنم. از میزان زحماتی که شما برای فیلم کوتاه در سال‌های اخیر کشیده‌اید صمیمانه تشکر می‌کنم و آگاه هستم. تنها دلیل نوشتن این یادداشت روحیه صلح جو، حمایتگر و نقد پذیری شماست. امیدوارم از نوشته من دلگیر نشوید. همیشه به من لطف داشته‌اید و مرا حمایت کرده‌اید و از این موضوع سپاسگذارم.

یادداشت را با جمله‌ای از آقای کیارستمی به پایان می‌رسانم.

«یک نهال شاید هنوز کاملا از خاک سر برنیاورده باشد، اما می‌دانیم که ریشه‌هایش عمیق‌تر شده است. چیزی در آن زیرها آماده است که سر برون آورد.»

دوم مرداد هزار و سیصد و نود و هفت