سینماگران از «روز ملی سینما» نوشتند/ اینجا رویاها فراموش نمی‌شود

اعتمادآنلاین| امروز 21 شهریور ماه مصادف با روز ملی سینما در تقویم ایران است؛ روزی که به روایتی سینما در ایران 120 ساله می‌شود. سینمای ایران طی این سال‌ها فراز و نشیب‌های بسیاری را پشت سرگذاشته و با تمام سختی‌ها همچنان به راه خود ادامه می‌دهد و در عرصه‌های جهانی نیز خوش می‌درخشد و نام ایران را باافتخار در دنیا مطرح می‌کند.

به بهانه روز ملی سینما از 44 فعال حوزه‌های مختلف در سینمای کشورمان خواستیم تا در جملاتی کوتاه احساس، آرزو و یا نقد خود را درباره سینمای امروز بگویند که حاصل این دعوت،‌ نوشته‌هایی بسیار خواندنی است.

خبرگزاری مهر ضمن تبریک روز ملی سینما به همه دست‌اندرکاران سینمای ایران از فعالان تولید و پخش و اکران تا مدیران این عرصه و مردم سینمادوست کشورمان تبریک گفته و شما را به خواندن این دل‌نوشته‌ها دعوت می‌کند.

آناهید آباد/کارگردان:

5-6 ساله بودم که برای اولین بار با پدرم به سینما رفتم. روی صندلی بادمجانی رنگ با دسته‌های چوبی که سعی می‌کردم دستان کوچکم را بر روی آن‌ها بگذارم نشستیم. چراغ‌ها خاموش و نور بر پرده تابیده شد... به دنیای رویا رفتم... فیلم تمام و چراغ‌ها روشن شد... از آن روز به بعد تخیل شد دلنشین‌ترین بازی کودکانه من... عاشق رنگ بادمجانی هستم...

محمد آفریده/ فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده:

بنام خدا؛ سینما و هنر این مرز و بوم، آن وقت به مطلوب و مقصود خود نزدیک می‌شود که همه سلیقه‌ها، بدون حب و بغض و عادلانه در آن حضوری با نشاط داشته باشند.

محمدقاصد اشرفی/سینمادار و رییس انجمن سینماداران:

ما سینماداران برای استقبالی که طی یک سال گذشته مردم از سینما داشتند بسیار خوشحال هستیم. می‌توان گفت سینماداری این روزها در صنعت سینما موفق‌تر از دیگر رشته‌ها و بخش‌ها است. امیدوارم شرایط بهتری برای جذب مخاطبان به سینما بوجود آید تا بتوانیم رضایت مخاطبان سینما که همان صاحبان اصلی سینما هستند تامین کنیم.

بهرام ارک/ کارگردان فیلم کوتاه:

در روز ملی سینما می‌خواهم به مدیران سینمایی یادآوری کنم که سینما تنها در تهران نیست و باید این اجازه داده شود که سینما در شهرستان‌ها نیز قوت بیشتری بگیرد. امیدوارم دولت از شهرستان‌ها در حوزه سینما حمایت کند تا در این حد سینما در تهران خلاصه نشود زیرا این خلاصه شدن تنها به ضرر سینما است. این درصد از خلاصه شدن کم کم به یک سندروم تبدیل شده است که همه فکر می‌کنند سینما را باید در تهران دنبال کنند. نباید فراموش کرد که استعدادهای سینمایی تنها در تهران نیستند و در شهرستان‌ها نیز می‌توان استعدادهای درخشان پیدا کرد.

مسعود امینی تیرانی/ کارگردان:

ما تقریبا تبدیل شده‌ایم به مجموعه‌ای از خواستن‌ها و نتوانستن‌ها و متاسفانه حجم این نتوانستن‌ها آنقدر در حال افزایش است که کم‌کم در حال فراموشی لذت سینما هستیم. امیدوارم روز سینما باز هم به ما یادآوری کند که ما برای خواست آزادی و برای خواست لذت آفرینش وارد دنیای سینما شده ایم.

ناصر انتظاری/ دبیر انجمن صدای سینمای ایران:

متاسفانه سینمای ما این روزها حال خوبی ندارد و نمی‌توان از کلمات امیدوارکننده و شاد برای آن استفاده کرد. در شرایط فعلی به جرات می‌توانم بگویم 80 درصد از اعضای ما در انجمن «صدای سینمای ایران» بیکار هستند و تنها 20 درصد از افراد به دلیل روابط ناسالمی‌که در سینما وجود دارد، مشغول به کار هستند.

مهدی باقری/ مستندساز:

کاش همه مردم کشورم امکان رفتن به سینما را داشتند و کاش سینما رفتن و فیلم دیدن اجباری بود. کاش همه نوع فیلم امکان دیده شدن داشت. کاش فیلم مستند اجازه داشت اکران نامحدود شود. کاش اجازه می‌دادیم به واسطه فیلم‌های مستند مردم خودشان را ببینند نه اینکه صرفا با دیدن فیلم سرگرم شوند. کاش قهرمانان فیلم‌های این مردم خودشان بودند و نه قهرمانان پوشالی. کاش مردم می‌خواستند خود واقعی شان را می‌دیدند. کاش مردم کشورم از دیدن فیلم‌های سهراب شهید ثالث صندلی سینما را پاره نمی‌کردند. روز ملی سینما مبارک...

عباس بلوندی/ طراح صحنه و لباس:

واقعیت این است که حال سینمای ایران خوب نیست و شرایط کاری در سینما بسیار بد شده است و سینماگران از نظر مالی در شرایط مناسبی قرار ندارند. شرایط به گونه‌ای است که دغدغه مملکت فیلمسازی و سینما نیست و دولتمردان بیشتر به فکر تامین نیازهای اولیه مردم جامعه هستند. می‌توان گفت که سینما با تنفس مصنوعی خود که شامل اکران فیلم‌های طنز است به حیات خود ادامه می‌دهد. سال‌های قبل نهادهای دولتی برای ساخت فیلم با یکدیگر رقابت می‌کردند اما امسال بودجه ای برای تولید فیلم ندارند. اگر شرایط اینگونه پیش رود سال آینده دیگر فیلمی به مرحله تولید نمی‌رسد. در مجموع می‌توانم بگویم با توجه به تحریم‌هایی که در راه است، چشم انداز خوبی در حوزه سینما نمی‌بینم.

مهدی بوستانی/ کارگردان فیلم کوتاه:

از نظر من مثل اینه که به یک زن سیاه پوست بگی ایشالا بچه سفیدت، اون هم وقتی داری می‌بینی شوهرش هم سیاه پوسته. خب معلومه که وقتی به مون بگن «ایشالا فیلم بلندت» به مون برمی‌خوره وقتی فیلم کوتاه برامون جدی تره...

سینما هم مثل عالم انسانی با همه نژادهایش زیبا است؛ کوتاه، بلند، مستند، داستانی، انیمیشن و البته همچنین با تجربیات نژادی دورگه و سه رگه‌اش. پس روز سینما بر همه دست اندرکاران نژادهای مختلفش مبارک.

احسان بیگلری/کارگردان و فیلمنامه نویس:

«زندگی را از سینما آموختیم و زندگی هم درست مثل گلن فوردِ «تعقیبِ بزرگ» از ما انتقام گرفت. نامه‌های فرانسوآ تروفو نشان می‌دهند چگونه چیزهایی که می‌گوید در برابر چیزهایی که نمی‌گوید و دیده می‌شوند پیروز می‌شود. این رنج‌های ماست که زبان باز می‌کند و می‌گوید و می‌گوید و می‌گوید، اما این زجرها انگار از دلِ سینمای صامت بیرون پریده اند، هستند و ادامه دارند، اما صدایی ندارند. شاید فرانسوآ مرده باشد، شاید من زنده باشم. اما چه فرقی می‌کند؟/ ژان لوک گُدار» (از کتاب مثل عکسی سیاه و سفید _100 نامه فرانسوآ تروفو_ به کوشش ژیل ژاکوب و کلود دُ ژیوْرای با پیش گفتاری از ژان لوک گُدار ترجمه محسن آزرم.)

تینا پاکروان/ کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگر:

امروز روز ملی سینمای ایران است سینمایی که در جهان پرچم کشورمان را همیشه افراشته نگاه داشته و این روایت تصویری برخاسته از فرهنگ بومی‌و ملی ما را بین المللی کرده است. باشد تا روزی همانقدر که بیرون این مرز ارج دارد در داخل این سرزمین جدی گرفته شده و حرمت ببیند. سینمای ملی ایران بین المللی ترین پرچم فرهنگی ما در جهان است که همیشه افراشته باد.

نیما جاویدی/ کارگردان:

7 سالم بود که مطمئن شدم خلبان می‌شوم
11 سالم که شد شیفته موسیقی شدم
در 13سالگی زندگی خودم را در فوتبال یافتم تا اینکه در 15سالگی...
عاشق سینما شدم!
عاشق سینما شدم!
عاشق سینما شدم!

عزیزالله حاجی‌مشهدی/ منتقد فیلم و مدرس سینما:

سینما به طرز شگفت انگیزی جذاب و پرکشش است. هنری متعالی که به عنوان پدیده ای پرشگفت سیار شبیه زندگی ماست. در روز ملی سینما ضمن تلاش برای رشد و ارتقای سینملی ملی مان این هنر پرجاذبه و فراگیر را پاس بداریم که به راستی آینه زندگی ماست.

مریم حق پناه/ مستندساز:

امروز در قرنی که خشونت و عدم امنیت بیدادگر است شاید سینما تنها ریسمان نجات فرهنگ باشد. سریع ترین راه انتقال اندیشه و فکر برای ارتباط گسترده انسانی سینما است و سینمای مستند بی آنکه دروغ بگوید در ارتباط‌های انسانی به عنوان نوع موثر سینما عمل می‌کند، همان گونه که از آغاز سینما بی ادعا واقعیتی را روایت کرد. روز ملی سینما مبارک...

محمد حمزه‌ای/ کارگردان:

در زمان اکنون یعنی هزاره سوم با این همه سرعتی که در حوزه فناوری در عالم هستی داریم ولی هنوز وجوهی پنهان و دست نیافتی برای انسان هست که با هیچ علمی‌دست یافتنی نیست و راهی برای رسیدن به آن هنوز پیدا نشده است که آن وجهه دسترسی به عالم خیال و وقوع رویا است ولی همه آن دوری را به زبان سینماست که می‌توان دست یافتنی کرد و با آن سفری به عالم رویا داشت. انسان امروزی تنهای تنهای تنها میان روزگارانی که پر از استرس و اضطراب غم نان و جنگ و چند پاره گی هم‌نوعانش حیران است، به پلک زدنی هر آنچه که می‌خواهد می‌تواند برای بدست آوردنش تصویر و تصور داشته باشد چون سینما هست. پس ما چقدر خوشبختیم که سینما هست و می‌توانیم ساعاتی بدون معراج، عروج داشته باشیم. روز ملی سینما مبارک...

محمد حیدری/ تهیه کننده و دبیر سابق جشنواره فیلم فجر:

سینمای شریف و مظلوم ایران در این روزهای سخت بیش از هر زمان دیگر محتاج همدلی و توجه و مهربانی است. بکوشیم در کنار هم این روزهای سخت را پشت سر بگذرانیم، قدر داشته‌هایمان را بدانیم و بزرگان این خانواده را بیشتر پاس بداریم. خیلی زود دیر می‌شود. روز ملی سینما مبارک...

محمدرضا خردمندان/ کارگردان:

وقتی چهارده ساله بودم مطمئن بودم که می‌خواهم «نقاش» بشوم. اما وقتی «سینما» را شناختم فهمیدم نقاش یکی از چیزهایی است که می‌خواهم بشوم!

مهدی دلخواسته/ عکاس:

دوست دارم جایگاه سینما از یک سرگرمی‌صرف نزد مخاطبان ارتقا پیدا کرده و به رسالت فرهنگی خود نزدیک شود. در سینما، ما سینماگران هستیم که با به‌ کارگیری ترکیبی خاص در کنار سایر مسائل تکنیکی، به بیان و بازگویی بخشی از زندگی می‌پردازیم. گاهی هدف صرفا مستندسازی و آگاه‌ کردن دیگران است و گاهی با به‌ کارگیری هوشمندانه ابزار، مخاطب به سمت‌ و سویی خاص که از نظرسینماگر، مسیر درست محسوب می‌شود، سوق داده می‌شود. امیدوارم بتوانم سینمایم را در هر 2 مسیر به بهترین شکل ادامه دهم.

بهرنگ دزفولی/ عکاس:

سینما به مانند جادوگری است که عاشقانه در آغوش می‌گیری و این عشق آسمانی می‌شود و هرگز هیچ عشق زمینی نمی‌تواند جایش را بگیرد و آنقدر در آغوش این جادوگر می‌مانی تا سفر زمینیت به پایان برسد. روز ملی سینما به تمامی‌عاشقان واقعی واقعی سینما مبارک باد.

شادمهر راستین/ منتقد و فیلمنامه‌نویس:

چه ارزان سینمای رویایی مان را می‌فروشیم و چه ساده رویاهایمان را فراموش می‌کنیم.

آرش رصافی/ کارگردان فیلم کوتاه:

آن دقایق و لحظاتی که از زندگی می‌ماند آن دقایق و لحظاتی که ارزش ماندن دارد آن برشی از زمان و ذهن در گذر تجربه زیست، که باید بماند، حبس می‌شود در چارچوب پرده سفید....

در آن دقایق همه جهان گذشته بر ذهن و زمان خالق را با جادوی سینما تجربه می‌کنیم و انسان تر می‌شویم همچون یک مخلوق خلف.

علی زمانی عصمتی/ کارگردان:

مادرم عاشق سینما بود و من خوشحالم که آخرین سال عمرش را در فیلمم ثبت کردم. سینما این قدرت را دارد که مادر را تا ابد زنده نگه دارد. روز سینما بر همه عاشقان زندگی مبارک باشد.

مسعود سلامی‌/ فیلمبردار:

خیلی دوست داشتم چند جمله‌ای در تمجید از این روز مهم بگویم، اما همان طوری که پرواضح است امسال در روز سینما حال و روز اهالی آن خوش نیست. امیدوارم در این وضع و اوضاع معیشتی همه‌گی حواسمان به روزمرگی تمام دستیاران و افراد ضعیف تر این هنر باشد...

امیر سحرخیز/ انیماتور و رییس هیات مدیره صنف انیمیشن:

سینما و انیمیشن، خلق 24 رویا در ثانیه...

احمد طالبی‌نژاد/ منتقد:

واقعیت این است که جهان امروز بدون عنصری به نام سینما قابل تحمل نبود. مردم بخشی از رویاهایشان را بر پرده سینماها می‌بینند؛ رویاهایی که ممکن است در واقعیت امکان برآورده شدن نداشته باشند، بنابراین انسان معاصر خوشبخت است که با معشوقی به نام سینما حشر و نشر دارد. روز ملی سینما مبارک ...

امیرحسین علم‌الهدی/ کارشناس و مدیر سینمایی:

«سینما یکی از مظاهر تمدن است!» این جمله را نه یکی از روشنفکران و نه یک سینماگر و نه یکی از اهالی هنر گفته است! این سخن، سخن یک مرجع بزرگ دینی است (امام خمینی ره) آن هم در زمانه خون و آتش و بدانیم سینمای ایران در این چهار دهه هرچه دارد از نگاه جامع این مرجع و رهبر دینی است...

روز سینما به «اهالی جامع نگر» در تمام‌ ابعاد زندگی، مبارک باد...

مرجان علیزاده/ پخش‌کننده خارجی فیلم:

سینمایی بودن، شغل نیست. این کلمه‌ها چنان در تار و پود زندگی آدم «سینمایی» نفوذ می‌کند که در بسیاری موارد راه را بر روی خیلی از آرامش‌های زندگی می‌بندد و در عین حال آرامش و سکونی از جنس خودش را در زندگی جاری می‌کند. روز ملی سینما مبارک...

حامد عنقا/ نویسنده و کارگردان:

سینما را چون از خیل هنرها می‌شناسیم و هنر را مترادف زیبایی، گاه دچار این سوتفاهم می‌شویم که سینما جلوه گر زیبایی است و گاه آن را در ذات خود زیبا می‌پنداریم. لیکن اگر فارغ از پرده‌ها نگاه کنیم و زیر ذره بینی به دور از شیفتگی، آن را تقدیس‌گر زشتی و بازتولید کننده تاریکی‌هایی می‌یابیم که در ژرفای ذهن مان خفته و حتی از بیان آن در خلوت مان می‌هراسیم. والتر بنیامین می‌گوید تمام چیزهایی که زیبا می‌دانیم نمایانگر ناسازه‌هاست و امبرتو اکو تاریخ زشتی را در شرح چیزهایی می‌نویسد که گاه با زیبایی آنها سخن سرایی کرده ایم. سینما این حال نشئه آوری را در تو ایجاد می‌کند که با هر آنچه می‌هراسی روبرویت کند.

محمدحسین فرح‌بخش/ تهیه‌کننده و کارگردان:

اگر حرف من شرک نبود می‌گفتم سینماگر هم خالق است چرا که اثری را از عدم به وجود می‌آورد. البته این را هم باید تاکید کنم که خداوند است که سینماگر را خلق می‌کند. در روز ملی سینما آرزو می‌کنم تا سینماگران قدر خود را بدانند و هیچگاه جایگاه خود را فراموش نکنند و تلاش کنند تا با آثار خود به مردم کشورمان امید دهند.

غلامرضا فرجی/ سخنگوی شورای صنفی نمایش:

معتقدم سینما در مثلثی قرار دارد که 2 ضلع آن مخاطب، فیلم و ضلع دیگر آن حق انتخاب برای تماشای فیلم است. امیدوارم مردم کشورمان در کنار خانواده‌های خود بهترین لحظات را در سینما سپری کنند.

علی قائم‌مقامی‌/ تهیه کننده و مدیر تولید:

سینما پرقدرت ترین رسانه در دنیای امروز است. تولید فیلم در حال حاضر در ایران بسیار گران شده و پروسه پخش و عقد قرارداد با سرگروه سینماها از خود ساخت فیلم پیچیده تر است. ضمن اینکه با ورود پول‌های مشکوک به سینما و پرداخت دستمزد غیرمتعارف به برخی از عوامل، قواعد تولید فیلم به هم ریخته. عملا امکان فیلمسازی با این شرایط برای فیلمسازان مستقل بسیار دشوار است. فقط باید دعا کنیم که شرایط بهتر شود!

علیرضا قاسمی‌/ کارگردان فیلم‌ کوتاه:

دری باز میشه و ما رو به دنیاهای مختلف پرت می‌کنه... اگه اسمش معجزه نیست پس حتما سینماس... خوشحالم در زمانی زندگی می‌کنم که سینما اختراع شده است.

حسین قناعت/ کارگردان:

سینما امروز کامل‌ترین هنر و زیباترین زبانی است که می‌تواند پیام انسان‌ها را فارغ از زبان و فرهنگ، منتقل کند و از این زاویه پیام‌آور صلح و دوستی در جوامع باشد. این ظرفیت و امکانی است که امروز ایران نیز از آن بهره مند است و باید قدرش را بدانیم.

محمد کارت/ کارگردان:

سینما را می‌توان یک قمار بزرگ زندگی برای سینماگران و کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، دانست. همچنین سینما یک لذت بی نهایت برای تماشاگران سینما است. در این قمار زندگی، یک سینماگر می‌تواند زندگی خود را ببرد و یا ببازد و آن تماشاگری که آثار سینمایی را می‌بیند می‌تواند از آن زندگی یاد بگیرد.

محسن کیایی/ بازیگر و فیلمنامه نویس:

سینما نیز مانند تمام مسایل دیگر در جامعه امروز مانند مسایل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دچار مشکلاتی شده است. در واقع می‌توان گفت متاسفانه در همه امور و مشکلات خود سطحی برخورد کرده ایم و هیچگاه عمق را در نظر نگرفته ایم و همیشه به صورت سطحی مشکلات فرهنگی، هنری و حتی سیاسی خود را برطرف کرده ایم. این سطحی بودن باعث می‌شود اگر مشکلی در عمق وجود داشته باشد یک روز خود را نشان دهد. معتقدم امروز هم دچار همین شرایط هستیم و همیشه از راهکارهای عامی‌و کوتاه مدت استفاده کرده ایم و به صورت ریشه ای روی مسایل کار نکرده ایم. در چنین شرایطی سینما مانند دیگر پدیده‌های اجتماعی دچار ضعف و مشکل است و خدا می‌تواند به آن کمک کند.

کیوان کثیریان/ منتقد:

وجود روز ملی سینما در تقویم رسمی‌کشور یک غنیمت به شمار می‌رود، چرا که تعدادی از مردم سینما را یاد می‌کنند و این امر سبب می‌شود تا سینما فراموش نشود اما مساله مهمی‌که در سینمای ایران وجود دارد این است که باید تلاش شود تا رونق آن به اندازه ای باشد که هر روز را روز سینما بدانیم زیرا سینما جزو نافذترین و مهمترین سرگرمی‌ها و رسانه‌ها در دنیا به شمار می‌رود. معتقدم مهمترین اتفاق در سینما این است که مردم هرچه بیشتر به سینما بروند و در کنار آن فیلم‌های خوبی ساخته شود، فضای سینما رونق پیدا کند و سالن‌های سینما پر و تعداد آن بیشتر شود. وجود این اسم در تقویم اتفاق خوبی است اما اتفاق بهتر این است که فضای سینما آرام و پررونق باشد.

پژمان لشگری‌پور/ تهیه کننده و مجری طرح:

سینما از الزامات و شاخصه‌های جوامع مترقی یا در حال پیشرفت و در عین حال دارای آرمان است.

مجیدرضا مصطفوی/ کارگردان:

از اولین تصاویری که بر پرده سینما در خاطرم مانده (جشنواره بین المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان، مرور آثار کلاسیک و ما گروه اندک داوران کودک) حدود 25 سال گذشته است؛ کودکان روستایی در قامت کابوهای آفتاب سوخته، هفت تیرهای پر از خالی را در دوئلی سخت به سمت هم گرفته اند، خشم ساختگی چشمان مظلومشان متاثر از تماشای وسترن دیشبِ تلویزیون دیدنیست. شلیک می‌کنند و به سمت هم هجوم می‌آوردند، هفت تیرها در بازی کودکانه آنها می‌شکند. شادی و غم، دوستی و کدورتِ کودکانِ «هفت تیرهای چوبی» وصف تمام این روزهای ماست.

در این سال‌ها به جرات می‌توان گفت یکی از معدود تجربیات گروهی و در کنار هم بودن و لمس لحظات ناب و خوش مردم با تمام بزنگاه‌های سخت و تلخ اجتماعی و سیاسی ایران همچنان درون همان سالن‌های تاریک سینما رقم خورده است. از صدای بلند خنده تا صدای آرام هق هق گریه...

سینمایی که به تنگی نفس دچار شده ولی از نفس نیفتاده است. درمانش باید کرد ولی به دست معتمد حاذق...

میثم محمدی/ منتقد و مدیر روابط عمومی‌پروژه‌های سینمایی:

سینما رفیق خوب و همراهِ شادی و غم، سیاهی و سپیدی و بازآفریننده دنیای احساسات درون و بیرون انسان و محیط پیرامون اوست و از دیرباز تا به امروز به تمام زبان‌ها روایت کرده و زشتی و زیبایی‌های فراوانی را به تصویر کشیده است.

در روزهای تلخ امروز و تکثرِ ظهورِ پلشتی‌ها و غلتیدن انسان به انزوایی ناگزیر، سینما مامن تنهایی، تفکر و غوطه خوردن در مجراهای پیچیده جهانِ تکیده و لاغر امروز است. بی شک در افولِ امید و فقدان تدبیر جامعه امروز، روز سینما یکی از معدود برگ‌های سبز و پرامید تاریخ خواهد بود که باید آن را پاس داشت و چشم به پرده پربار آن دوخت.

پژمان مظاهری‌پور/ مستندساز:

انسان از گذشته‌های دور دوست داشت تا قصه بشنود. بعدها قصه‌هایش را با تئاتر و کتاب می‌شنید و با اختراع سینما قصه‌گوی بی همتایی پیدا کرد که حدیث نفسش را می‌گفت و در دنیای امروز قصه حقایق را از زبان سینمای مستند می‌شنویم.

رضا مقصودی/ فیلمنامه‌نویس و کارگردان:

جهان امروز بی سینما تحقق پیدا نمی‌کرد. بعد از ظهور سینما بشر طور دیگری به دنیا نگریست و طور دیگری زندگی کرد. جهان پیشرفته امروز بسیار مدیون سینماست. آیا در جهان آینده سینما جایش را به رسانه‌های کوچک و جیبی خواهد داد؟

حسین نمازی/ کارگردان:

سال‌هاست در پس ذهن من این مساله جولان می‌دهد که اگر سینما نبود، عاشق چه می‌شدم؟ پاسخش را هیچگاه ندانستم اما یک چیز را خوب می‌دانم؛ روزی که سینما برای من تمام شود، دنیا هم برایم به پایان خواهد رسید.

هارون یشایایی/ تهیه‌کننده:

آرزوی من این است که سینمای ملی کشورمان نسبت به قبل بارورتر شود و بتواند مرزهای کشور را پشت سر بگذارد و تبدیل به یک سینمای جهانی شود. البته این جهانی شدن بی شک باید با استفاده از فرهنگ ملی کشورمان و اخلاقیت و روش زندگی مردم خودمان باشد. تاکید می‌کنم که سینمای ملی ما باید متعلق به مردم باشد نه به جایزه‌های بین المللی تعلق داشته باشد.

منبع: مهر