/جشنواره فجر/ نگاهی به فیلم «ماجرای نیمروز: رد خون» به کارگردانی محمد حسین مهدویان؛
در نکوهش تاریخ!
ه مهدویان جوان به اجتهاد خود عمل می‌کند و همواره قلم تاریخ را در دستانش آنچنان می چرخاند که گویی تقدیرسازی مسلط است و همین مسئله، موضوع را قدری دلهره‌آور می‌کند.
اعتمادآنلاین| علی پاکزاد- «ماجرای نیمروز: رد خون»؛یک فیلم سفارشی است اما سفارشی بودن از برخی ارزش‌های آن کم نمی‌کند.
جالب اما آنجاست که مهدویان جوان به اجتهاد خود عمل می‌کند و همواره قلم تاریخ را در دستانش آنچنان می چرخاند که گویی تقدیرسازی مسلط است و همین مسئله، موضوع را قدری دلهره‌آور می‌کند.
تاریخ‌دانی که سالی یک فیلم می‌سازد آنهم با ظرایف و پیچیدگی‌هایی که از چشمش نمی‌افتد لابد در 24 ساعت شبانه روز 72 ساعتش را مطالعه می‌کند و الباقی‌اش را فیلمسازی!
توانایی او در بازسازی فضای دهه شصت ستودنی است. بازیگیری‌اش از جواد عزتی خوب است همان‌قدر که البته در بازیگری از بهنوش طباطبایی ناکام است (لابد نگاه ایدئولوژیک این بساط را به پا کرده است). ساختاربندی‌ها، داستان سر هم کردن‌ها و تکنیک‌هایی که در این چهارساله با ساخت فیلم‌های سفارشی آموخته، از رد خون فیلم خوبی را بوجود می آورد. اما آیا در مورد گیر و گورهای فیلمنامه‌ای و تاریخی می شود از او سوال کرد؟
بی‌شک منابع و فیلمنامه‌ای که در اختیار او قرار گرفته حاصل کار جمعی و فشرده اطلاعاتی است که هر کسی بدان دسترسی ندارد. این روزها پیدا شدن کارگردان پرانگیزه‌ای مثل مهدویان مشکل خیلی‌ها را حل کرده است.
شاید سال دیگر پنجمین فیلمش راجع به لانه جاسوسی یا فرار بنی صدر یا انفجار نخست‌وزیری باشد. کسی چه می داند؟ شاید از کادرهای بسته و پرداخت جزئیات موبه‌مو به نماهای لانگ‌شات و عمومی‌تری هم برسد.
بی‌شک اما نسل جوان که به اطلاعات در مورد تاریخ ایران و انقلاب و خیانت‌هایی که بر مردم رفته است نیاز دارد، قدردان زحمات مهدویان خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید