ساخت مستند در گرو زندگی با سوژه‌هاست

اعتمادآنلاین| ‌ کارگاه «تجربه‌های شخصی در فیلمسازی» با حضور سرگئی دوروتسوی در چهارمین روز از این رویداد برگزار شد.

داور بخش مسابقه بین‌الملل نهمین جشنواره فیلم وارش در ابتدای این نشست گفت: من فیلم مستند را بر اساس مشاهداتم می‌سازم به همین دلیل است که بیشتر وقت خودم را با مردم می‌گذرانم تا سوژه‌هایم را درک کنم.

او با بیان اینکه فیلم‌هایی که او می‌سازد نزدیک به فیلم‌های سینمایی ایرانی است، افزود: فیلمسازان ایرانی اغلب فیلم‌های‌شان را به شیوه بصری می‌سازند و تفکراتی که خلق می‌کنند و آن را به نمایش در می‌آورند، شباهت بسیار زیادی به فیلم‌های من دارد.

به گزارش اعتمادآنلاین ، این فیلمساز قزاقستانی در توضیح ساخت فیلم‌های مستند گفت: در گذشته بیشتر فیلم‌های مستند می‌ساختم اما در حال حاضر خیلی در آن مسیر حرکت نمی‌کنم. دلیل من این است که هر چقدر موضوع فیلم ناراحت‌کننده باشد، هر چقدر درگیری‌ها بیشتر باشد، مستند بهتری از دل آن بیرون می‌آید. همراهی من با واقعیت شخصیت‌های مستند باعث می‌شود روزهای سختی را بگذرانم.

او بیان کرد: من برای ساخت یک مستند کوتاه، چند ماه با سوژه‌هایم زندگی می‌کنم. با آن‌ها دوست می‌شوم. این‌که واقعیت‌های زندگی دردناک‌شان را به نمایش بگذارم روزهای سختی را برایم رقم می‌زند.

او که نویسندگی و تهیه کنندگی را نیز در کارنامه کاری‌اش دارد، افزود: در مستندسازی امکان نشان دادن تمام واقعیت وجود ندارد. ما واقعیت‌ها را محدود می‌کنیم. اما سوژه‌ها دنبال این هستند که حقیقت واقعی درباره‌شان به نمایش گذاشته شود. این یکی دیگر از تناقض‌هایی است که فیلم‌های مستند دارند.

او افزود: در دنیای امروز مستندها بیشتر تلویزیونی هستند تا خلاقانه. به همین دلیل نمی‌توان حقیقت کامل را نشان داد. در حال حاضر این مسئله مهم سینماست.

او خاطر نشان کرد: ساخت فیلم مستند 10 سال قبل در صنعت سینمای مستند این امکان وجود داشت که بتوانیم تهیه‌کننده را برای ساخت مستندی که زمان زیادی برای ساختش می‌طلبد قانع کنیم، ما در حال حاضر این امکان وجود ندارد.برای ساخت مستند نیاز به زمان زیاد است اما چون تهیه‌کنندگان فکر تلویزیونی دارند و باید فیلم را به سرعت برای‌شان آماده کرد، این همراهی بسیار سخت می‌شود.

او با اشاره به اینکه در فیلمسازی خلاقانه نیاز به فرصت بیشتری وجود دارد، گفت: عمق در مستند اهمیت زیادی دارد، برای من خیلی مشکل است که به دلیل نداشتن زمان، کاراکترهای مستندم را به شکل سطحی نشان دهم.

او افزود: با این‌که در حال حاضر فیلم‌های داستانی می‌سازم اما هنوز هم رد پای مستندسازی در فیلم‌های من دیده می‌شود.

این کارگردان قزاقستانی گفت: من عضو داوران جشنواره وارش هستم، در جشنواره‌های دیگر هم حضور داشتم و فیلم‌های زیادی را دیده‌ام. در دل اغلب این مستندها شخصیت و موضوعات بسیار جذاب و دقیقی وجود دارد اما کارگردان ها نمی‌توانند به خوبی آنها را روایت کنند.

دووروتسوی افزود: اساتید فیلمسازی فقط به دانشجویان می‌گویند دوربین را بردار و فیلم بگیر، اما این درست نیست. گام اول این است که حتی بدون دوربین با سوژه زندگی کنید تا به تحلیل درستی از سوژه برسید.

پس از این است که می‌توان تازه ایده و هسته اصلی داستان را بیرون کشید و آن را پروراند. پس از ثبت ایده ساخت مستند گام به گام آغاز می‌شود.

او در پایان افزود: با طی این مسیر کاراکترهای عمیق‌تری خلق می‌شوند. اما متاسفانه فیلمسازها معمولا بدون دانش قبلی از سوژه مستند خود را می‌سازند و نمی‌توانند به موفقیت برسند.

نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم وارش به دبیری مهدی قربان‌پور امشب با معرفی برگزیدگان در مجتمع فرهنگی سینمایی وارش به کار خود پایان می‌دهد.