آثار عاشورایی منوچهر اسماعیلی در فرهنگسرای اندیشه

اعتمادآنلاین| ‌ منوچهر اسماعیلی با بیان اینکه بیش از 40 سال است نقاشی می‌کند، گفت: من فارغ‌التحصیل رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبا هستم، اما نقاشی آبرنگ را خودم از سال 73 آغاز کردم.

در این نمایشگاه کارهایی به نمایش درآمده که در مکتب سمبولیسم کار شده‌اند و هر 4 تکنیک نقاشی آبرنگ در آنها اعمال شده است.

او درباره دلیل گرایش خود به آبرنگ گفت: آبرنگ مثل یک قطعه شعر می‌ماند و با توجه به اینکه من زمینه شعری هم دارم این ماده برایم جذاب بود. علاوه بر این آبرنگ ماده‌ای سهل‌الوصول است و در یک نشست باید کار با آن را تمام کنیم.

به همین دلیل بیشتر کسانی که نقاشی آبرنگ را می‌بینند از آن خوششان می‌آید، چون حس همان لحظه نقاش در آن هست.

به عنوان مثال در رنگ‌روغن چون زمان زیادی طول می‌کشد تا یک کار تمام شود، هنرمند در هر روز یک حسی دارد، اما در آبرنگ چون نقاشی با سرعت انجام می‌شود حس همان روز هنرمند در آن وجود دارد.

اسماعیلی ادامه داد: عده‌ای از کسانی که نقاشی آبرنگ می‌کنند کار خود را از روی عکس انجام می‌دهند و من این کار را به عنوان اثر هنری قبول ندارم.

آن‌ها فکر می‌کنند اگر خودشان از منظره عکاسی کنند و بعد آن را نقاشی کنند به این ترتیب کار اورجینال به وجود می‌آورند، اما این‌طور نیست زیرا این نقاشی حس و حال یک نقاشی زنده از روی مدل یا یک اثر ذهنی را ندارد.

این هنرمند درباره نقاشی‌های خود گفت: کارهای من سمبولیک هستند و این نوع آثار کاملاً ذهنی بوده و نمی‌توانند کپی باشند.

به عنوان مثال وقتی که صحنه شهادت حضرت علی‌اصغر (ع) را نقاشی کردم یک گهواره را کشیدم که تیر سه شعبه به آن خورده است. یا حضرت فاطمه را به شکل یک گل یاس نمایش دادم که ساقه آن شکسته است.

در هیچ‌کدام از این کارها شخصیت را نقاشی نکردم بلکه آنها را به شکل سمبلیک نشان دادم. فیگورهای انسانی که در آثارم دیده می‌شود افراد عادی هستند اما در آن صورت هم اگر اشقیا را کشیده باشم چهره آنها را نقاشی نکردم زیرا ممکن بود که آن چهره شبیه یک شخص در واقعیت در بیاید.

اسماعیلی ادامه داد: همه مردم ایران نسبت به ائمه اطهار علاقه خاصی دارند و ما هم جدا از آنها نیستیم.

وقتی چنین اتفاقاتی در تاریخ ما رخ داده و خداوند این نعمت را به من داده است که بتوانم نقاشی کنم، خوب است که در کنار سایر آثاری که دارم این موضوعات را نیز به کار ببرم.

او با بیان اینکه نقاشی آبرنگ محدودیتی در کارش ایجاد نمی‌کند گفت: درست است که رنگ‌روغن امکانات بهتری به نقاش می‌دهد و اگر قسمتی از کار خراب شود می‌توان آن را اصلاح کرد.

ولی در آبرنگ این امکان وجود ندارد و هنرمند باید آن قطعه را کنار گذاشته و کار دیگری را از اول شروع کند. اما من هر جا احساس کمبود کردم سعی کردم با یک شگرد آن را از بین ببرم یا طرح خود را به گونه‌ای اصلاح کنم که آن کمبود دیگر احساس نشود.

اسماعیلی با اشاره به قطعه شعرهایی که در زیر هر تابلو نصب شده است گفت: مردم ما فرهنگ بصری نقاشی را ندارند ولی فرهنگ نقالی در آنها قوی است، زیرا از قدیم با آن ارتباط داشتند.

من قبلاً در نمایشگاه‌های خود می‌دیدم عده‌ای نگاه گذرا به تابلوها می‌اندازند، بنابراین این بار شعرهایی که گفته بودم و با این کارها هماهنگ بودند را زیر تابلوها قرار دادم و در نمایشگاه متوجه شدم که مخاطبان پس از دیدن تابلو شعر را می‌خوانند و دوباره کار را با دقت تماشا می‌کنند.

عده‌ای از آنها تشکر می‌کردند و می‌گفتند تازه متوجه شدند نقاشی یعنی چه. بنابراین کارها را با شعر تلفیق کردم و شعر کمک کرد که مخاطب سمبل‌ها را متوجه شود.

منبع: هنرآنلاین