سرنوشت سیمرغ اهدایی به سعید ملکان برای فیلم «روز صفر» چه می‌شود؟

اعتمادآنلاین| ‌ فرشته طائرپور تنها کسی بود که وقتی سعید ملکان، کارگردان فیلم «روز صفر»، برای دریافت سیمرغ جشنواره در سالن حضور نداشت، و اعلام شد که در راه است، با نگه داشتن سیمرغ فیلم اول نزد خود و اعلام این نکته که تا آقای ملکان نرسد و به خاطر تاخیرش از این جمع عذرخواهی نکند، این سیمرغ توسط گروه داوران به او داده نخواهد شد، جواب بی‌احترامی گروه فیلم سینمایی روز صفر به تمام اهالی سینما را داد.

گفتنی است سعید ملکان و گروه سازندگان فیلم «روز صفر» به نشانه اعتراض به نامزد شدن کسانی که جشنواره فجر را ابتدا تحریم کرده و سپس به آن پیوسته بودند و همچنین اعتراض به پذیرفته شدن فیلم «خورشید» ساخته مجید مجیدی، از حضور در مراسم اختتامیه خودداری کردند تا به خیال خود دهن‌کجی بزرگی به جشنواره فجر کرده باشند.

طائرپور، یکی از داوران بخش «فیلم‌های اول» در واکنش به حرکت کارگردان فیلم روز صفر، سیمرغ فیلم اول را به مسئولان جشنواره تحویل نداد تا به رسم جشنواره برای کارگردان ارسال شود.

طائرپور در سخنرانی پیش از اهدای جایزه این بخش با نقل جملاتی از «واکین فنیکس» برنده جایزه اسکار، درباره اهمیت و همدلی سینماگران و دانستن قدر و قیمت این شغل شگفت‌انگیز، صحبت کرد که البته بخش مربوط به سخنرانی او حین پخش زنده مراسم اختتامیه از تلویزیون حذف شد. حالا باید دید طائرپور و همکارانش در هیات داوری بخش نگاه نو، با این سیمرغ جنجالی چه خواهند کرد.

طائرپور در پاسخ به سوال اعتمادآنلاین در مورد سرنوشت این سیمرغ گفت: تا این لحظه فقط دو راه‌حل به ذهن‌مان رسیده، یا سیمرغ را با یادداشتی که بر آن ضمیمه می‌کنیم و می‌نویسیم: «این تنها سیمرغ بخش فیلم اولی‌های جشنواره سی‌وهشتم است که برنده آن با ناسپاسی برای دریافت آن روی صحنه نیامد»، برای موزه سینما ارسال می‌کنیم تا آیندگان سینمای ایران در جریان ماجرای آن قرار بگیرند؛ و یا مسئولان جشنواره به ما اجازه خواهند داد که آن را به یکی از دو فیلم دیگری که فقط یک رأی از این فیلمِ برگزیده کمتر داشتند اهدا کنیم.

البته احتمال سومی هم هست و آن اینکه مسئولان جشنواره تصمیم‌گیری در مورد این سیمرغ را از اختیارات هیات داوران ندانند! و امر به تحویل آن کنند که البته این هم حکایتی برای داوران دوره‌های بعد خواهد داشت. دعا کنیم در حین این بلاتکلیفی‌ها، این سیمرغِ جفادیده، دلش نشکند و بال نکشد و از دست نرود.