علی ملاقلی‌پور در گفت‌وگو با «اعتمادآنلاین» از فیلمسازی و حاشیه‌هایش می‌گوید:
اهالی سینما و تلویزیون می‌دانند چه کسانی از پله آمده‌اند و چه کسانی با آسانسور/ فیلم نساختن بهتر از فیلم بد ساختن است/ هر چه گفتیم و داد زدیم، خودمان حذف شدیم/ اساساً قصد بازیگری ندارم/ همیشه برایم جنجال می‌سازند/ واکنش من به حاشیه‌ها آن‌قدر قوی است که سی
علی ملاقلی‌پور گفت: همیشه برایم جنجال می‌سازند. البته اگر جواب ندهم شاید غائله زود پایان یابد، اما نمی‌دانم چرا نوع دفاع کردن من معمولاً آن‌قدر قوی است که سیلی خورده را چند برابر جواب می‌دهد.
اعتمادآنلاین| تبسم کشاورز - زمانی که فیلم «قندون جهیزیه» در سینماهای ایران اکران شد، نام «علی ملاقلی‌پور» به عنوان کارگردان آن جذاب‌ترین نکته فیلم بود. پسر مرحوم رسول ملاقی‌پور تصمیم گرفته بود راه پدر را ادامه دهد و فیلم هم بسازد. اما ملاقلی‌پور پسر برای اینکه شناخته‌تر شود دست به کاری شگرف زد. او در شهریور 1394 در بین بازی ستارگان ایران و جهان، در اعتراض به کم شدن سالن‌های نمایش «قندون جهیزیه»- برای افزایش سالن‌های فیلم «محمد رسول‌الله»- به زمین فوتبال رفت، نظم بازی را به هم ریخت و بازداشت شد.
ملاقلی‌پور که در کارنامه خود سابقه ساخت مستند پرحاشیه «راه طی‌شده» و همچنین بازیگری در فیلم‌هایی مانند «ایتالیا ایتالیا»، «مزرعه پدری»، «قارچ سمی» و «نسل سوخته» را دارد، در حال حاضر مشغول ساخت سریال «کتونی زرنگی» است. سریالی که قرار بود پخش آن از 11 بهمن از شبکه 3 آغاز شود، اما باز هم دیدگاه‌های سیاسی کارگردان و حواشی او در شبکه‌های اجتماعی باعث توقف پخش سریال از سوی صداوسیما شد.
در ادامه، گفت‌و‌گوی اعتمادآنلاین را با علی ملاقلی‌پور در خصوص سریال جدیدش «کتونی زرنگی»، وضعیت کنونی سینما و جنجال‌ها و حاشیه‌هایی که به گفته خودش برای او می‌سازند، می‌خوانید.
علی ملاقلی‌پور در اعتراض به اکران ناعادلانه فیلمش به زمین فوتبال وارد شد
*با اینکه سال‌هاست در عرصه سینما و تلویزیون فعالید، اما هنوز هستند کسانی که شما را به اسم پدرتان «رسول ملاقلی‌پور» می‌شناسند. فکر می‌کنید در این عرصه چقدر وامدار پدر هستید؟
به هر حال زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور از نظر تکنیک، فرم و تفکر فیلمسازی جزو چند فیلمساز برجسته و موج نو سینما بعد از انقلاب اسلامی به شمار می‌رود و اساساً سایه‌اش بزرگ است. البته من در حدود 30 فیلم و سریال به عناوین دستیار سوم، دستیار دوم و دستیار اول کارگردان و برنامه‌ریز، فعالیت و اصطلاحاً شاگردی بسیاری از اهل فن را کردم تا پله‌پله بالا بیایم؛ از کارگردان‌هایی چون احمد مرادپور، بهرام توکلی، حسین قناعت، غلامرضا رمضانی، مسعود کرامتی و از پدر هم در حد بضاعت آموختم.
فیلم اولم «قندون جهیزیه» را در بخش خصوصی و در ژانر کمدی اجتماعی ساختم، تقریباً ژانری که پدر تجربه نکرده بود و البته سال‌ها از فوت ایشان می‌گذشت. برای ساخت این فیلم فقط به خاطر فیلمنامه و سابقه طولانی فعالیت به من اطمینان شد. قبل از آن هم 6 فیلم کوتاه داستانی و مستند ساخته بودم تا بیشتر تجربه و دانش کسب کرده باشم. اینکه از نظر چه کسانی وامدار پدر هستم و از چه لحاظ دقیقاً نمی‌دانم. اهالی سینما و تلویزیون که چنین نگاهی ندارند، همه همدیگر را می‌شناسیم و می‌دانیم چه کسانی از پله آمده‌اند و چه کسانی آسانسوری.
اینکه از نظر چه کسانی وامدار پدر هستم و از چه لحاظ دقیقاً نمی‌دانم. اهالی سینما و تلویزیون که چنین نگاهی ندارند، همه همدیگر را می‌شناسیم و می‌دانیم چه کسانی از پله آمده‌اند و چه کسانی آسانسوری.
*چرا بعد از ساخت فیلم «قندون جهیزیه» و حاشیه‌هایی که برای آن پیش آمد دیگر فیلم سینمایی نساختید؟
فیلم «قندون جهیزیه» شروع خوبی بود. بعد از آن ساخت فیلم‌ها و سریال‌های متعددی هم به من پیشنهاد شد ولی حقیقتاً متن‌ها ضعیف بود و قصد نداشتم پله اولی را که به سختی بالا آمده بودم با عجله برای پریدن به دومی خراب کنم و زمین بخورم. در واقع فیلم نساختن را بهتر از فیلم بد ساختن می‌دانم.
*وضعیت کنونی سینما را کلاً چگونه ارزیابی می‌کنید؟
دنبال جمله معترضه نباشید. هرچه گفتیم و داد زدیم، خودمان حذف شدیم و تاثیری نداشت. به نظرم اوضاع سینما و تلویزیون عالی است و دشواری و مشکلی نمی‌بینیم، دست‌کم اینکه جدیداً نابینا شده‌ام!
*الان مشغول چه کاری هستید؟ سریال جدیدتان «کتونی زرنگی» در چه وضعیت و مرحله‌ای قرار دارد؟
این روزها ذهنم بیشتر مشغول این است که در این زمین حاصلخیز چه چیزی می‌توان کاشت که برداشت غلط نشود. فیلمبرداری و تدوین سریال «کتونی زرنگی» تمام شده و در حال پیگیری مراحل پایانی صداگذاری، موسیقی و جلوه‌های ویژه رایانه‌ای کار هستم.
سریال کتونی زرنگی
*سابقه بازیگری هم در کنار کارگردانی در کارنامه کاری شما وجود دارد. تجربه بازیگری را چگونه می‌بینید؟ دوست دارید به عنوان یک بازیگر مقابل دوربین باشید یا بودن در قامت یک کارگردان و پشت دوربین برایتان جذاب‌تر است؟
اساساً قصد بازیگری ندارم. چند موردی هم که بازیگری کردم سر فیلم‌هایی بود که به عنوان برنامه‌ریز و دستیار اول کارگردان حاضر بودم و برای اینکه کار راه بیفتد آن نقش را بازی کردم؛ مثلاً سر فیلم «سیزده» قرار بود بازیگر دیگری آن نقش خواننده را بازی کند، ولی هرچه تلاش کردیم توافقات نهایی انجام نشد. دیدم هومن سیدی در فکر است، پیشنهاد دادم اگر یک نفر ادای یک رپر را دربیاورد چطور است؟ هومن هم گفت، خب چه کسی؟ گفتم یک نفر را می‌شناسم خوب رپ می‌خواند و ادای «هیچکس» را خوب بلد است. گفت کجاست؟ گفتم جلویت نشسته. تعجب کرد، خواندم، خندیدیم و کمی تغییر دادیم، شد نقش آن رپر فیلم «سیزده». کار راه افتاد و فیلم به سرانجام رسید. بعدها پیشنهادهای متعددی برای بازیگری شد، اما حقیقتاً فکرهایم را کرده‌ام. اگر چند چاه را همزمان با هم بکنم شاید فقط خسته شوم و به آب نرسم یا به آب زلال دست نیابم.
علی‌ملاقلی‌پور در فیلم «سیزده» ساخته هومن سیدی
*یکی از ویژگی‌های شما این است که هر اثری می‌سازید همیشه جنجال به پا می‌کند. عده‌ای معتقدند «علی ملاقلی‌پور» خودش دوست دارد حاشیه بسازد. آیا واقعاً این‌طور است یا اینکه حاشیه‌ها دست از سر شما برنمی‌دارند؟
همیشه برایم جنجال می‌سازند. البته اگر جواب ندهم شاید غائله زود پایان یابد، اما نمی‌دانم چرا نوع دفاع کردن من معمولاً آن‌قدر قوی است که سیلی خورده را چند برابر جواب می‌دهد. حق می‌دهم عقل کسی نرسد در ازای اینکه حق فیلمی را در اکران بگیرند و اجازه اعتراض هم ندهند، کارگردان جوری اعتراض کند که هم تبلیغ باشد، هم اعتراض و هم خبر آن مثل بمب منفجر شود.
حق می‌دهم عقل کسی نرسد در ازای اینکه حق فیلمی را در اکران بگیرند و اجازه اعتراض هم ندهند، کارگردان جوری اعتراض کند که هم تبلیغ باشد، هم اعتراض و هم خبر آن مثل بمب منفجر شود.
اینکه پس از گرفتن سانس‌ها و سینماهای «قندون جهیزیه» دست به حراج آبرویم زدم و وارد زمین فوتبال شدم خیلی عجیب بود. گاهی افرادی توانایی دارند که لشکر یک‌نفره باشند. البته از آن لشکر تنها یک دسته مانده و فعلاً قصد دارم خاموش باشم.
امیدوارم بتوانم؛ امیدوارم بیخیال من شوند و جریان روشنفکری و دولتی از من عبور کنند و دست از سرم بردارند. مطمئناً بنده هیچ‌گاه شروع‌کننده نخواهم بود.
دیدگاه تان را بنویسید