شیوع کرونا بیشترین ضربه را به تئاتر و سینما وارد کرده است/ سریال «زیرخاکی» پس از سال‌ها تماشاچی را با تلویزیون آشتی می‌دهد/ بازی کردن نقشی که در آستینم است به درد من نمی‌خورد/ رسالت هنر همین است که انتقادات، دلسوزی‌ها و دلخوری‌ها را در لفافه‌ نمایش بگوید

اعتمادآنلاین| ‌ تبسم کشاورز- ژاله صامتی را با 2 سریال‌ دهه هفتادی «آژانس دوستی» و «هتل» به یاد می‌آوریم. این بازیگر سینما و تلویزیون که فارغ‌التحصیل رشته تئاتر است کار خود را با بازی در فیلم «دت یعنی دختر» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی آغاز کرد.

پس از آن فعالیت حرفه‌ای‌اش را با بازی در فیلم‌های سینمایی «سایه به سایه»، «از جنوب تا شمال»، «خفاش»، «آخرین نبرد» و «مربای شیرین» پی گرفت.

صامتی تاکنون 2 بار نامزد سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر برای 2 فیلم «آخرین بار کی سحر رو دیدی؟» و «درخونگاه» شده است.

او همچنین جایزه بهترین کمدین زن از دومین جشنواره سینمای کمدی گل‌آقا برای فیلم «رفیق بد» را از آن خود کرد.

در ادامه گفت‌وگوی اعتمادآنلاین را با ژاله صامتی در مورد تاثیر کرونا بر تعطیلی سینما، جشنواره فیلم فجر و سریال «زیرخاکی» می‌خوانید.

***

*سینماها و مراکز فرهنگی به دلیل شیوع «کرونا» تا آخر سال تعطیل شدند. این قضیه چه تاثیری بر سینما می‌گذارد؟

این مساله بر تمام مشاغل جامعه تاثیر گذاشته است. پس از ماجرای آبان 98 دوستانی در اینستاگرام پست می‌گذاشتند که مردم به تئاتر بروند و از کارهای روی صحنه حمایت کنند. من خودم کامنت‌هایی از مردم می‌دیدم که نوشته بودند: «شما چه دل خوشی دارید.» چون شغل ما برای آنها سرگرم‌کننده است و رسالت کار ما در وهله اول نزد تماشاچی سرگرمی است.

پس فکر می‌کنند جماعتی هم که این کار را انجام می‌دهند در حال خوشگذرانی هستند در صورتی که این کار حرفه ماست و از طریق آن کسب درآمد می‌کنیم.

صنف ما نه تنها از طرف دولت حمایت نمی‌شود بلکه عده‌ای از مردم هم بر این باورند که این کار شغل نیست. قطعاً مساله کرونا برای همه مشاغل مشکل به‌ وجود آورده، اما به جرات می‌توانم بگویم که بیشترین ضربه به تئاتر و سینما وارد می‌شود.

با این وضعیت و ناتدبیری‌ای که پیش آمده نمی‌دانم چه خواهد شد. برای صنف ما قبل از این قضایا هم نمی‌شد پیش‌بینی داشت چه برسد به حالا.

*قبل از شیوع کرونا و تعطیلی‌ها مشغول چه کاری بودید؟

قبل از اینکه مساله کرونا پیش بیاید، مشغول سریال «زیرخاکی» به کارگردانی جلیل سامان بودم. برخی از سکانس‌های آن که مربوط به خارج از کشور است قرار بود در فروردین فیلمبرداری شود و برای ماه رمضان روی آنتن برود، اما حالا با این شرایط پیش‌آمده نمی‌دانیم چه اتفاقی می‌افتد.

ژاله صامتی و پژمان جمشیدی در سریال «زیرخاکی» ساخته جلیل سامان

اساساً من در تلویزیون کار نمی‌کنم، اما «زیرخاکی» یک سریال کمدی است که به جرات می‌توانم بگویم پس از سال‌ها تماشاچی را با تلویزیون آشتی می‌دهد.

*شما در کارنامه کاری خود سابقه بازی در نقش‌های جدی و کمدی را دارید. کدام یک برای خودتان جذاب‌تر است؟ و شیوه انتخاب نقش‌ها برایتان به چه صورت است؟

من کار سخت را دوست دارم. پس از سه دهه، کار بازیگری هنوز برایم روتین نشده است. در 2 هفته اخیر من چهار فیلمنامه برای سال آینده خوانده‌ام که همه آنها بد بودند. خیلی جالب است، وقتی می‌پرسم چرا فکر می‌کنید من باید این کار را بازی کنم، می‌گویند، خب نقش اول هستید.

ترجیح می‌دهم در یک فیلم خوب فقط 2 سکانس بازی کنم. اینکه در تمام فیلم در صحنه باشم یا نقشی را بازی کنم که در آستینم است به درد نمی‌خورد. چالش را دوست دارم، با نقش‌ها زندگی می‌کنم و با آنها حالم خوب و بد می‌شود.

فکر می‌کنم خداوند مرا دوست داشته چون جزو معدود بازیگرانی هستم که هم می‌تواند جدی کار کند هم کمدی. کمدی کار کردن به مراتب بسیار سخت‌تر از کار تراژدی است. چون اگر راحت بود، همه می‌توانستند آن را تجربه کنند.

فکر می‌کنم خداوند مرا دوست داشته چون جزو معدود بازیگرانی هستم که هم می‌تواند جدی کار کند هم کمدی. کمدی کار کردن به مراتب بسیار سخت‌تر از کار تراژدی است. چون اگر راحت بود، همه می‌توانستند آن را تجربه کنند. مرز باریکی بین کمدی و از دست رفتن آن وجود دارد و بسیار تسلط می‌خواهد که از آن ور بام نیفتی.

*جشنواره فجر را امسال را چگونه دیدید؟ برخی از افراد جشنواره را تحریم کردند. نگاه شما به این مساله چه بود؟

من فیلم‌ها را ندیدم، بنابراین نمی‌توانم نظر قطعی بدهم. دوستانی جشنواره را تحریم کردند و عده‌ای هم رفتند. این به خودشان مربوط است. من اگر فرصتی داشتم و سر کار نبودم حتماً می‌رفتم و کارها را می‌دیدم. این را باید بدانیم که ما جز این کار، کار دیگری نداریم و نرفتن ما چیزی را درست نمی‌کند.

جاخالی دادن در هیچ جایگاهی از زندگی درست نیست. به این می‌ماند که من بگویم چون حوصله ندارم یا چون از بچه‌هایم ناراحتم امروز مادر آنها نیستم. من باید وظایف مادری‌ام را انجام دهم. ما به عنوان هنرمند وظایفی بر عهده داریم که باید انجام دهیم.

جاخالی دادن در هیچ جایگاهی از زندگی درست نیست. به این می‌ماند که من بگویم چون حوصله ندارم یا چون از بچه‌هایم ناراحتم امروز مادر آنها نیستم. من باید وظایف مادری‌ام را انجام دهم. ما به عنوان هنرمند وظایفی بر عهده داریم که باید انجام دهیم. یکسری آدم در سالیان سال تا پای جان و آبرو از این کار حفاظت کردند. هیچ‌کسی با نیامدن و نبودن کار مهمی انجام نمی‌دهد. رسالت هنر همین است که انتقادات، دلسوزی‌ها و دلخوری‌ها را در لفافه‌ نمایش بگوید.

*فیلم «پسرکشی» با بازی شما در جشنواره فجر امسال اکران شد. کمی راجع به نقش‌تان در این فیلم بگویید؟

همان‌طور که گفتم، من عاشق کارهای سخت هستم. از آنجا که باید نقش یک زن 35ساله را بازی می‌کردم که در ادامه فیلم قرار است مخاطب 75سالگی او را هم ببیند، برای خودم جذاب و چالش‌برانگیز شد. بازی کردن در 2 مقطع سنی زنی که خیلی حرف نمی‌زند و ساکت است باعث شد بخواهم این نقش را بازی کنم.

ژاله صامتی در فیلم «پسرکشی» ساخته محمدهادی کریمی

شاید اگر کم‌لطفی نمی‌شد و همه اتفاق‌ها به موقع رخ می‌داد، این فیلم مورد توجه قرار می‌گرفت. البته این به سلیقه مخاطب برمی‌گردد. ممکن است شخصی ریتم فیلم را دوست داشته باشد یا نه، اما در کل داستان جذاب، بازی یکدست بازیگران و راکوردی که در تمام مدت حفظ شده بود نکاتی بود که می‌توانست توجه مخاطب را به فیلم جلب کند.

*در آخر اگر نکته‌ای باقی مانده بفرمایید.

در آخر آرزو می‌کنم همین‌طور که این سال رو به پایان است ما رو به بهبود برویم و در آرامش و صلح زندگی کنیم.