تقاضای محمد رحمانیان برای آزادی مسعود حکم‌آبادی
پس از اعلام محکومیت مسعود حکم‌آبادی به سه سال زندان، محمد رحمانیان نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر با نگارش یادداشتی، خواستار آزادی این هنرمند و تهیه‌کننده تئاتر شد.
اعتمادآنلاین| بهمن سال گذشته برخی از گروه‌های متقاضی شرکت در جشنواره تئاتر فجر به دلیل سوگواری آن زمان، ترجیح دادند در این دوره جشنواره شرکت نکنند.
به تازگی اعلام شده یکی از انصراف‌دهندگان از فجر که جوانی است مشهدی به نام مسعود حکم‌آبادی به سه سال زندان محکوم شده است. این جوان که تهیه‌کننده تئاتر است، قرار بود از مشهد در جشنواره تئاتر فجر شرکت کند .
بعد از اعلام حکم او، محمد رحمانیان در حمایت از این هنرمند یادداشتی را در اختیار ایسنا گذاشت که در ادامه می‌خوانید: «در خرداد 1391، در یادداشتی با عنوانِ «چشمه و آبِ گِل آلود» نوشتم: …یک سالی است که مشغول تحقیق و پژوهش برای نوشتن نمایش‌نامه‌ی «صدّام» هستم و گمان می‌کنم، برای تکمیل تحقیقاتم به زمانی بیش از این نیاز دارم. در طول پژوهش‌هایم به دورنمایی دست یافته‌ام از خون‌ریزترین حاکم مستبد همه‌ی دوران‌ها.
اما در طی نگارش نمایش‌نامه با خود عهد بسته‌ام کوچک‌ترین توهینی به این شخصیت و همفکرانش روا ندارم و بی‌هیچ داوری به نوشتن یافته‌هایم بنشینم.
در مورد پرسوناژی صحبت می‌کنم که نیم‌میلیون از مردان و زنان سرزمینم را به خاک‌وخون کشاند، و به همین اندازه مجروح و معلول و اسیر و مفقودالاثر، ارمغان هشت سال جنگی بود که بر ما تحمیل کرد.
از تعداد آوارگان عدد صحیحی در دست نیست، همین‌طور میزان فجایع نسل‌کشی و استفاده از سلاح‌های شیمیایی. ارقامی که از خسارات اقتصادی حکایت می‌کنند بهت‌آور و حیرت‌انگیزند. و خسارات اجتماعی در حساب نمی‌گنجند. با همه‌ی این‌ها، نمایش‌نامه‌ی طولانی «صدّام» را می‌نویسم ــ با زمان تقریبی چهار ساعت ــ بی‌هیچ پرخاش و توهین و اسائه‌ی ادبی. اساساً من نمایشنامهنویس شدم تا به کسی توهین نکنم. پس چگونه ممکن است… بگذریم.
در خرداد 1399 دوباره می‌نویسم: ما نمایشنامهنویس و کارگردان و بازیگر و منتقد تئاتری شدیم تا به کسی توهین نکنیم. زبان ما زبان نقد و گفتگو و تحلیل و کارشناسی است.اگر قرار به توهین بود اصلاً چرا سراغ تئاتر آمده‌ایم؟ در زمستان 1398 بودند هنرمندانی که به دلیل سوگواری نخواستند در هیچ جشن و جشنواره‌ای شرکت کنند.
طلایه‌دار این هنرمندان استاد مسعود کیمیایی بود، و مسعود حکم‌آبادی یکی از انصراف‌دهندگان از شرکت در جشنواره. تهیه‌کننده‌ای که سال 1397 با نمایش «دریاچه‌ی قو» به کارگردانی استاد رضا صابری بیشترین جوایز ِسی و هفتمین جشنواره‌ی تئاتر فجر را دریافت کرده بود.
جوانی که هرگز نه او را از نزدیک دیده‌ام و نه هم‌سخن شده‌ام، اما می‌دانم از اهالی تئاتر مشهد است و ادامه‌ی نسلی از هنرمندان تئاتر این شهر؛ از داریوش و انوشیروان ارجمند گرفته تا رضا و داوود کیانیان. از خود می‌پرسم چگونه ممکن است کسی از نسل این بزرگان به جای نقد و تحلیل، از در توهین درآید و بیحرمتی!؟…و هر بار به این نتیجه می‌رسم نکند حکمِ قضایی او حاصل یک سوءتفاهم باشد و نیازمند بازنگری؟ چرا که همچنان معتقدم ما به تئاتر آمده‌ایم تا درهای توهین و بیحرمتی را ببندیم و پنجره‌های گفتگو و مفاهمه را بگشاییم. آرزویم آزادی اوست، در این روزها که بیش از پیش به همدلی و محبت نیازمندیم. در روزهایی که دلشکسته‌ایم از فقدان بزرگمرد تئاتر ایران ـ محمدعلی کشاورز ـ با خبر آزادی مسعود حکم‌آبادی، تئاتر ایران را شادمان سازید.»
منبع: بانی فیلم
دیدگاه تان را بنویسید