مخاطب ایرانی به ژانر وحشت عادت ندارد/ «نُه» عجیب و غریب است!

اعتمادآنلاین| شاهین رشیدی، کارگردان فیلم سینمایی «نُه» که در ژانر وحشت ساخته شده است و هم‌اکنون در سینماهای هنروتجربه درحال اکران است، درباره ایده این فیلم گفت: از خیلی قبل‌تر درگیر فضایی از جنگ جهانی و اتفاقی که برای هیتلر و ارتش نازی افتاده، شده بودم و این موضوع خیلی فکر مرا به خود مشغول کرده بود. همیشه در ذهن من کلاژی بود که احساس می‌کردم، می‌شود این اتفاق در جایی از دنیا مثل ایران بیفتد درنتیجه ما اتفاق فیلم را در ایران قرار دادیم.

وی درباره موضوع فیلم ادامه داد: فیلم درباره آزمایشگاهی زیرزمینی در یک شهر یا کشوری است که هیچکس به فکرش نمی‌رسد. این آزمایشگاه آزمایش‌هایی را انجام می‌دهد که منجر به بازسازی و بازپروری جسم انسان‌ها یا سربازهایی که از بین رفته‌اند می‌شود که در جنگ از این آزمایش می‌شود استفاده‌های عجیب و غریبی کرد.

رشیدی درباره لوکیشن فیلم عنوان کرد: روستایی را در شمال ایران و گیلان پیدا کردم که جای خیلی عجیبی‌ست و فضا و بافت آن به من فضای داستان را القا می‌کرد. یکسری اتفاقات دیگر را نیز به شکل کلاژ در این قالب قرار دادم.

ایده اولیه من چند چیز بود که سال‌ها درباره آن فکر می‌کردم و زمانی آن‌ها را در نقطه‌ای قرار داده و باهم ترکیب کردم تا در قالب یک محتوا قرار بگیرند، درنتیجه تبدیل به همین فیلم «نُه» شد.

این کارگردان از دیدن فیلمی هالیوودی مشابه «نُه» گفته و اظهار کرد: اخیرا فیلمی هالیوودی دیده‌ام که سوژه مشترکی با فیلم «نُه» دارد، البته آن فیلم بعد از «نُه» ساخته شده است. آن‌ها به دلیل امکانات صحنه و طراحی که دارند، خیلی بیشتر توانسته‌اند به آزمایشگاه فیلم بپردازند. ما هم دوست داشتیم که این کار را بکنیم ولی برای‌مان خیلی قابل دسترس نبود.

سعی کردیم دیدن فیلم تجربه جدیدی باشد

وی درباره تجربه ژانر وحشت در سینمای ایران توضیح داد: بحث ما در ژانر وحشت صرفا این نیست که چیزی به سینمای ایران اضافه کنیم، ما خواستیم اتفاقی را تجربه کنیم و این اتفاق با یک فرم جدید در سینمای ایران تجربه شده که قبلا اتفاق نیفتاده است به خصوص اینکه کار ما متشکل از چندین ساب‌ژانر است یعنی فیلمی نیست که بشود به آن ساب‌ژانر به خصوصی را اطلاق کرد و گفت این فیلم صرفا در ژانر وحشت است.

رشیدی افزود: ژانر وحشت عموما در سینمای ایران خیلی موفق نبوده و حتی مورد استقبال قرار نگرفته و یا با نارضایتی مخاطب روبرو شده است. همین موضوع و انتخاب ژانر وحشت برای فیلم، خود لبه تیغ راه رفتن بود، در ایران این میزان خشونت، خون و خون‌ریزی و تخیل شاید خیلی متداول نباشد حتی فکر می‌کنم که اصلا ندیده‌ایم.

این کارگردان و تهیه‌کننده درباره تاریخ‌سازی در فیلم «نُه» بیان کرد: فکر می‌کنم «نُه» فیلمی است که سعی کرده‌ایم در آن معمایی بودن، حادثه‌ای بود و رازآلود بودن را حفظ کنیم، یکسری اطلاعات به شکل تاریخی در آن بگنجانیم، جریان آن نه خیلی بدون پیش‌فرض است تا مخاطب هیچ چیزی از ماجرا متوجه نشود، نه خیلی سردستی گرفته شده که اصلا به آن نپردازیم.

ما جزییات پژوهشی و تحلیلی زیادی داشتیم تا بتوانیم در فیلم تاریخ‌سازی کنیم، یعنی داریم تاریخی را با مدل خودمان در فیلم روایت می‌کنیم که وجود نداشته و این خود به نوعی تاریخ‌سازی و عجیب و غریب باشد. حتی فضایی که انتخاب کرده و نوع تصویربرداری آن مستندنمایی می‌کند. سعی کرده‌ایم این فضاسازی‌ها را در کار داشته باشیم تا تجربه جدیدی برای مخاطب باشد.

اکران فیلم وسط ماجرای کرونا بود

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اکران در هنروتجربه خاطرنشان کرد: موسسه هنروتجربه چندین سال است که به عنوان بستر اکران فیلم‌های تجربی‌تر برای کسانی که دوست دارند فضای متفاوت‌تر و جدا از سینمای بدنه را داشته و تجربه کند، فعالیت می‌کند.

حقیقتش وقتی که می‌خواستم فیلم «نُه» را بسازم خیلی به اکران در هنروتجربه فکر نمی‌کردم یعنی در ابتدا بیشتر به این فکر می‌کردم که شاید فیلم را در نمایش خانگی یا هرجایی که شود، ارایه کنم.

رشیدی افزود: وقتی که فیلم را در سال 1396 ساختم، هنروتجربه در بحث تعدد فیلم‌هایش هنوز خیلی تجربه عجیب و غریبی نداشت زیرا تازه شروع به کار کرده بود و فیلم‌های محدودی را دربرمی‌گرفت.

فکر نمی‌کردم فضایی باشد که بشود فیلم را در آن اکران کرد اما بعدتر متوجه شدم که هنروتجربه کمی پا گرفته و جریانی غیر از سینمای بدنه را در سالن‌های کوچک‌تر با سانس‌های محدودتر بوجود آورده است. به همین دلیل متوجه شدم که می‌شود برای اکران «نُه» در آنجا اقدام کنم و چه لذتی بیشتر این برای فیلمساز یا کسانی مثل من وجود دارد که فیلم‌شان روی پرده سینما به نمایش درآید.

کارگردان فیلم «نُه» درباره استقبال تماشاگران از فیلمش تاکید کرد: از نظر هنروتجربه بله اما شرایط کل دنیا در سالی که گذشت، عجیب و جدیدی بود، فیلم ما هم که دقیقا وسط ماجرای کرونا قرار گرفته و در بازه‌ای از زمان برای اکران آن اقدام کردیم که تعطیلی متداوم سینماها آغاز شد.

البته اکران‌هایی در شهرستان‌ها مثل مشهد، تبریز و اصفهان داشتیم ولی به هرحال تعطیلی‌ها خیلی به فیلم لطمه می‌زند؛ اینکه سرنوشت جایی که می‌خواهی در آن رشد و تبلیغ کنی مشخص نباشد و ندانی که قرار است چه اتفاقی بیفتد.

این موضوع از دست هنروتجربه و دست‌اندرکاران خارج بوده و ما هم آسیب‌های آن را دیدیم و نتوانستیم عملا تبلیغاتی را که می‌خواستیم انجام دهیم.

وی در پایان با اشاره به تجربیات خود، تصریح کرد: باتوجه به تمام این شرایط و فضای سختی که برای اکران تجربه کردیم، از لحاظ تعداد بیننده و فروش مالی اصلا ارزش‌گذاری نمی‌کنم. وقتی با فیلم‌های دیگر که هم‌زمان اکران شده است فیلم خود را مقایسه می‌کنم، احساس می‌کنم اکران خوبی را پشت سر گذاشته‌ایم، باتوجه به اینکه عملا هیچگونه تبلیغاتی نداریم و گریبان‌گیر تعطیلات پشت سر هم، ساعت‌های اکران نامناسب و محدودیت‌های زمانی شدیم و باعث شد خیلی از هدف‌های مخاطب‌مان را از همان ابتدا از دست دهیم اما باید گفت نسبت به این فضا و از آن اندک مخاطبانی که می‌توانستیم داشته باشیم اکران فیلم بد نبود و مخاطب دوست دارد که جنس جدیدی از فیلم‌های ایرانی را تجربه کند.

منبع: ایلنا