علیرضا داوودنژاد،کارگردان سینما:
مبارزه با ابتذال در سینما تنها از طریق آموزش و تشویق فیلمسازان اندیشمند ممکن است/ سانسور و تقلید عامل اصلی شکلگیری سینمای مبتذل
علیرضا داوودنژاد با اشاره به اینکه سینمای مبتذل از سانسور و تقلید از سینمای خارجی پدید میآید، تأکید کرد که مقابله با ابتذال در سینما تنها از طریق آموزش و تشویق فیلمسازان اندیشمند و حرفهای ممکن است.
اعتمادآنلاین| علیرضا داوودنژاد، کارگردان سینما، اظهار داشت: از نظر من دو مسئله در شکلگیری سینمای مبتذل نقش دارند؛ اولین عاملِ شکلگیری ابتذال، سانسور است، چرا که مانعی است برای ارتباط گرفتن سینما با زندگی واقعی به طوری که سانسور اجازه نمیدهد سینماگر واقعیتها را به تصویر بکشد و در نتیجه اثری تولید میشود که نشانی از واقعیت جامعه در آن نیست.
به گزارش برنا،داوودنژاد تصریح کرد: نکته دیگر که از نظر من عامل شکلگیری ابتذال در سینما به حساب میآید تقلید از فیلمهای خارجی است. سینماگر که به واسطه سانسور ارتباطش با زندگی واقعی قطع شده و امکان به تصویر کشیدن واقعیتها را ندارد، ناگزیر به تقلید از فیلمهای خارجی روی میآورد. در واقع تقلید از سینمای خارجی حاصل سینمای سانسور زده است، سینمایی که ناخودآگاه از رقیب الگو میگیرد و به تدریج هویت بومیاش را از دست میدهد.
وی افزود: نتیجه سانسور همواره تزریق نگاههای وارداتی به سینما است و به نسبتی که سینمای ما از زندگی واقعی دور است و در مواجهه انبوه فیلمهای ترکیهای، اروپایی، آمریکایی، هندی، کرهای و دیگر کشورهای بیربط به جامعه خود، قرار دارد و از آنها تأثیر میگیرد به ابتذال دچار است. راهکار از بین بردن ابتذال در سینما در وهله اول آموزش و بازآموزی است؛ سینماگر باید بیاموزد که چگونه میتواند واقعیتهای جاری اطراف را در قالب روایتهای جذاب به تصویر بکشد. نکته دیگر پس از آموزش و بازآموزی تشویق سینماگرانی است که با واقعیتها ارتباط دارند و سینمایشان رنگ و بوی بومی، محلی و ملی دارد و تصویر مردم را در آثارشان میتوان دید.
کارگردان فیلم سینمایی «فراری» در ادامه اظهاراتش تأکید کرد: با دستور و ارائه راهکارهایی چون مجوز ندادن به فیلمهای مبتذل نتیجه مثبتی حاصل نمیشود. مجوز ندادن همان سانسور است و وقتی معیار و میزانی برای تعریف ابتذال در سینما وجود ندارد وضعیت بدتر میشود. مسئولان پیش از اینکه اعلام کنند مجوزی به فیلمهای مبتذل داده نمیشود، باید تعریف خود از این واژه را مشخص کنند. اگر تعریف دقیقی ارائه شد در مرحله بعد باید منشأ شکلگیری ابتذال و راهحلهای مقابله با آن بررسی و تعریف شود. مطرح کردن این موضوع به شکلی که مفهومش مبهم است و اشتراکی بین سینماگران و کارشناسان در تعریف آن وجود ندارد بیش از اینکه اقدامی سازنده باشد، گیجکننده و آسیبزننده است.
داوودنژاد در پایان تصریح کرد: مسئولان سینمایی ما باید بدانند که راهکار جلوگیری از ابتذال نه اقدامی دستوری، بلکه ارتقای سلیقه است و ارتقای سلیقه همانطور که پیشتر گفتم با آموزش و حمایت از فیلمسازان اندیشمند، باسلیقه و حرفهای ممکن است.
دیدگاه تان را بنویسید