برنده بازی؛ بازنده اخلاق

محیا رضایی کلانتری- پس از اکران فیلم سینمایی «بیرو» ساخته مرتضی علی عباس میرزایی، در حال رصد واکنش دوستان رسانه‌ای‌ام بودم که در فضای مجازی توجهم به پست یکی از همکاران جلب شد. متن این پست شامل جملاتی بود که من را پرت کرد به 3 سال پیش. زمانی که به خواست یزدان عشیری دبیر وقت سایت سوره سینما و مدیر روابط عمومی فعلی سازمان سینمایی؛ بنا شد بعد از جشنواره فیلم فجر سال 97 نشستی با حضور کارگردانان جوان آن دوره (از جمله عباس میرزایی) در محل حوزه هنری ترتیب دهیم. 

امشب که در پست همکارم جملاتی به نقل از عباس میرزایی را دیدم، تک تک لحظات آن نشست در ذهنم جان گرفت. عباس میرزایی در آن جلسه در چشمان من و همکارم نگاه کرد و گفت: «در ایران منتقد نداریم، یک سری بازاریاب و دلال میکروفن به دست داریم»، «ارزشی برای شما قائل نیستم»، «از این به بعد جلوی رسانه ها و منتقدان گارد بدی خواهم داشت»، «اصلا خوشحال نیستم که فیلم من را رایگان دیدید»، «همه شما مدیون ما فیلمسازان هستید»، «همه شما بی‌سواد هستید»، «پررو شده‌اند» و...

طبیعتا ناراحت شدم ولی بیش از آن متعجب از اینکه چرا دبیر محترم حاضر در این جلسه هیچ اظهارنظری نمی‌کند. ناسلامتی ما میزبان بودیم و او مهمان. انگار نه انگار که بزرگی در جمع بود و یکی داشت به خودش و خبرنگارانش بد و بیراه می‌گفت.

دبیر میزبان ما تنها واکنشش در پاسخ همه این توهین‌ها لبخند بود. آن لحظه احساس کودکی را داشتم که در حضور پدر تحقیر می‌شود و پدر فقط نگاه می‌کند.

امروز که آقای عشیری بر مسند مدیریت در سازمان سینمایی تکیه زده و در جشنواره‌اش فیلم کارگردانی چون عباس میرزایی اکران می‌شود؛ دیگر هیچ چیز متعجم نمی‌کند. به قول علی حاتمی «همه چیزمان باید، به همه چیزمان بیاید»