بی‌اعتباری رسانه ملی برای مردم/ «مستوران» روی بیلبوردهای شهری چه می‌کند؟
هرچند بی اعتباریِ رسانه ملی برای مردم مساله امروز و دیروز نیست و بعید به نظر می‌رسد حتی بودجه ریزی ۳ هزار میلیاردی و امکانات همه جانبه نیز بتواند این اعتبار را بازگرداند.
بی اعتباریِ رسانه ملی برای مردم مساله امروز و دیروز نیست و بعید به نظر می‌رسد حتی بودجه ریزی ۳ هزار میلیاردی و امکانات همه جانبه نیز بتواند این اعتبار را بازگرداند. با این حال انحصارگری صدا و سیما اگر با حمایت شهرداری به تبلیغات محیطی نیز برسد، مصداق بارز نقض آشکار حقوق دیگر تولید کنندگانِ محصولات فرهنگی و زمینه‌ساز شکافی بیش از پیش میان اهالی فرهنگ خواهد بود.
به گزارش فراز، «سازمان هنری رسانه‌ای اوج» این روزها پر خبر است، از خبر تولید ده فیلم سینمایی برای جشنواره فجر تا پخش سریال تلویزیونی «مستوران» از صدا و سیما که نخستین سریال رسانه ملی است که بیلبوردهای آن سطح شهر را فرا گرفته است. «مستوران»، سریالی ۲۶ قسمتی است که از شبکه یک سیما در حال پخش است و ظاهرا می‌خواهد نگاهی به داستان‌های کهن ایرانی داشته باشد.
حال اما، امکان تبلیغات بیلبوردی که پیشتر برای محصولات نمایش خانگی یا آثار سینمایی استفاده می‌شد، تا عدم امکان تبلیغ در رادیو و تلویزیون را تا حدی پوشش دهد نیز در اختیار صدا و سیماست. ظاهرا دور تازه محصولات شبکه نمایش خانگی خصوصا با شروع سال جاری از تبلیغات بیلبوردی محروم بودند. با توجه به روند تبلیغاتی پلتفرم‌های پخش آنلاین بعید است که متولیان پخش سریال‌های شبکه نمایش خانگی که با هزینه قابل توجهی تولید شده‌اند؛ اقدام به نصب بیلبورد نکرده باشند مگر اینکه در این راه مانعی سد راه پلتفرم‌ها برای تبلیغات شده باشد.
ظرفیت تبلیغ صدا و سیما در سقوط
اما این مسئله پارادوکس‌گونه که نوعی نقض غرض در آن مشاهده می‌شود نشان می‌دهد صدا و سیمایی که محل بروز و نمایش بسیاری از آگهی‌های تبلیغاتی است و زمانی حرف اول را در تبلیغات رسانه‌ای می‌زد، حال ظرفیت تبلیغ خود را از دست داده و به روزی افتاده که برای دیده شدن سریال خودش دست به دامن تبلیغات محیط شهری و نگاه مردم در کوچه و خیابان شده است. معلوم نیست بده بستان «سازمان هنری رسانه‌ای اوج»، وابسته به نهادهای خاص، با شهرداری تهران در چه سطحی است اما طبق تعرفه‌های تبلیغات بیلبورد در سال جاری، قیمت هر بیلبورد شهری بسته به مکان، مدت زمان و ابعاد به صورت میانگین بین ۲۰۰ تا ۷۰۰ میلیون تومان است.
هرچند بی اعتباریِ رسانه ملی برای مردم مساله امروز و دیروز نیست و بعید به نظر می‌رسد حتی بودجه ریزی ۳ هزار میلیاردی و امکانات همه جانبه نیز بتواند این اعتبار را بازگرداند. با این حال انحصارگری صدا و سیما اگر با حمایت شهرداری به تبلیغات محیطی نیز برسد، مصداق بارز نقض آشکار حقوق دیگر تولید کنندگانِ محصولات فرهنگی و زمینه‌ساز شکافی بیش از پیش میان اهالی فرهنگ خواهد بود.
دیدگاه تان را بنویسید