پیکر «سایه» در باغ محتشم رشت آرام گرفت

مراسم خاک‌سپاری پیکر شاعر فقید امیر هوشنگ ابتهاج صبح امروز با حضور جمعی از مسئولان، مردم و اهالی فرهنگ و هنر در پارک محتشم رشت برگزار شد و سپس در سرزمین مادری و جایگاه ابدی‌اش آرام گرفت.

به گزارش تسنیم، یکی از فرزندان این شاعر فقید در مراسم خاک‌سپاری پدر خود در رشت ضمن قدردانی از استقبال و حضور مردم در این مراسم اظهار داشت: با هماهنگی‌های انجام‌شده موفق شدیم پدرم را به این سرزمین بازگردانیم و خوشحالیم که این اتفاق افتاد از همه کسانی‌که در این راه با ما همراه شدند و همراهی کردند تشکر می‌کنم.

یلدا ابتهاج با بیان اینکه "امروز اینجا ایستاده‌ایم و پیکر شریف پدرم را به این خاک به‌امانت می‌سپاریم" ابراز داشت: پدرم حرف‌هایش را با زبان و اشعارش به ما منتقل کرده است و امیدواریم ما خانواده‌اش و مردم این پیام‌ها را با گوش جان بشنویم.

وی گفت: پدرم می‌گفت "کسی که با صداقت و صمیمیت با مردم صحبت می‌کند مردم قدرش را می‌دانند و پاسخش را خواهند داد. " و امروز خانواده "سایه" را به وطن بازگرداند و این آرزوی سایه بود و این امانت را ما به شما می‌سپاریم.

جلالی نماینده سابق ایران در سازمان ملل هم در این مراسم در سخنانی گفت: زمانی که امیرهوشنگ ابتهاج در بستر بیماری بود در قالب شعری در لفافه از وی پرسیدیم که آرامگاهش کجا باشد که او هم با عشقی که به زادگاهش می‌ورزید، گفت: می‌خواهم پس از مرگم در شهر خودم رشت آرام بگیرم.

وی گفت: این باغی که امروز سایه در آن آرام می‌گیرد به یاد می‌آورد که چگونه یک هسته پس از شکافته شدن باغ‌ها را می‌سازد، چون این شهر دانه‌ای را ایجاد کرد که پس از شکافتنش باغ‌ها را ایجاد کرد «ای که نهان نشسته‌ای باغ درون هسته‌ای» و این باغ محتشم رشت نماد باغ‌های فرهنگی ایران و گیلان است.

ناصر وحدتی یکی از خوانندگان گیلانی هم در مراسم تشییع پیکر مرحوم امیرهوشنگ ابتهاج گفت: شهر رشت شهر فرهیختگان است که با حضور این شاعر نامی مردم این شهر باید به خود ببالند.

هوشنگ ابتهاج (سایه) سال ۱۳۰۶ در رشت متولد شد و نخستین کتابش با عنوان «نخستین نغمه‌ها» منتشر شد و او سرودن غزل را کنار سرودن شعر در قالب‌های دیگر سنتی تجربه کرد.

همچنین نمونه‌‎هایی از شعر نو بین آثار این شاعر فقید به چشم می‌خورد و شعر تصنیف مشهور «سپیده» که با عنوان «ایران‌ای سرای امید» شناخته می‌شود از سروده‌های ابتهاج است.

مردم عموماً او را با آثاری همچون «ارغوان»، «ایران‌ای سرای امید» و «تو‌ای پری کجایی» می‌شناسند و او بامداد ۱۹ مردادماه پس از سپری کردن یک دوره بیماری کلیوی در آلمان دار فانی را وداع گفت.

پیکر این شاعر فقید چهارشنبه دوم شهریور ماه برای راهی شدن به خانه ابدی‌اش در رشت از آلمان به ایران منتقل شد و تشییع پیکر وی نیز روز گذشته از مقابل تالار وحدت تهران برگزار شد و نماز میت نیز در همان‌جا بر پیکر این هنرمند برجسته اقامه شد.