سوال یک روزنامه از انسیه خزعلی: اصلا آثار سینمای ایران درباره زنان را دیده‌اید؟

روزنامه شرق اظهارات اخیر انسیه خزعلی مبنی بر اینکه ما هنوز نتوانسته‌ایم در فیلم و سینما به بازنمایی زنان قوی بپردازیم مورد نقد قرار داده است.

به گزارش شرق، این سخنان در حالی مطرح می‌شود که با مرور آثار مهم سینمای ایران می‌توان ایمان داشت که شجاعت، تفاوت، قوی‌بودن، تلاش بسیار و... همه جزء شاخصه‌هایی است که در این 40 سال از زنان در سینمای ایران به تصویر کشیده شده است. با نگاهی به اسامی فیلم‌هایی مانند «به همین سادگی»، «از کرخه تا راین»، «کافه ترانزیت»، «میم مثل مادر»، «من ترانه 15 سال دارم»، «بوی پیراهن یوسف»، « بادیگارد»، «روبان قرمز»، « آژانس شیشه‌ای»، «شهر زیبا»، «بانوی اردیبهشت»، «گیلانه»، «نرگس»، «ناهید»، «سوت پایان»، «دو زن»، «قصه‌ها»، «بمانی» و «لیلا» این سؤال پیش می‌آید که کدام‌یک از این آثار به خدشه چهره زن ایرانی امروزی پرداخته‌اند یا سیمای زن ایرانی را آن‌چنان که هست، ترسیم نکرده‌اند؟ یا مستندهای زیادی را که درباره کارآفرینی زنان و تلاش‌های آنان برای تغییر در جامعه ساخته‌ شده، آیا می‌توان نادیده گرفت؛ مستندهایی مانند «بانوی گل سرخ» یا «توران خانوم» یا «همه درختان من» و... فهرستی بی‌شمار است از زنانی که برای اولین بار آتش‌نشان شدند یا زنانی که به سراغ نجاری و... رفتند و راه‌های جدیدی را ساختند و هموار کردند.

 

شرق افزوده است: آیا خانم خزعلی که در این نشست حضور داشت و معتقد بود که «هنوز نتوانسته‌ایم در فیلم و سینما به بازنمایی زنان قوی بپردازیم» این آثار را دیده‌اند؟ یا هنگامی که مدیر‌عامل بنیاد فارابی آرزو می‌کند: «فرصت مناسبی برای بازنمایی خلاقانه چهره زنان ایجاد شود» منظور از بازنمایی خلاقانه چیست؟ البته نمی‌توان انتظار داشت که به‌زودی شاهد آن چیزی که ایدئال این مسئولان است، باشیم؛ ولی می‌توانیم درخواست کنیم دست‌کم مروری بر نام و خلاصه آثار مطرح سینمای ایران داشته باشند.