تیرز فیلم به تلویزیون بدهیم قرار است چه کسی را جذب کند؟ یک تیزر سینمایی در برنامه نود از صد تیزر در شبکه جم تاثیرگذار‌تر بود
سابق بر این گفته می‌شد شبکه‌های ماهوارهای برای تبلیغ فیلمهای سینمای ایران هزینه‌ای از سازندگان دریافت نمی‌کنند اما بر اساس شنیده‌های موثق ما سال گذشته از سینمای ایران رقم بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهوارهای جم تبلیغ داده شده و پخش‌کننده‌ها برای تبلیغ و دیده شدن فیلم‌شان هزینه‌های هنگفتی را پذیرفته‌اند.
تینا جلالی- اگرچه گیشه بالای سینمای ایران مایه خوشحالی است و نشان از توجه و جذب مخاطب دارد اما پرسش اینجاست که چرا این فروش فقط مختص چند فیلم است؟ پس بعضی فیلم‌ها با داشتن کیفیت مطلوب چرا فروش ندارند؟ چرا بازگشت مالی بعضی فیلم‌ها در اکران عمومی فاجعه و شکست مطلق است ؟
تبلیغ فیلم‌ها در رسانه‌های خارجی فارسی‌زبان، امر جدیدی نیست و مربوط به امسال و پارسال نمی‌شود، اما این مهم از سال گذشته رویکرد جدیدی پیدا کرده است ، به این معنی که هر فیلمی که تبلیغ گسترده در شبکه‌های ماهوارهای داشته باشد فروش و گیشه بالایی هم به دست می‌آورد.
وقتی صحبت از تبلیغ می‌شود منظور یک بار و حتی ده بار نیست، به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار فیلم‌ها در شبکه‌های ماهوارهای تبلیغ دارند ، طوریکه این آگهی‌ها از سر و روی شبکه جم می‌بارد، دوستی می‌گفت:
تبلیغ فیلم‌ها آنقدر زیاد است که این وسط جم فرصت می‌کند لابه‌لای این تبلیغ‌ها سریال‌ها و برنامه‌های خودش را هم پخش کند.
البته هنوز هم وضع همینطور است؛ آگهی‌های فیلمهای «تمساح خونی» و «بی‌بدن» و« سال گربه» به نوعی در امتداد و شبیه آگهی‌های فیلم فسیل و هتل و ... است .
اینکه شبکه‌های ماهوارهای برای فیلمهای ایرانی تبلیغ می‌کنند و جبران بی توجهی و بی اعتنایی صداوسیما را می‌کنند بحث جداست، اما اهمیت این نوشتار آنجاست که بدانیم برای تبلیغات هزار‌باره فیلم‌ها در شبکه‌های جم چقدر هزینه می‌شود؟
بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهوارهای جم تبلیغ داده شده
سابق بر این گفته می‌شد شبکه‌های ماهوارهای برای تبلیغ فیلمهای سینمای ایران هزینه‌ای از سازندگان دریافت نمی‌کنند اما بر اساس شنیده‌های موثق ما سال گذشته از سینمای ایران رقم بیش از صد میلیارد تومان به شبکه ماهوارهای جم تبلیغ داده شده و پخش‌کننده‌ها برای تبلیغ و دیده شدن فیلم‌شان هزینه‌های هنگفتی را پذیرفته‌اند. به بیانی دیگر برای دستیابی به گیشه بالای سینمای ایران، یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.
حالا این پرسش به وجود می‌آید که با توجه به این پرداخت بالا به ماهواره‌ها، آیا سود اصلی از اکران فیلمهای کمدی را سینمای ایران برده یا ماهواره‌ها؟
سریال‌های پلتفرم‌ها که از همان دقایق ابتدایی انتشار بلافاصله در ماهواره‌ها با زمان‌بندی کامل پخش می‌شود، تبلیغات فیلمهای ایران که به ماهواره‌ها داده می‌شود.... آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟
اگر به ماهواره‌ها تبلیغ ندهیم کجا برای فیلم‌ها اطلاع‌رسانی کنیم
محمد احمدی تهیه کننده سینما می‌گوید: واقعیتش را بخواهید با پخش تبلیغ فیلم‌ها از شبکه‌های ماهوارهای ما سینماگران هم موافق نیستیم، و بسیار مشتاقیم معرفی فیلم‌ها در داخل کشور صورت گیرد چرا که هم هزینه‌های کمتری دارد و هم سرمایه در داخل صرف می‌شود اما چه کنیم که تنها جایی که می‌شود تبلیغ کرد رسانه‌های ماهوارهای است.
او ادامه می‌دهد: شما نگاه کنید تلویزیون به جای اینکه با سینمای ایران همیاری داشته باشد به رقیب و دشمن تبدیل شده و درها را به روی سینما بسته است، به ظاهر وقتی با ما صحبت می‌کنند موافق همکاری هستند، اما در عمل با آنها به نتیجه نمی‌رسیم و به فیلمسازان کمکی نمی‌کنند، البته که بیننده هم ندارند ولی واقعا برای تبلیغ فیلم‌ها با فیلمسازان همکاری نمی‌کنند .
احمدی می‌گوید: سال گذشته فیلم« میان صخره‌ها» را بر پرده سینما داشتم و برای فیلم از صداوسیما تبلیغ خواستم، آنها در جواب به من گفتند که بر اساس سیاست‌های صداوسیما، 15 میلیارد تومان اعتبار به فیلم شما تعلق می‌گیرد که وقتی محاسبه کردیم، این مبلغ 12 تیزر بیشتر نمی‌شد، در حالی‌که باید 350 تیزر به فیلمهای اکران داده شود . این تهیه کننده توضیح می‌دهد: سیاست دولت و حکومت این است که ما تبلیغات به شبکه جم ندهیم و به پخش کننده‌ها و دفاتر پخش، نامه می‌زنند که نباید فیلمهای شما در شبکه‌های ماهوارهای تبلیغ داشته باشد، خب اگر به ماهواره‌ها تبلیغ ندهیم کجا برای فیلم‌ها اطلاع‌رسانی کنیم؟ مردم چگونه متوجه اکران فیلم‌های‌‌مان بشوند؟
به توافق می‌رسند اما عمل نمی‌کنند
او درباره اینکه آیا خروج ارز از ایران و و‌اگذاری بخش تبلیغات به خارج از کشور در بلندمدت به فرهنگ و سینما کمک می‌کند یا آسیب زننده است؟ می‌گوید: همه می‌دانیم که چنین راهکاری برای دیده شدن فیلمهای سینمای ایران درست نیست و معضل بزرگی است، نمی‌شود جلوی فیلمسازان را گرفت که شما به جم و یا فلان شبکه تبلیغ ندهید چون فیلم‌ها باید بازگشت مالی داشته باشند.
از طرفی صدا وسیما همکاری لازم را ندارد، بارها خودم شاهد بودم بین سازمان سینمایی و مسوولان تلویزیون برای همیاری با سینما جلسه گذاشته شده و اتفاقا به توافق خوبی هم رسیدند و قول داده شده به هر فیلمی که پروانه نمایش سازمان سینمایی دارد 400 تیزر داده شود اما باور کنید حتی یکی از این توافق‌ها به مرحله اجرا نرسید، و به فیلمسازان کمک نشد. ساد‌ه بگویم همکاری نمی‌کنند.
هیچ اراده‌ای برای حل مشکلات سینما وجود ندارد
این تهیه کننده سینما در بخش دیگری از صحبتش به صراحت می‌گوید که هیچ اراده‌ای برای اینکه از سینمای ایران حمایت شود وجود ندارد، گفت: سال گذشته دبیر کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلمهای سینمایی در شورای عالی تهیه کنندگان بودم و از نزدیک در جریان امور هستم، می‌دانم که هیچ اراده‌ای برای حل مشکلات سینما وجود ندارد، به عنوان مثال سال گذشته از چند کانال ماهوارهای عکس گرفتم و برای مسوولان مربوطه فرستادم و از آنها خواستم که این کانال‌های ماهوارهای که بدون اجازه فیلمهای ایرانی را پخش می‌کنند را مسدود کنند، باور کنید انگار نه انگار . به آنها گفتم تمام این شبکه‌های ماهوارهای که فیلمهای ایرانی را تبلیغ می‌کنند شماره تلفن دارند، از آنها خواستم که این تلفن‌ها را مسدود کنید چرا که با مسدود کردن شماره تلفن‌های آنها، شریان‌های اقتصادی آنها را مسدود می‌کنید و آنها نابود می‌شوند ولی متاسفانه در جواب من، هیچ اقدامی صورت نگرفت و قدم از قدم بر نداشتند.
فکر می‌کنم از خداشان هم هست
او می‌گوید: آنقدر موضوع برای‌شان بی اهمیت است که نه تنها دغدغه آنها نیست که فکر می‌کنم از خداشان هم هست که مردم سرگرم باشند و کاری به آنها نداشته باشند .
احمدی در پاسخ به اینکه محصولات پلتفرم‌ها را بلافاصله کانال‌های ماهوارهای پخش می‌کنند و از طرفی تبلیغات فیلم‌ها را هم می‌گیرند و چنین برنامه‌ریزی به نظر می‌آید برای سینمای ایران در دراز مدت خطرناک باشد، می‌گوید: وقتی در داخل از فیلمسازان حمایت نمی‌شوند واز طرفی راهی برای معرفی فیلم‌شان ندارند همین مسیر ادامه داده می‌شود و قطعا هم همه می‌دانیم مسیر سالم و درستی نیست.
ماجرای غم‌انگیزی است
ساسان سالور تهیه کننده سینما، با اشاره به اینکه ماجرای تبلیغ فیلم‌ها در شبکه‌های ماهوارهای از هر سو بنگریم غم‌انگیز است می‌گوید: وقتی صداوسیما عملا را‌ه‌های تبلیغ را بر فیلمهای سینمای ایران بسته و امکان معرفی به آثار فیلمسازان را نمی‌دهند چاره چیست؟ بخش خصوصی برای بازگشت مالی چه کند؟
در حال حاضرشبکه‌های ماهوارهای خدایی می‌کنند
او می‌گوید: شما فکر می‌کنید مدیران از روند تبلیغات فیلم‌ها خبر ندارند؟ اصلا بیایید در نظر بگیریم صداوسیما با تمام تخفیفات، تبلیغات گسترده به فیلمهای روی پرده بدهد، مگر کسی این روزها تلویزیون نگاه می‌کند؟
سالور می‌گوید: متاسفانه باید اذعان داشت که شبکه‌های ماهوارهای در حال حاضر به واسطه تبلیغ فیلمهای سینمایی ایران خدایی می‌کنند و فیلم‌ها سریال‌های خود را لابه لای تبلیغات فیلمهای داخل پخش می‌کنند و از این مسیر کسب درآمد کرده و میلیون‌ها ارز از کشور خارج می‌شود و دست همه هم بسته است و کسی چیزی نمی‌گوید؛ چرا که چرخ سینما می‌چرخد و رونق به سینما برگشته ولی به صورت منطقی اگر نگاه کنیم این مسیر درست نیست و سرمایه‌ها باید در داخل کشور خرج شود.
تیرز به تلویزیون بدهیم قرار است چه کسی را جذب کند؟
این تهیه کننده در بخش دیگری از صحبت خود توضیح می‌دهد: اگر صداوسیما از سینما حمایت می‌کرد و از طرفی مخاطب داشت وضع امروز را شاهد نبودیم، از یادمان نرفته که روزگاری چگونه سریال‌های تلویزیون خیابان‌ها را خلوت می‌کرد !
آیا به نظر شما الان کسی سریال‌های تلویزیون را نگاه می‌کند؟ خب تیرز به تلویزیون بدهیم قرار است چه کسی را جذب کند ؟ کدام سریال و برنامه‌شان اهمیت و کیفیت دارد که تیزر معرفی فیلم را به آنها بدهیم.
اگر به ماهواره‌ها تبلیغ ندهیم کجا برای فیلم‌ها اطلاع‌رسانی کنیم
سالور با بیان اینکه وقتی برنامه‌های پرمخاطبی همچون نود در اوج تعطیل می‌شود وقتی مهران مدیری و رضا عطاران در صداوسیما نیستند نتیجه مشخص است، می‌گوید: به جرات و با اطمینان می‌گویم یک تیزر سینمایی در برنامه نود عادل فردوسی پور از صد تا تیزر در شبکه جم تاثیرگذار‌تر بود، حیف که این برنامه را از دست دادیم، یادم می‌آید آن زمان‌ها که این برنامه پخش می‌شد هم گران‌ترین تبلیغات دراین برنامه به قابلمه و غذاهای خوراکی اختصاص داشت و تبلیغ فیلم‌ها آن هم ارگانی به صورت زیر‌نویس در برنامه نود پخش می‌شد.
این تهیه کننده با اشاره به اینکه پیشنهاد من برای حل این مشکل به صورت کلان است، می‌گوید: به نظر من باید قانون کپی رایت در کشورمان را رسمی کنیم و در وهله بعد، بعد از رسمی شدن قانون کپی‌رایت، قبل از همه هم حکومت و دولت باید این قانون را رعایت کنند، کشوری هستیم که دم از قانون می‌زنیم ولی متاسفانه به هیچ عنوان قانون را رعایت نمی‌کنیم.
من به عنوان تهیه کننده « سه کام حبس » اعلام می‌کنم که قانونی فیلم ساختم، و اگر قانون کپی‌رایت در کشورمان وجود داشت و از من حمایت می‌کرد قطعا در اکران آنلاین هم فیلمم قانونی نمایش داده می‌شد و حتی از نمایش فیلمم در شبکه‌های ماهوارهای به عنوان حق مالیکت، کسب درآمد می‌کردم.
او می‌گوید: متاسفانه سیستم مدیریت ما به گونه‌ای است که هر چهار سال مدیرانی می‌آیند و ریل‌گذاری می‌کنند و می‌روند و سیاست‌ها نتیجه‌ای در برندارد، در حال حاضر هم سیاست‌ها بر تولید فیلمهای کمدی است و سر فیلمهای اجتماعی فرهنگی را می‌برند. چه می‌توان گفت!
دیدگاه تان را بنویسید