با این علائم فلج معده را جدی بگیرید

پزشکان به یک بیماری خطرناک در دستگاه گوارشی فلج معده یا گاستروپارزی می‌گویند. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که به هر دلیل اعصاب معده شما از مغز فرمان نمی‌پذیرند و در نتیجه فعالیت‌های ذاتی شان را انجام نمی‌دهند. در چنین وضعیتی است که شما گرفتار فلج معده می‌شوید و فرایند هضم غذا با مشکل انجام می‌شود.

فلج معده با درد زیادی همراه است و اگر خیلی زود به فکر درمان آن نیفتید ممکن است با عوارض طولانی مدتی در دستگاه گوارشی شما همراه باشد. ضمن اینکه در مدت زمانی که به این بیماری مبتلا هستید حتما با مشکلات گسترده گوارشی و زخم معده دست و پنجه نرم می‌کنید. یکی از سخت‌ترین موارد این بیماری این است که معده نمی‌تواند همه غذا‌ها را به روده تخلیه کند و یک توده غذای مانده در آن شکل می‌گیرد و باقی می‌ماند که به شدت خطرناک است.

فلج معده به دلایل مختلفی رخ می‌دهد. در همه مواردی که منجر به این بیماری می‌شود باید یک آسیب جدی به اعصاب معده و ماهیچه‌های منقبض شونده آن وارد شود. در مجموع پزشکان عواملی نظیر «دیابت»، «جراحی»، «عفونت» و «عوارض جانبی داروها» را مهم‌ترین عامل فلج معده می‌دانند. در برخی موارد نادری هم عواملی نظیر بیماری کلاژن عروقی، اختلال غدد درون ریز و سیستیک فیبروزیس عامل ایجاد این بیماری عنوان شده‌اند.

 

علائم فلج معده به صورت‌های «سوء هاضمه»، «نفخ معده»، «احساس سیری سریع یا سیری به‌مدت طولانی»، «درد بالای شکم»، «حالت تهوع و استفراغ»، «بالا آوردن غذای هضم‌نشده»، «کاهش اشتها»، « برگشت اسید و سوزش سردل معده »، «نوسان قند خون» و «یبوست» ظاهر می‌شود و شما با این علائم می‌توانید به ابتلا به فلج معده مشکوک شوید.

فلج معده اگر به موقع تشخیص داده نشده و درمان نشود می‌تواند منجر به کاهش وزن شدید، التهاب مری، افت فشار خون و انسداد معده با توده غذایی تجمیعی در معده همراه شود. همه متخصصان دستگاه گوارشی می‌گویند که چالش‌های این دستگاه باید خیلی زود برطرف شود و ماندن طولانی مدت آن ممکن است با عوارض بعدی سختی همراه باشد. این همان اتفاقی است که در زمان فلج معده و برای فرایند دفع رخ می‌دهد. فلج معده فرایند دفع را کند می‌کند و، چون ممکن است در ابتدا با یبوست اشتباه گرفته شود می‌تواند خطرات زیادی هم داشته باشد. برای همین تشخیص به موقع این بیماری در رفع خطرات احتمالی بعدی خیلی موثر است.

پزشکان بعد از معاینات اولیه با مشاهده علائم بالا و انجام معاینات اولیه به روش‌های «اندوسکوپی بالایی»، «اندوسکوپی کپسولی»، «سی. تی اسکن»، «ام. آر. آی (MRI)» و «سونوگرافی شکمی» می‌توانند این بیماری را تشخیص دهند.