نایب رئیس زنان فدراسیون فوتبال دقیقا کجاست؟/ چرا فوتبال زنان چندین ماه تعطیل است؟/چه کسی پاسخگوست؟

اعتمادآنلاین| ‌ منیژه موذن- فرانسه 2019 سکوی پرش فوتبال زنان شد. جهان در جولای 2019 شاهد تغییر بزرگی در ورزش زنان بود.

فوتبالیست‌های زن در جام‌جهانی فرانسه ثابت کردند توانایی رسیدن به قله موفقیت را دارند و اگر تبعیض جنسیتی از میان برداشته شود، کیفیت فوتبال زنان روزبه‌روز بالاتر خواهد رفت. فدراسیون‌ها در کشورهای مختلف نکات بسیاری را از جام‌جهانی زنان و چگونگی امکانات اردوها و آماده‌سازی بهترین تیم‌های دنیا برای تورنمنت‌های بزرگ آموختند. یکی از کسانی که از نزدیک شاهد جام‌جهانی زنان بود، لیلا صوفی‌زاده نایب‌رئیس زنان فدراسیون فوتبال ایران، بود. حضور یکی از اعضای فدراسیون فوتبال در جام‌جهانی می‌تواند نشانه خوبی از توجه فدراسیون به فوتبال زنان باشد، اما با نگاهی به کارنامه صوفی‌زاده و وضعیت نابسامان فوتبال زنان ایران این امیدواری در هاله‌ای از ابهام قرار می‌گیرد.

معضل بزرگی به نام بودجه

نقل محافل ورزشی زنان این روزها چگونگی پیشرفت در حوزه فوتبال است. نخستین گام در این راه را می‌توان بودجه مناسب و توجه به فوتبال پایه در نظر گرفت. فدراسیون‌ها و بازیکنان مطرح فوتبال درگیر مناقشه بودجه برابر هستند، اما برای فوتبالیست‌های زن در ایران بودجه برابر شبیه آرزویی غیرممکن است. آنها حتی بودجه برگزاری اردوهای مناسب را هم ندارند. اما تلاش برای گرفتن بودجه بر عهده چه کسی است؟ آیا نایب‌رئیس زنان فدراسیون نباید به جای پاسخ همیشگی کمبود امکانات به دنبال گرفتن بودجه و تهیه امکانات باشد؟ تیم فوتبال زنان ایران در رده‌های مختلف سنی از کمبود اردوی آماده‌سازی و بازی‌های دوستانه آسیب‌های جدی دیده است.

کادر فنی حرفه‌ای

بخش دیگری از مسیر پیشرفت فوتبال زنان در گرو انتخاب سرمربیان و کادر فنی حرفه‌ای است. سرمربی تیم ملی زنان ایران در رده بزرگسالان مریم آزمون است که قابلیت‌های فنی بالایی دارد، اما تاکنون عملکرد قابل قبولی در تیم ملی نداشته است. انتقادات زیادی نسبت به تفکرات آزمون و نتیجه‌گیری او در تیم ملی وجود دارد؛ سال آینده تیم ملی ایران باید در مسابقات آسیایی شرکت کند، اما فدراسیون فوتبال هنوز برنامه خود را برای این تورنمنت حساس، اردوهای احتمالی یا بررسی وضعیت کادر فنی اعلام نکرده است. به نظر می‌رسد مسئولان فدراسیون همچون سال‌های گذشته به برنامه کوتاه‌مدت بسنده و پس از ناکامی، کلیشه همیشگی بی‌کیفیت بودن فوتبال زنان را تکرار کنند. همواره تاکید شده که فوتبال زنان قابلیت جذب اسپانسر را ندارد، اما هرگز به این نکته اشاره نشده که جذب اسپانسر قوی در گرو برنامه‌ریزی درست، اردوهای منظم و اختصاص دادن بودجه لازم به فوتبال زنان است.

تیم ملی امید و آینده نامعلوم

در تیم ملی امید کتایون خسرویار، مربی ایرانی-آمریکایی موفق شده بود با جلب حمایت و اعتماد بازیکنان و کادر فنی قدم‌های مثبتی برای تیم بردارد و در تلاش بود فوتبال زنان ایران را از پایه تقویت کند. با وجود تلاش خسرویار اما تیمش به دلیل کمبود امکانات و بودجه نتوانست موفق عمل کند. پس از حذف تیم ملی امید فدراسیون فوتبال هیچ تلاشی برای نگه داشتن خسرویار نکرد و او با پیشنهاد باشگاهی در بوستون به آمریکا بازگشت. وضعیت تیم امید اکنون بسیار مبهم است و ماه‌هاست که این تیم سرمربی ندارد، اردویی برگزار نمی‌شود و آینده نامعلوم است. لیلا صوفی‌زاده در کنار تیم‌ امید به سفر می‌رفت و در تمرینات و مسابقات حضور داشت، اما این حضور نتیجه‌ مثبتی برای فوتبال زنان نداشت؛ خسرویار بر کمک به تقویت فوتبال پایه و آموزش به دختران کوچک تاکید می‌کرد تا ضعف ایران در فوتبال زنان از بین برود. فوتبال زنان نیاز به مدرسه‌های فوتبال، مربیان حرفه‌ای و آموزش اصولی تیم‌های پایه دارد.

قابل نقدترین عملکرد صوفی‌زاده را شاید بتوان عدم پاسخگویی در قبال مشکلات تیم جوانان دانست. تیمی که امیدهای بسیاری به موفقیت آن وجود داشت اما ناکام ماند. نایب‌رئیس زنان فدراسیون فوتبال هرگز حاضر نشد در نشستی خبری از مشکلاتی که مانع موفقیت او و فوتبال زنان در ایران بود سخن بگوید.

حالا، در شرایطی که فوتبال زنان در جهان بیش از همیشه مورد توجه است و گام‌های بلندی در راه موفقیت آن برداشته شده ، شاید زمان آن رسیده باشد که فدراسیون فوتبال ایران نیز همچون دیگر فدراسیون‌های فوتبال جهان نگاه خود به فوتبال زنان را تغییر دهد و تلاش کند با انتخاب افراد شایسته و تخصیص بودجه مناسب و برنامه‌ریزی دقیق، فوتبال زنان ایران را که اخیراً در رنکینگ فیفا چهار پله سقوط کرده است، از بحران نجات دهد تا زنان فوتبالیست ما هم بتوانند فصل شکوفایی فوتبال را تجربه کنند.