نگاهی به مربیان نوزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال
16 مربی؛ 16 چمدان
«چمدان‌های مربیان فوتبال همیشه برای رفتن از جایی به جای دیگر بسته است.» شغل مربیگری در فوتبال را می‌توان یکی از بی‌ثبات‌ترین فرصت‌های شغلی دانست.
اعتمادآنلاین| سعید شمس- نوزدهمین دوره لیگ برتر در شرایطی در آستانه شروع شدن قرار دارد که هشت مربی حاضر در لیگ هجدهم حضور نداشتند و هشت مربی هم یا تیم سال پیش خود را هدایت می‌کنند یا تیم دیگری را که باید دید از این 16 مربی کدام یک به هدف می‌رسند و کدام یک مجبور به بستن چمدان برای رفتن به شهر و البته تیم دیگری خواهند شد.
گابریل کالدرون (پرسپولیس)، آندرهآ استراماچونی (استقلال)، مصطفی دنیزلی (تراکتور)، ابراهیم صادقی (سایپا)، فراز کمالوند (پارس جنوبی‌جم)، دراگان اسکوچیچ (صنعت نفت آبادان)، رسول خطیبی (ماشین‌سازی تبریز) و وینکو بگوویچ (گل‌گهر سیرجان) هشت مربی‌‌ای هستند که تازه به لیگ برتر آمده‌اند تا با امیر قلعه‌نویی (سپاهان)، یحیی گل‌محمدی (شهر خودرو)، علیرضا منصوریان (ذوب‌آهن)، جواد نکونام (فولاد)، حسین فرکی (پیکان)، رضا مهاجری (نساجی مازندران)، مهدی تارتار (نفت مسجدسلیمان) و عبدالله ویسی (شاهین بوشهر) به رقابت بپردازند.
طبیعی است برای گروهی از آنها قهرمانی هدف اصلی است و حتی کسب سهمیه هم ناکامی تلقی می‌شود. همچنین تعدادی از مربیان نیز از همان هفته اول به امید آسیایی شدن تیم‌شان را به مصاف حریفان می‌فرستند که سهمیه را هدف قرار داده‌اند، هرچند رتبه تک‌رقمی هم می‌تواند برایشان کارنامه‌ای قابل دفاع باشد. در این بین مربیانی هستند که همین که تیم‌شان در لیگ بیستم هم یکی از لیگ برتری‌ها باشد، می‌توانند ادعای موفق شدن کنند.
آنهایی که بالانشینی می‌خواهند
گابریل کاردون معلوم است که نمی‌تواند به چیزی جز قهرمانی فکر کند. میراث‌دار برانکو تیمی را تحویل گرفته که به بالانشینی عادت دارد. دقیقاً به همین دلیل باید گفت مربی آرژانتینی چالش دشواری را پیش روی خود می‌بیند. البته شانس او این است که تیمی را به رویارویی با رقبا خواهد فرستاد که تقریباً با همان ترکیب فصل پیش بازی می‌کند و این می‌تواند برگ برنده مدافع عنوان قهرمانی قلمداد شود.
امیر قلعه‌نویی از همان لحظه‌ای که پرسپولیس در دقیقه 121 نیمه‌نهایی جام حذفی به سپاهان گل زد، خواب و خیال ندارد تا بتواند با سپاهان ششمین قهرمانی‌اش در لیگ برتر را جشن بگیرد. آن هم در شرایطی که سپاهان با ریخت‌وپاش در فصل نقل و انتقالات با تیمی پرمهره مهیای لیگ نوزدهم برتر شده است.
آندرهآ استراماچونی در لحظه امضای قرارداد می‌دانست در حالی هدایت استقلال را قبول کرده که تحمل استقلالی‌ها برای دور ماندن از قهرمانی تمام شده است. حالا مربی ایتالیایی است و یک تیم شخم‌خورده و کوهی از توقع برای قهرمان شدن.
مصطفی دنیزلی بعد از حدود هفت سال برگشته تا شاید بتواند با تراکتور طلسم قهرمان نشدن در ایران را بشکند. تراکتور در حالی یازدهمین حضورش در لیگ برتر را تجربه خواهد کرد که همچنان در حسرت قهرمانی است و برای قرمزهای پرستاره تبریز شاید دنیزلی گزینه‌ای مناسب برای شکستن طلسم قهرمانی در لیگ برتر باشد.
یحیی گل‌محمدی که به اجبار این فصل هم در مشهد ماندگار شد، برای تکرار بالانشینی فصل پیش شهرخودرو کار سختی پیش رو دارد. با وجود این، اگر مشهدی‌ها همچون سال پیش یکی از مدعیان باشند، نباید زیاد تعجب کرد.
چشم‌انتظار سهمیه
علیرضا منصوریان که اواسط فصل قبل هدایت ذوب‌آهن را بر عهده گرفت، هرچند نیم‌نگاهی به قهرمانی دارد، اما معلوم است سبزهای اصفهان یارای رقابت با پنج‌ضلعی مدعیان را ندارند. به همین دلیل ذوب‌آهن امید دارد تا بلکه برای بار دوم سهمیه حضور در لیگ قهرمانان را از خود کند که البته آنها بیشتر می‌توانند چشم به قهرمانی در جام حذفی بدوزند.
جواد نکونام هم مثل منصوریان قاعدتاً نمی‌تواند شانس زیادی برای اول شدن در لیگ برتر داشته باشد و به همین خاطر قرمزهای اهواز زیرنظر این مربی جوان سعی خواهند کرد در میانه بالای جدول باشند تا شاید با قهرمان شدن در جام حذفی آسیایی شدن را بعد از حدود یک دهه دوباره تجربه کنند.
تلاش برای ثبات
ابراهیم صادقی در لیگ برتر 270 دقیقه سابقه سرمربیگری دارد، به همین دلیل سایپایی که تنی چند از مهره‌های تاثیرگذارش را هم از دست داده است، فصل سختی را پیش روی خود می‌بیند. به قدری سخت که شاید سایپایی‌ها حتی در مقطعی فانوس به دست هم بشوند.
دراگان اسکوچیچ با سابقه نسبتاً خوب در تیم‌های ملوان و فولاد بعد از چهار سال به لیگ برتر بازگشته است تا نفت آبادان را به عنوان یکی از پدیده‌ها معرفی کند. البته پدیده‌ای در آن حد که برزیل ایران در جمع تیم‌های قعرنشین قرار نگیرد و نیم‌نگاهی به نیمه بالایی جدول داشته باشد.
حسین فرکی با سابقه 2 قهرمانی در لیگ برتر برای دومین سال متوالی سکان پیکان را در دست خود می‌بیند. همین که تیم نه‌چندان دست پرِ پیکان در طول لیگ خود را پایین‌نشین نبیند، می‌توان نمره خوبی برای فرکی به شمار آورد.
فراز کمالوند بار دیگر به لیگ برتر برگشته است و این بار تیمی را در دست خود می‌بیند که با وجود چهره مقتدری که در اولین حضورش از خود نشان داد، حالا در قواره تیمی خودنمایی می‌کند که نه خطری برای سقوط احساس خواهد کرد و نه شانسی برای سهمیه خواهد داشت. حضور احتمالی پارس‌جنوبی در جمع هشت تیم را می‌توان نتیجه‌ای ایده‌آل برای کمالوند قلمداد کرد.
رضا مهاجری بعد از کش‌وقوس‌هایی که در چند سال اخیر با تیم‌های پدیده و ماشین‌سازی به چشم دید، در شرایطی مربی نساجی شده است که مازنی‌ها مشکلات عدیده‌ای دارند و می‌توان گفت از ساختار لازم برای باشگاه لیگ برتری محروم هستند. با این حال پتانسیل تماشاگر احتمالاً به مهاجری این فرصت را می‌دهد که تیمش را از جمع فانوس‌به‌دست‌ها دور کند.
می‌خواهم بمانم
رسول خطیبی که نتوانست در دوران مربیگری توانایی‌اش را آن‌طور که باید نشان دهد، بعد از چند دوره با ماشین‌سازی به لیگ برتر برگشته است. برگشتی با چاشنی اضطراب و نگرانی، چراکه ماشین‌سازی زیر سایه تراکتور به نوعی فقط هست که باشد و همین کار را برای خطیبی و ماشین‌سازان دشوار کرده است.
وینکو بگوویچ 16 سال بعد از چرخاندن شال قرمز برای پرسپولیسی‌ها، بالاخره توانست گهر دورود را لیگ برتری کند. اما این چهره که موهایش در ایران سفید شد، وظیفه‌ای بسیار خطیر دارد، زیرا عضو تازه‌وارد لیگ برتر یکی از کم‌بضاعت‌ترین‌ها در جمع 16 تیم است.
مهدی تارتار از پارس‌جنوبی به نفت مسجدسلیمان کوچ کرد تا بلکه بتواند سهمیه جنوب را برای یک سال دیگر تمدید کند. اما مسجدسلیمانی‌ها که به لطف اوضاع قمردرعقرب سپیدرود رشت در لیگ برتر باقی ماندند، سخت است تا بتوانند با بضاعت فعلی حرفی برای گفتن داشته باشند.
عبدالله ویسی هم که از قهرمانی تا بیرون‌نشینی‌اش کمتر از سه سال طول کشید، شاهین بوشهری را به رویارویی با حریفان خواهد فرستاد که جنوبی‌ها با دستی خالی بعد از چند سال به جمع لیگ برتری‌ها برگشته‌اند. پس اگر در پایان هفته سی‌ام تیم باسابقه بوشهر در لیگ ماندنی شد، می‌توان به ویسی نمره قبولی داد.
تکمله: با وجود همه این حرف و حدیث‌ها، از یاد نبریم فوتبال غیرقابل پیش‌بینی و شاید هم غیرقابل پیش‌بینی‌ترین رشته ورزشی است.
دیدگاه تان را بنویسید