گزارش «اعتمادآنلاین» از شبی که حواشی نتوانستند اوضاع تلخ منچستریونایتد و آرسنال را پنهان کنند
ماجرای غم‌انگیز 2 غول در حال سقوط فوتبال انگلیس ادامه دارد
داستان حقیقی بازی این بود. داستانی که لحظات درخشان و کوتاه، بازی خوب ساکا و هیجان تمام‌نشدنی جیمز هم نمی‌توانست آن را پنهان کند. واقعیت، فقر 2 تیم صاحب‌نام فوتبال جزیره بود.
اعتمادآنلاین| منیژه موذن- حرف و حدیث‌های VAR و یک گل زیبا هم حتی نتوانست شرایط بد 2 تیم منچستریونایتد و آرسنال را پنهان کند. در شب بارانی اولدترافورد نبرد 2 رقیب قدیمی فوتبال انگلیس جذابیت چندانی نداشت.
به گزارش اعتمادآنلاین ، به نقل از گاردین، در نبرد 2 تیم درگیر در دوران تغییر و بی‌ثباتی، تیتر رسانه‌ها به گل‌ها و تصمیمات کمک‌داور ویدئویی اختصاص پیدا کرد، اما واقعیت بزرگ‌تری پشت ماجرا وجود دارد.
این واقعیت که سومین و نهمین باشگاه‌های ثروتمند جهان از دوران اوج خود فاصله بسیاری گرفته‌اند قابل کتمان نیست.
تساوی یک-یک نتیجه‌ای عادلانه به نظر می‌رسید. عادلانه از این نظر که هیچ‌کدام از 2 تیم مستحق باخت نبودند و منصفانه به این لحاظ که هیچ‌کدام لایق برد هم نبودند.
بازی تنها 2 لحظه درخشان داشت، 2 لحظه از فوتبال باکیفیت. یکی از این 2 لحظه تصمیم درست VAR در ارتباط با گل اوبامیانگ بود. برای این مورد خاص برخلاف همیشه قصور متوجه انسان است نه تکنولوژی. حرکت اوبامیانگ و باکایوکو و گل آرسنال بسیار زیبا بود، اما یک موضوع درست پیش نرفته بود؛ کمک‌داور پرچم زده بود و دخه‌آ به دلیل پرچم او هیچ حرکتی در مقابل شوت اوبامیانگ نکرد. او فقط دستش را به نشانه آفساید بالا برد.
2 اشتباه در یک صحنه: اوبامیانگ به هیچ وجه در آفساید نبود و VAR اشتباه کمک‌داور را تصحیح کرد. اشتباه دوم متعلق به دخه‌آ بود. دروازه‌بان اول منچستریونایتد باید تا حالا یاد می‌گرفت که بازیکن فوتبال تا زمانی که مانعش نشده‌اند باید به بازی ادامه دهد. هیچ چیز در فوتبال مطلق نیست. هیچ چیز واقعی نیست. شما به چشم‌های خودتان هم نباید اعتماد کنید. حتی به واکنش مرد سیاه‌پوش کنار زمین هم نباید توجه کنید. در زمین فوتبال فقط یک چیز قطعی است: تا زمانی که سوت داور وسط به صدا درنیامده باید به بازی ادامه دهید.
اما در بازی شب گذشته اشتباه سومی هم وجود داشت. اشتباهی ساختاری. داوران کنار خط در چمپیونزلیگ تا شنیدن نظر قطعی درگوشی خود نباید پرچم بزنند، اما این قانونی است که در لیگ برتر وجود ندارد.
لجر با پرچم زدن اشتباه به یکی از بازیکنان زمین تبدیل شد. تصمیم او دخه‌آ را به اشتباه انداخت و یک گل به ثمر رسید.
دیگر لحظه درخشان بازی متعلق به گل مک‌تامنی 2 دقیقه قبل از پایان نیمه اول بود. به نظر می‌رسید حتی هواداران یونایتد هم، در لحظه‌ای که توپ به تور دروازه چسبید، ساکت شدند. فریاد شادی پس از آن با ناباوری همراه بود. ناباوری به دلیل زیبایی گل و البته ناباوری بابت اینکه بالاخره شاهد یک شوت به سمت دروازه حریف بودند.
در واقع داستان حقیقی بازی این بود. داستانی که لحظات درخشان و کوتاه، بازی خوب ساکا و هیجان تمام‌نشدنی جیمز هم نمی‌توانست آن را پنهان کند. این واقعیت فقر 2 تیم صاحب‌نام فوتبال جزیره بود.
اولدترافورد در زمان شروع بازی فضای شاد و پر از هیجانی داشت. در بازی‌هایی از این دست، هنوز موسیقی قدیمی منچستریونایتد به گوش می‌رسد و باران هم گاهی به شکوه اولدترافورد می‌افزاید، اما با کنار رفتن این پرده‌ها بعد از چند پاس اشتباه، هیجان جاری در فضا فروکش می‌کند.
16 دقیقه از آغاز بازی گذشته بود که لوکاس توریرا توانست اولین پاس درست خود را ارسال کند. 10 دقیقه بعد پریرا حرکت زیبایی را آغاز کرد که اولین شوت به سمت دروازه را در پی داشت. اولین شوت بازی در دقیقه 27!
تماشای بازی این 2 رقیب قدیمی لیگ برتر انگلیس شبیه تماشای مبارزه 2 ورزشکار میانسال بود که با وجود ناتوانی هنوز در پی بازیافتن استانداردهای قدیم زمزمه می‌کنند.
آرسنال تا اینجای فصل در حمله و دفاع بی‌ثبات بوده، اما در بازی شب گذشته اندکی محکم‌تر از قبل کار کرد.
یونایتد اما هنوز شمه‌ای از دینامیک بودن را دارد. تیمی که با هزینه زیاد شکل گرفته، اما هیچ هدف یا برنامه مشخصی ندارد. واقعیت این است که بازی یونایتد و آرسنال جز شور و هیجان همیشگی هواداران، هیچ اثر و نشانی از گذشته نداشت.
دیدگاه تان را بنویسید