احسان حدادی:
مثل یک ورزشکار حرفه‌ای زندگی کردم اما زور دیشبم همین بود
نماینده پرتاب دیسک ایران در مورد هفتمی خود در مسابقات جهانی گفت: توقعم برای فینال خیلی بیشتر از این بود و هشت ماه مثل یک ورزشکار حرفه‌ای زندگی کردم اما زور دیشبم همین بود.
اعتمادآنلاین| احسان حدادی، نماینده پرتاب دیسک ایران در مسابقات دو و میدانی قهرمانی جهان با پرتابی به طول 65.16 در جایگاه هفتم قرار گرفت. او در مورد عملکرد خود در این مسابقات گفت: خوشحالم که دوباره به ورزش حرفه‌ای برگشتم و این بازگشت به گونه‌ای بود که همه توقع مدال جهانی داشتند. بحث‌های زیادی بود که احسان حدادی دیگر نمی‌تواند حتی در مسابقات آسیایی شرکت کند اما الان دو سالی است که به صورت مداوم در مسابقات دایموند لیگ شرکت می‌کنم و بعد از هفت سال در فینال قهرمانی جهان حضور پیدا کردم؛ فینالی که خیلی متفاوت بود چون قهرمانان بزرگ المپیک و جهان به این مرحله نرسیدند و حتی قهرمان جهان دوره قبل، شب گذشته دوازدهم شد.
او در این مورد افزود: مسابقات سختی بود البته رکوردها بالا نبود و امیدوار بودم نتیجه خوبی بگیرم اما به خاطر سفرهای زیاد امسال و اینکه آقای مک ویلکینز تمرکز 100 درصدی بر کارم نداشت این اتفاق نیفتاد. از آنجایی که برای جذب آقای ویلکینز دیر اقدام کردیم او با چین قرارداد بست و به همین دلیل کمی عقب بودم. در مجموع از اینکه به فینال صعود کردم، راضی هستم اما توقعم برای فینال خیلی بیشتر از این بود. هر کاری که لازم بود را انجام داد و هشت ماه مثل یک ورزشکار حرفه‌ای زندگی کردم اما زور دیشبم همین بود.
حدادی به شروع تمرینات خود برای حضور در المپیک اشاره کرد و گفت: از همین امروز تمریناتم را شروع می‌کنم. یکسری کار درمانی دارم که انجام می‌دهم و با قدرت برای المپیک 2020 جلو می‌روم. قطعا در المپیک می‌توانم نتیجه بهتری بگیرم چون یک پروسه رو به جلو را طی می‌کنم.
حدادی بیان کرد: در مسابقات جهانی دوره های قبل کسی از من یادی نمی‌کرد اما امسال به جمع فینالیست‌ها رفتم و اصلا در این مرحله مهم نبود که هفتم یا اول شوم چون رکوردها آنقدر نزدیک بود که با یک تکنیک مناسب‌تر یا یک حرکت دست در شروع، شاید این یک و متر و نیم کمتر می‌شد. این اختلاف زیاد نبود چون در دایموند لیگ دوحه 67 متر پرتاب کردم که اگر همان را تکرار می‌کردم به مدال برنز می‌رسیدم. امیدوارم همین تیم باشیم و کار کنیم.
قهرمان پرتاب دیسک آسیا گفت: خستگی در تنم ماند، توقع داشتم مدال بگیرم و خستگی این مدت از تنم بیرون برود اما این اتفاق نیفتاد. با همین خستگی و بعد از چند روز دوباره کار را شروع می‌کنم و هر وقت هر کاری را خواستم، انجام داده‌ام.
منبع: ایسنا
دیدگاه تان را بنویسید