در شب تلخ صوفیه چه گذشت؟/ گرت ساوت‌گیت حالا یکی از قابل احترام‌ترین سفیران ورزش انگلیس است/ بازیکنان انگلستان با فوتبال به نژادپرستی پاسخ دادند

اعتمادآنلاین| منیژه موذن - پس از پایان بازی انگلیس و بلغارستان در فضای تلخ و سوررئال تونل استادیوم واسیلوسکی شهر صوفیه، جیدن سانچو به فاصله چند سانتی‌متری از مارکوس رشفورد و تایرون مینگز قدم برمی‌داشت و در مقابلش چند کودک هوادار بلغارستان از آنها لباس‌هایشان را درخواست می‌کردند.

مینگز و رشفورد در طول بازی هدف شعارها و توهین‌های نژادپرستانه قرار گرفته بودند. آنها تقلید صدای میمون از سمت بخشی از هواداران را از زمان گرم کردن در زمین شنیده بودند. چند قدم بعد نوبت سانچو بود. بچه‌ها نامش را صدا می‌زدند تا پیراهنش را به آنها بدهد. سانچو که در دقیقه 73 وارد زمین شده بود حالا در شرایطی متناقض قرار داشت. ملغمه‌ای از بی‌گناهی و بی‌تفاوتی هواداران کم سن‌و‌سال بلغارستان در مقابل آنچه در زمین رخ داده بود.

سانچو تصمیمش را گرفت، لباسش را درآورد و به سوی بچه‌ها دراز کرد. حرکت ساده‌ای بود. حرکتی که نشان‌دهنده علاقه و لذتی است که بازیکنان فوتبال در کودکان برمی‌انگیزانند. اما از منظری دیگر این حرکت ساده اثبات مقاومت در برابر نژادپرستی بود. قوی بودن در شرایط سخت.

به نقل از گاردین برای فوتبال بلغارستان بازی با انگلیس شب شرم بود. توهین نژادپرستانه تعدادی از هواداران به بازیکنان سیاهپوست انگلیس هواداران بلغارستان را هم ناراحت کرده بود.

ایولین پوپوف کاپیتان تیم ملی بلغارستان که در نیمه اول بازی تلاش کرده بود هواداران را آرام کند در نشست خبری بعد از بازی گفت: «از این شرایط راضی نیستم. اتفاقی که افتاد وحشتناک بود. این موضوع بر فوتبال و فدراسیون و کشور ما تاثیر منفی می‌گذارد. همه ما مثل هم هستیم. رنگ پوست هیچ اهمیتی ندارد. ما خانواده بزرگ فوتبال هستیم و باید در کنار هم به این اتفاقات خاتمه دهیم.»

مساله مهم این است که گروه 50 نفره‌ای که این حادثه را رقم زدند کاملاً قابل شناسایی بودند. همه آنها لباس سیاه به تن داشتند و پشت یکی از پرچم‌های کرنر نشسته بودند. قبل از پایان نیمه اول، همه آنها به بیرون هدایت شدند اما سوال این است که چرا از ابتدا مانع ورود آنها نشده بودند؟ گروه های مشابهی در دیگر نقاط ورزشگاه هم وجود داشتند که شناسایی شدند.

تیم ملی انگلیس تجربه حادثه‌ای مشابه در صوفیه را در سال 2011 هم داشت. در آن زمان یوفا فوتبال بلغارستان را 34230 هزار یورو جریمه کرد. جریمه‌ای که به نظر می‌رسد کاملاً بی‌اثر بوده است.

گرت ساوت‌گیت، سرمربی انگلستان، پس از شکست در مسابقه قبلی مقابل جمهوری چک گفته بود که بازیکنانش شوکه شده‌اند چون مدت‌هاست چنین عملکرد و نتیجه‌ای را تجربه نکرده بودند. او اذعان کرده بود بازیکنانش بیش از هر چیز نیاز دارند اعتماد به نفس خود را دوباره به دست آورند.

در چنین شرایطی مربی و کادر فنی باید بازیکنان را برای امکان وقوع آزار نژادپرستانه آماده می‌کردند. این اتفاق در ماه مارس در مونته‌نگرو هم افتاده بود. مسئولیت ساوت‌گیت به عنوان مربی تیم بسیار زیاد بود و واکنشش مقابل این حادثه، حالا او را تبدیل به یکی از قابل احترام‌ترین سفیران ورزش انگلیس کرده است.

او پس از این بازی گفت: در طول 72 ساعت با مسائل زیادی درگیر بودیم. مسائلی داخل و خارج از زمین فوتبال. واقعیت تلخ این است که ما نتوانسته‌ایم این حوادث را مهار کنیم. شاید لازم باشد قدم بعدی در مبارزه با نژادپرستی برداشته شود.

ساوت‌گیت اعتراف کرد که 10 دقیقه به پایان نیمه اول وقتی صدای میمون در ورزشگاه قطع نمی‌شد، به خارج کردن تیم از زمین فکر کرده بود. اما او در نهایت تصمیم گرفت بدون ترک کردن زمین به نژادپرستی واکنش نشان دهد. ساوت‌گیت و بازیکنانش اعتراض خود را در زمین فوتبال با نحوه بازی و رفتارشان نشان دادند.

او ادامه داد: واکنش بازیکنان و تمرکزشان بر بازی در چنین شرایط حساسی فوق‌العاده بود. در کمال تعجب باید بگویم که فکر می‌کنم این تجربه باعث شده قوی‌تر شوند.

روزنامه تایمز لندن روز چهارشنبه نوشت اتحادیه فوتبال انگلیس برای بازیکنان این تیم که مورد توهین نژادپرستانه قرار گرفته‌اند پیشنهاد مشاوره و تراپی داده تا بر اثر این حادثه مشکل روحی برای آنها پیش نیاید.