زهره هاشمی، اولین زنی که یک بازی فوتبال را گزارش کرد/ ترسیده بودم و قلبم تند‌تند می‌زد

اعتمادآنلاین| ‌ مهین گرجی اولین زن خبرنگار ورزش بانوان بود که توانست در رادیو تعدادی از بازی‌های ورزش زنان را گزارش کند؛ بازی‌هایی، چون هندبال و بسکتبال توسط زنان در رادیو گزارش شدند و فرنوش جعفری از گزارشگران صدا و سیما به طور مرتب بازی‌های مختلف از جمله فوتبال را گزارش می‌کند. با این حال مانور خبری رادیو ورزش روی وعده گزارش بازی چلسی و آژاکس توسط یک تیم کاملاً زنانه توجه اذهان عمومی را به خود جلب کرد و بسیاری منتظر پخش این بازی با گزارشگری فرنوش جعفری در روز چهارشنبه اول آبان ساعت 20 شب به وقت تهران بودند. ولی این بازی، به دلیل عدم دریافت سیگنال تصاویر پخش نشد. در حالی که همه مهمانان در استودیو حاضر بودند و کارشناسان مجبور شدند تا انتهای وقت از زمین و زمان حرف بزنند تا وقت بگذرد. از همان ابتدای اعلام خبر پخش نشدن بازی، موجی از اعتراض‌ها به سوی رادیو ورزش سرازیر کرد چراکه به اذعان بسیاری این بیشتر به بهانه‌ای می‌ماند. در همین راستا به سراغ خط‌شکن این ماجرا زهره‌سادات هاشمی رفتیم. شاید کمتر کسی بداند این اتفاق حدود 15 سال پیش در صداوسیمای ایران رخ داده است. آن هم با ماجرایی جذاب و البته عجیب.

از روز‌های اول گزارشگری بگویید؟

عصر یک روز جمعه شهریور سال 83 بود که برنامه «گردش در ورزش» را روی آنتن زنده رادیو جوان داشتیم و البته مجری پخش رادیو هم خودم بودم. همزمان با برنامه، مسابقه تیم‌های استقلال و صباباتری هم در استادیوم آزادی با گزارشگری عادل فردوسی‌پور در حال برگزاری بود، اما مدیر برنامه در یک لحظه آمد و دستور تغییر آرایش میز‌های داخل استودیو داد. خیلی تعجب کرده بودم. گوشی را روی گوشم گذاشتم. دکمه ارتباط با استودیو را زدند و گفتند: «خانم هاشمی بنشین و نیمه دوم بازی را گزارش کن.» ماتم برد. راستش ترسیده بودم. در عین حال هیجان‌زده هم بودم، اما تصمیم تهیه‌کننده را باید اجرا می‌کردم. عوامل برنامه اسامی دو تیم را در اختیارم گذاشتند و صدای گزارش فردوسی‌پور را هم فرستادند توی گوشی مجری. این‌طوری شد که خیلی اتفاقی و عجیب، یک نیمه آن بازی را به صورت زنده برای رادیو جوان گزارش کردم. بازی هم با نتیجه تساوی یک -یک تمام شد.

خیلی سخت بود؟

تصور اینکه بخواهید یک مسابقه لیگ فوتبال را گزارش کنید، هیجان‌انگیز است چه برسد به اینکه در واقعیت این اتفاق بیفتد. این اتفاق برای من هم خیلی هیجان‌انگیز بود. من توانسته بودم یک کار کاملاً متفاوت انجام بدهم که تا پیش از این هیچ خانمی شانس انجام دادن آن را نداشته است. من باید در همان لحظه و بدون هیچ آمادگی این کار را انجام می‌دادم. برای همین نفسم بند آمده بود و قلبم تندتند می‌زد. شاید برای من که سال‌ها در رادیو و تلویزیون تجربه دارم گفتن این موضوع خیلی خوب نباشد، اما واقعیت این است که من ترسیده بودم! همین که فکر می‌کردم من اولین کسی هستم که گزارش یک مسابقه فوتبال را انجام می‌دهد، استرس‌زا بود.

تجربه‌ای کمیاب یا بهتر است بگوییم بی‌سابقه

در ایران و به‌خصوص رادیو این فرصت به خانم‌ها داده می‌شود که برنامه زنده در حوزه ورزش داشته باشند. برای مثال اجرای ایستگاه ورزش رادیو جوان چند سال در اختیار من و چند همکار دیگرم بود. یا رادیو تهران و به‌خصوص رادیو ورزش. از این منظر این یک فرصت است که به بانوان زیادی هم داده شده است. من هم این فرصت را داشتم، ولی به نظر من جایی این فرصت به شانس تبدیل می‌شود که صفر تا صد اجرای یک برنامه در اختیار شما قرار بگیرد. یعنی شما فقط ملزم به خواندن خبر نیستید. یا صرفاً پرسش برنامه یا تلفن‌ها را اعلام نمی‌کنید، اما من شانس بزرگی داشتم که تجربه‌ای متفاوت و کاملاً حرفه‌ای را در کارنامه کاری‌ام درج کنم؛ از آنالیز جام جهانی فوتبال تا بررسی لیگ کشتی آزاد و فرنگی.

چقدر معتقدید زنان می‌توانند از عهده این کار بربیایند؟

من فکر می‌کنم اگر خانم‌ها در این حوزه جدی گرفته بشوند و فرصت کافی در اختیارشان قرار گیرد، می‌توانند پا به پای مردان این کار را انجام بدهند. ما الان هم خانم‌های بسیار توانمندی داریم. مثلاً در رادیو جوان، سمیرا سلطانی که گزارش فوتسال حاصل جسارت و تلاشش بود و هنوز هم به صورت فعال کارش را ادامه می‌دهد یا مهتاب رستمی که من معتقدم توانایی بسیار زیادی دارند.

شما ولی باز یک کار اولی انجام دادید. به عنوان اولین بانوی مجری به بازی‌های آسیایی رفتید.

پیشتر از این سازمان صداوسیما، خانم‌هایی را به مسابقات بین‌المللی و خارجی فرستاده بود که بیشتر تصویربردار و خبرنگاران معاونت سیاسی بوده‌اند، اما مجری و گزارشگر نبودند. البته رادیو در سال‌های گذشته خانم‌هایی را اعزام می‌کرد که از طرف یک تیم یا فدراسیون دعوت شده بودند که این اعزام سازمانی محسوب نمی‌شد. بنابراین این اولین بار بود که تلویزیون مجری خانمی را فرستاده که با ورزشکاران خانم ارتباط برقرار کند، برای من حضور در آن مسابقات به عنوان کسی که 23 سال تجربه اجرا داشت حائز اهمیت بود.

از پوشش مسابقه کشتی مردان در مسابقات آسیایی جاکارتا هم کمی بگویید.

شخصاً اولین بار بود که این تجربه را داشتم. چون در ایران بانوان حق حضور در میادین کشتی را ندارند. البته خبرنگاران کشتی‌نویس خیلی متبحری داریم، اما نتوانسته‌اند از نزدیک شاهد آن باشند. در جاکارتا هم در فینال رقابت‌ها که پرویز هادی مدال طلا را هم گرفت، در سالن بودم. بعد از مسابقه با توجه به اینکه هیچ‌کدام از همکاران آقا در سالن نبودند، مجبور شدم به زمین بروم، مصاحبه بگیرم و برای پوشش پشت صحنه به گرم‌کن بروم و با آقای رسول خادم صحبت کنم که تجربه جذابی بود.

همان‌طور که می‌دانید در دنیا زنان کمی هستند که این حرفه را انتخاب می‌کنند. دلایل آن چیست؟

فکر می‌کنم هیجان بخشی از فطرت بانوان است و اینکه بخواهیم به دلیل استرس یا هیجانی که در طول یک مسابقه وجود دارد، تفکیک جنسیتی داشته باشیم، عاقلانه نیست. همان‌طور که فوتبالیست زن، مربی زن و داور زن داریم طبیعتاً می‌توانیم گزارشگر زن در رشته‌های مختلف ورزشی داشته باشیم. البته این نکته را باید اضافه کنم نگاه جنسیتی به فوتبال در شرایطی که نیمی از طرفداران هر تیم را بانوان تشکیل می‌دهند، اصلاً درست نیست.

کاری غیر‌ورزشی هم داشته‌اید؟

بله، بعد از جدایی‌ام از گروه جوان و ورزش دیگر برنامه ورزشی اجرا نکردم و به گروه جوان و جامعه رادیو جوان رفتم و روی خط جوونی برنامه اجرا کردم. سپس در جریان رقابت‌های انتخاباتی 88، برای اولین بار کاندیدا‌های ریاست جمهوری به رادیو آمدند و در چند شبکه رادیویی با آنان گفتگو کردیم.

منبع: خبرورزشی