فوتبال ایران چه مدیری نیاز دارد؟/ مدیران فوتبال اهمیتی به زیرساخت‌های فوتبال نمی‌دهند

اعتمادآنلاین| مدیریت فوتبال ایران چیزی در حد فاجعه است. از مدیران فدراسیون گرفته تا باشگاه‌های لیگ برتر، همه مدیران هزینه هستند و هیچ برنامه بلندمدتی هم برای فوتبال ایران ندارند. تمام زیرساخت‌های این رشته ورزشی قدیمی است و باشگاه‌های فوتبال هم، به غیر از چند باشگاه خاص، نه زمین تمرین مناسب دارند نه ابزاری نوین برای تمرین. تیم ملی فوتبال هم اگر امروز صاحب یک مجموعه مدرن است، تنها به دلیل تلاش‌های کارلوس کی‌روش مربی پیشین تیم ملی و درایت افرادی چون محسن صفایی‌فراهانی و محمد دادکان است. مدیرانی که بعد از حضور ایران در جام جهانی 1998 و 2006، به جای حیف و میل پاداش‌های فیفا، آن را خرج گسترش زیرساخت‌های فوتبال کردند. اما مدیران فدراسیون در هشت سال گذشته به جای گسترش فوتبال در ایران بدهی به بار آورده‌اند و هیچ‌کسی نمی‌داند پاداش‌های فیفا صرف چه چیزی شده است ( بیشتر بخوانیم ).

فدراسیون فوتبال چقدر بدهی دارد؟

ماه‌های پایانی سال 1398 چندان برای فدراسیون فوتبال خوشایند نبود. استعفای مهدی تاج از ریاست فدراسیون فوتبال هیات‌مدیره این فدراسیون را وادار به برگزاری انتخابات پیش از موعد کرد، در پی این ماجرا بحث بدهی میلیاردی فدراسیون فوتبال در رسانه‌های کشور مطرح شد. یکی از نامزدهای ریاست فدراسیون که بعد از مدت کوتاهی از حضور در انتخابات انصراف داد، در مصاحبه‌ای خبر از بدهی 200 میلیاردی فدراسیون داد: عددی عجیب که خیلی از دوستداران فوتبال را وحشت‌زده کرد. البته ابراهیم شکوری، سرپرست سابق دبیرکلی فدراسیون فوتبال، همان زمان به این موضوع واکنش نشان داد و درباره میزان بدهی فدراسیون فوتبال ایران گفت: «بدهی فدراسیون خیلی کمتر از این رقم‌هاست و شایعات درست نیست. اگر صد ‌و‌ خرده‌ای میلیارد شکایت ویلموتس را حساب کنیم، بله، به این عدد می‌رسد. اما باز هم می‌گویم که بدهی فدراسیون خیلی کمتر از 50 میلیارد تومان است.» ( بیشتر بخوانیم )

صحبت‌های ابراهیم شکوری مبنی بر بدهی 50 میلیاردی فدراسیون فوتبال هرگز از عمق فاجعه کم نمی‌کند بلکه حالا مردم ایران به خوبی می‌دانند فدراسیونی که روزی تنها به خاطر حضور در جام جهانی 20 میلیون دلار درآمد داشته، امروز یک بدهکار بزرگ است.

البته اگر مارک ویلموتس موفق شود فدراسیون فوتبال را در فیفا محکوم کند، مبلغ این بدهی خیلی بیشتر از 50 میلیارد تومان هم خواهد شد.

حالا سوالی که پیش می‌آید این است: چرا فدراسیونی که در هشت سال گذشته، 2 بار به جام جهانی راه پیدا کرده باید چنین بدهی هنگفتی داشته باشد؟ مسعود شجاعی، کاپیتان تیم ملی فوتبال، هم یک بار همین سوال را از مدیران فدراسیون فوتبال پرسید، اما هیچ جوابی داده نشد.

کاپیتان تیم ملی، آبان‌ماه 1397، خطاب به مدیران فوتبال ایران گفت: «با کمال احترامی که برای همه قائل هستم مجبورم از این جمله استفاده کنم. باز هم از همه عذرخواهی می‌کنم، اما احساس می‌کنم که آقایان ما را احمق فرض کرده‌اند و نمی‌خواهند هیچ ارزشی برای ما قائل شوند. در 2 جام جهانی‌ای که حضور داشتیم 20 میلیون دلار پول به فوتبال تزریق کردیم، اما پول‌ها کجا رفتند؟ چرا کسی پاسخگو نیست؟ شما در کجای دنیا دیده‌اید که تیم ملی به دنبال پیراهن، بازی تدارکاتی و دیگر امکانات اولیه تیم ملی باشد. آیا درست است که ما بازی تیم ملی خود را در قطر برگزار کنیم؟ چرا شأن فوتبال ایران را پایین می‌آورند و احترامی برای فوتبال کشور قائل نیستند؟»

صحبت‌های مسعود شجاعی 2 نکته خیلی مهم را بازگو می‌کند: اولین نکته درآمد فوتبال ایران از حضور در جام جهانی است که معلوم نیست چگونه و به چه صورت خرج شده و نکته دیگر هم، فقدان زیرساخت‌های مناسب در فوتبال ایران که باعث شده تیم ملی برای برگزاری دیدار تدارکاتی‌اش مجبور به حضور در کشوری دیگر شود.

فدراسیون فوتبال پولی از فیفا طلب ندارد

درست همان زمانی که موضوع بدهی میلیاردی فدراسیون به میان آمده بود، فدراسیون فوتبال اعلام کرد در صورت پرداخت مطالباتش از سوی فیفا، تمام مشکلات فوتبال ایران برطرف خواهد شد. آنها مدعی بودند که فوتبال ایران نزدیک به هشت تا 10 میلیون دلار از فیفا طلب دارد و در تلاش‌اند تا راهی برای وصول مطالبات‌شان از فیفا پیدا کنند. هرچند پاسخ فیفا نشان داد که ایران چنین رقمی از فدراسیون جهانی فوتبال طلب ندارد و تنها مطالبات باشگاه‌های ایرانی نزد فیفا باقی مانده است. انتشار اسناد مطالبات فدراسیون فوتبال از فیفا گویای آن بود که مدیران فوتبال ایران تمام مطالبات‌شان را از این نهاد فوتبالی دریافت کرده‌اند. ضمن اینکه فدراسیون فوتبال تنها 6 میلیون دلار از فیفا طلبکار بوده و رقم اعلام‌شده از سوی فدراسیون فوتبال اشتباه است ( بیشتر بخوانیم ).

نگاهی به مدیریت باشگاه‌های فوتبال ایران

باشگاه‌های فوتبال ایران هم وضع بهتری از فدراسیون فوتبال ندارند. مدیران باشگاه‌های فوتبال ایران نمونه بارز مدیران هزینه هستند و هیچ برنامه‌ای برای توسعه زیرساخت‌های باشگاه خود ندارند. آنها فقط به فکر خرید بازیکن هستند و به هر قیمتی که شده می‌خواهند در بازار نقل و انتقالات برنده باشند. البته تلاش این مدیران برای خرید بازیکن خارجی ستودنی است. مدیرانی که بدون تامین منابع مالی، با بازیکنان و مربیان خارجی وارد مذاکره می‌شوند و بعد از مدت کوتاهی هم با آنها مشکل پیدا می‌کنند و پرونده‌ای جدید به پرونده‌های مالی باشگاه‌های ایرانی در فیفا اضافه می‌شود ( بیشتر بخوانیم ).

سوالی که باید مدیران باشگاه‌های ایران پاسخ دهند این است که چرا تیمی که از داشتن زمین تمرین مناسب محروم است باید برای خرید یک بازیکن متوسط و حتی آماتور خارجی چنین پول‌های هنگفتی خرج کند؟ چرا مدیران پرسپولیس باید بازیکنی مانند جونیور را جذب کنند و بعد از مدت کوتاهی به دلیل کیفیت پایینی که دارد مجبور شوند قراردادشان را فسخ کنند؟ چرا وقتی استقلال از داشتن یک زمین تمرین مناسب محروم است، مدیران این تیم به دنبال جذب بازیکن خارجی هستند ( بیشتر بخوانیم )؟

فرشید اسماعیلی، هافبک باشگاه استقلال، با اشاره به کمبود امکانات باشگاه استقلال درباره خرید بازیکنان خارجی می‌گوید: «آقایان گوش ما از وعده و وعید پر است و بازیکنان امروز را نمی‌توانید با وعده آرام کنید. بهتر است پشت میزتان بنشینید و کار انجام بدهید نه اینکه با وعده بکوشید بازیکنان را آرام کنید. این شکل مدیریت را ما خوب بلد هستیم و در سال‌های اخیر بارها دیده‌ایم. شما از خارجی‌ها می‌ترسید چون می‌دانید آنها شکایت می‌کنند ولی دست بازیکنان ایرانی به جایی بند نیست، به خارجی‌ها پول نمی‌دهند و وقتی نوبت به پول گرفتن ما می‌رسد می‌گویند پول خارجی‌ها را می‌خواهیم بدهیم. شما که نمی‌توانید چرا بازیکنان خارجی می‌گیرید؟»

فرشید اسماعیلی درباره مشکلات زیرساختی باشگاه هم توضیح می‌دهد: «ما ساده‌ترین امکانات را هم نداریم. یک زمین تمرین یا سالن وزنه اختصاصی نداریم و هر روز باید در یک نقطه تهران تمرین کنیم. مگر با این شرایط می‌شود موفق شد؟ این شرایط به خدا برای استقلال زشت است و آقایانی هم که می‌آیند فقط وعده می‌دهند. ما دیگر از این وضعیت خسته شده‌ایم.»

شرایط دیگر باشگاه‌های فوتبال ایران هم چندان طبیعی نیست. مدیران فدراسیون و سازمان لیگ می‌کوشند تا فوتبال ایران را فوتبالی حرفه‌ای معرفی کنند، اما باید قبول کنیم که برای حرفه‌ای شدن راه زیادی در پیش داریم. درست قبل از شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اجباری لیگ برتر، بازیکنان باشگاه پارس جنوبی جم به دلیل پرداخت نشدن مطالبات‌شان دست به اعتصاب زدند. آنها مدیران این تیم را تهدید کردند در صورت عدم رسیدگی به این موضوع، در زمین مسابقه حاضر نمی‌شوند. هومن افاضلی، مربی تیم پارس جنوبی، هم این موضوع را تایید می‌کند و می‌گوید: «بله این خبر درست است و بچه‌های ما در واکنش به مشکلات مالی اعتصاب کرده‌اند. بعید می‌دانم مشکل حل شود چرا که اعتصاب دست من نیست و بازیکنان‌مان از شرایط ناراضی‌اند و اعتصاب کرده‌اند. بازیکنی که در زندگی‌اش مشکل دارد با این وضعیت نمی‌آید بازی کند و من هم به او بگویم، قبول نمی‌کند. الان باشگاه ما نه سرپرست دارد، نه هیات مدیره و مشکلات زیادی هم دارد.»

وضعیت دیگر تیم‌های حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران هم بهتر از پارس جنوبی نیست و مدیران این باشگاه‌ها تنها جلسه برگزار کردن و وعده دادن به بازیکنان و مربیان را بلدند و هیچ درکی از مدیریت ورزش ندارند ( بیشتر بخوانیم ).

فوتبال ایران باید از پایه درست شود

رقم‌هایی که سالانه در فوتبال ایران صرف خرید بازیکن می‌شود نشان از گردش مالی بالای این رشته ورزشی دارد، اما سهم زیرساخت‌های فوتبال از این گردش مالی تقریباً صفر است. شاید بهتر باشد مدیران فدراسیون فوتبال و همچنین باشگاه‌های لیگ برتر به جای خرید بازیکنان خارجی، چند سالی بابت بهبود زیرساخت‌های فوتبال ایران هزینه کنند؛ شفافیت مالی و همچنین پرداخت بدهی‌های باشگاه‌ها و فدراسیون را در اولویت قرار دهند تا ثبات و عقلانیت دوباره به فوتبال ایران بازگردد. تنها در این صورت است که می‌توانیم به موفقیت دوباره فوتبال ایران در آسیا امیدوار باشیم ( بیشتر بخوانیم ).