اولین پوکر فوتبال ایران چگونه رقم خورد؟

اعتمادآنلاین| قهرمانی‌های پرسپولیس چه راز و رمزی دارد و تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟ اول یک کلمه بود و بعد یک فلسفه پشتش نشست. اگر به نیروی واژگان اعتقاد ندارید، این گزارش را رها کنید و دنباله‌اش را نخوانید. در غیر این صورت، خوب است بدانید پرسپولیسی‌ها از یک سال پیش در چنین روزهایی کلمه «پوکر» را به عنوان یک هدف ممتاز و بی‌نظیر پیش روی‌شان ترسیم کردند و در یکی از عجیب‌ترین فصول تاریخ فوتبال باشگاهی در ایران، آن قدر جنگیدند تا سرانجام به آن دست یافتند.

در ادبیات فوتبالی جهان، پوکر به معنای کسب چهار قهرمانی پیاپی است؛ اتفاقی که پیش از این در ادوار مختلف لیگ‌های سراسری ایران رخ نداده بود. در رقابت‌های کشوری، قبلا فقط سپاهان اصفهان سه دوره پیای قهرمان لیگ برتر شده بود که این اتفاق در پایان فصل گذشته برای پرسپولیس هم رخ داد اما کسب چهارگانه تا به حال سابقه نداشت. البته سرخپوشان پایتخت در یک مقطع بین سال‌های 65 تا 69 پنج قهرمانی پیاپی را هم تجربه کرده بودند اما این اتفاق مربوط به لیگ تهران می‌شد و آن رقابت‌ها جنبه سراسری نداشت. بنابراین نسل طلایی پرسپولیس برای ثبت در تاریخ نیاز به کسب قهرمانی در لیگ نوزدهم داشت تا اولین پوکر فوتبال ایران را رقم بزند؛ اتفاقی که سرانجام در یک سال بسیار عجیب و پر از حوادث پیش‌بینی‌نشده رخ داد.

لیگ نوزدهم از همان ابتدا با تاخیر یک ماهه در شروع مسابقات مواجه شد و در ادامه چندین بار به خاطر آلودگی هوا و برخی مسائل اجتماعی طعم تعویق و تعطیلی را چشید. داستان کرونا هم می‌رفت تا تیر خلاص بر شقیقه رقابت‌های این فصل باشد؛ جایی که برگزاری بازی‌ها چهار ماه متوقف شد و هر آن احتمال می‌رفت لیگ نیمه‌تمام باقی بماند اما نهایتا رقابت‌ها از سر گرفته شد و پرسپولیس با فتح جام در هفته بیست‌وششم، سریع‌ترین تثبیت قهرمانی لیگ برتر از نظر جدولی را به خودش اختصاص داد. حالا کلیدواژه پوکر ماموریتش را انجام داده و پرسپولیسی‌ها به دنبال هدف بعدی هستند؛ یک ماموریت محال دیگر که به معنای کسب پنج قهرمانی پیاپی است و فرنگی‌ها آن را «گلات» می‌خوانند. آیا آنها فصل آینده در چنین روزهایی پنجگانه را جشن خواهند گرفت؟ اصلا سوال اینجاست که قهرمانی‌های پرسپولیس چه راز و رمزی دارد و تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

مبارزه، مبارزه، مبارزه

بیایید از آخر شروع کنیم. همین بازی پرسپولیس در خانه نفت مسجدسلیمان را ببینید. هوا به شکل وحشتناکی گرم است، مسابقه در ورزشگاه خالی و بدون هیجان حضور تماشاگران برگزار می‌شود، پرسپولیس چند غایب کلیدی دارد، از سوی دیگر هنوز زمان زیادی هم برای قطعی کردن قهرمانی باقی مانده و سرخپوشان به هیچ وجه نیاز ضروری به کسب پیروزی در این مسابقه ندارند. با این همه اما عطش برای کسب سه امتیاز در ساق پای بازیکنان پرسپولیس مشهود است. سرخپوشان برای تک‌تک توپ‌ها می‌جنگند؛ اتفاقی که در نیمه دوم بازی قبلی با فولاد هم رخ داد، مثل بازی قبل‌ترش با ماشین‌سازی و حتی پیش از آن در نمایش 10 نفره مقابل شاهین بوشهر.

در فوتبال (شاید مثل زندگی) بدون جنگیدن چیزی به شما نمی‌دهند. این یک اصل اساسی است که انگار در تار و پود بازیکنان پرسپولیس تنیده شده. آنها گرسنه کسب موفقیت هستند و این اشتها را حتی بعد از سه قهرمانی پیاپی هم از دست ندادند. همین جمعه‎‌شب بعد از تثبیت قهرمانی چهارم، تعداد زیادی از بازیکنان پرسپولیس از شروع حرکت به سمت جام پنجم سخن گفتند؛ اتفاقی عجیب و نادر که شاهراه کامیابی‌های این تیم را نشان می‌دهد. این که تا پیش از این در تاریخ فوتبال باشگاهی ایران پوکر قهرمانی نداشتیم و فقط دو هت‌تریک رخ داده بود، می‌تواند تاییدکننده سقف کوتاه آرزوها برای بازیکنان داخلی باشد؛ وگرنه این مساله در فوتبال اروپا کاملا رایج و طبیعی است. همین امسال بایرن‌مونیخ برای هشتمین بار پیاپی قهرمان بوندسلیگای آلمان شد و همین حالا یوونتوس در آستانه کسب نهمین قهرمانی متوالی در سری‌ A ایتالیا قرار دارد. در ایران اما بسیاری از مواقع بعد از کسب یکی، دو قهرمانی، شیرازه تیم از هم پاشیده و مربی و بازیکن به همین حد قانع شده‌اند. برخی عقیده دارند این روح مبارزه‌جویی بی‌پایان را برانکو ایوانکوویچ در کالبد پرسپولیسی‌ها دمیده؛ معمار این تیم درخشان که چهل ماه روی نیمکت سرخپوشان نشست و هر هفته در پاسخ به این سوال که مهم‌ترین بازی فصل شما کدام است، جواب داد: همین مسابقه فردا!

چالش‌های باشگاه

به نظر می‌رسد تیم پرسپولیس درون زمین مشکل چندانی به منظور ادامه حضور در رقابت قهرمانی برای فصول بعدی نداشته باشد، اما این تیم نیاز به پشتیبانی بیرونی از جانب باشگاه دارد؛ آن چه چالش اصلی سرخپوشان در آینده به شمار می‌آید. پرسپولیس در حال حاضر بیشتر از چهار ماه است بدون مدیرعامل و تنها با سه عضو هیات‌مدیره اداره می‌شود که تازه از قرار معلوم رابطه آنها با هم چندان خوب نیست. باشگاه به شکل جدی با بدهی‌های سنگین بین‌المللی مواجه است؛ از بودیمیر و برانکو و دستیارانش تا گابریل کالدرون که هنوز هیچکس حاضر نیست فلسفه تغییر او را برای مردم شرح بدهد! به علاوه قیمت دلار بالاست و درآمدهای ریالی سطح ثابت دارد. جذب بازیکن خارجی که از سوی وزارت ورزش برای سرخابی‌ها ممنوع شده، اما حتی حفظ بازیکنانی مثل بشار رسن و بوژیدار رادوشوویچ هم با نرخ فعلی ارز کار دشواری به نظر می‌رسد. از سوی دیگر دلار بالای 20 هزار تومان، یک مشوق مضاعف برای ستاره‌های موجود تیم است که به پیشنهادهای خارجی‌شان فکر کنند. مجموعه این مسائل نشان می‌دهد باشگاه برای نگه داشتن تیم در سطح کنونی ماموریت بسیار سختی دارد. باید دید مدیران فعلی و اعضای جدید هیات‌مدیره که به زودی معرفی می‌شوند، می‌توانند شرایط مطلوب را برای ادامه این روند مهیا کنند یا شنل بالاخره از دوش قهرمان خواهد افتاد؟

وعده‌های محال؟

یحیی گل‌محمدی که مثل همه مربیان دنیا حاضر نبود پیش از قطعی شدن قهرمانی حرفی از تغییرات در تیمش بزند، حالا از لزوم تقویت فوری تیم سخن گفته است. سرمربی پرسپولیس دیروز در همین راستا جلسه مشترکی با مهدی رسول‌پناه، سرپرست باشگاه برگزار کرده است. رسول‌پناه البته فعلا سعی می‌کند به هواداران برای حفظ تیم در مسیر فعلی دلگرمی بدهد. او گفته بدهی‌های بین‌المللی به زودی تسویه خواهد شد و 99 درصد بازیکنان هم در تیم باقی می‌مانند. خود آقای سرپرست اما بهتر از هر کس دیگری می‌داند که عمل کردن به این وعده‌ها کار دشواری است. یک ماه پیش ایجنتی که مهدی طارمی را به ریوآوه برد، از جانشینی قریب‌الوقوع علی علیپور با این بازیکن در تیم پرتغالی خبر داده بود. علیپور که ابتدای این فصل هم مایل به جدایی بود، بعد از پایان لیگ نوزدهم بازیکن آزاد به شمار می‌آید و خودش می‌تواند برای آینده‌اش تصمیم بگیرد. همین‌طور بشار رسن هم درست پیش از بازی با نفت مسجدسلیمان به صراحت گفت باشگاه با توجه به افزایش قیمت ارز خواهان کاهش رقم قرارداد او شده و با این شرایط ناچار است پرسپولیس را ترک کند. البته که جدایی‌طلبان سرخپوش تنها همین دو بازیکن نیستند اما این فقط مثال‌هایی ساده بود برای این که روشن کنیم کار سرپرست باشگاه چقدر سخت است. کسی که هنوز از سایه پسوند «موقت» خارج نشده و تازه احتمال واگذاری سرخابی‌ها به بخش خصوصی هم وضعیتش را بیش از پیش مجهول و متزلزل می‌کند.

منبع: دنیای اقتصاد