دوچرخه سواری که در امان خداوند است
یکی از قهرمانان دوچرخه سواری ایران که افتخارات زیادی را برای این رشته کسب کرده، این روزها به خاطر تعطیلی اردوها مجبور شده تا به صورت تفریحی رکابزنی کند.
اعتمادآنلاین| احمد گنج خانلو، قهرمان دوچرخه سواری کشورمان افتخارات زیادی را برای این رشته کسب کرده، اما این روزها به دلیل تعطیلی اردوها و مسابقات بیشتر تفریحی رکاب میزند و از بی توجهیها هم گلایه دارد و میگوید وضعیت هر روز بدتر میشود و فعلا در امان خدا رکاب میزنیم!
شرایطت چگونه است؟
فعلا برای خودمان تمرین میکنیم تا از شرایط بدنی دور نشویم. فقط روزها را میگذرانیم و نمیدانیم چه زمانی شرایط بهتر میشود.
انگیزهات کم نشده است؟
انگیزه که چه بگویم، طبیعتا با این شرایط کمتر میشود. تمریناتمان بیشتر تفریحی است و با بچه ها گروهی تمرین میکنیم. نمیتوانیم این حد را هم رها کنیم، چون خودم بدون تمرین سختم است.
مسیرتان دور ورزشگاه آزادی است؟
غیر از آن چند مسیر دیگر هم داریم. مانند جاده امامزاده داود.
پلیس به دنبال سر و سامان دادن به اتوبوسهای دور ورزشگاه آزادی بود، آیا شرایط بهتر شده است؟
اگر قبلا 100 درصد بود، الان به 30 درصد رسیده است و یک مقدار تفاوت کرده است.
چند دوچرخه سوار در چند ماه گذشته در خیابان و جاده فوت کردند و در فضای مجازی توجهی به این قضیه شد، فکر میکنی شرایط بهتر شود؟
اگر قرار است آموزش هایی به رانندگان داده شود و فرهنگ سازی صورت بگیرد، بعد از چند ماه و چند سال خودش را نشان میدهد و نمیتوان به این زودیها انتظار داشت که همه چیز خوب شود. الان تنها مشکلی که داریم این است که رانندگان در حال رانندگی سرشان در گوشی است و کارهای مختلفی انجام میدهند، اما نمیدانند در یک لحظه ممکن است چه اتفاقات خطرناکی بیفتد.
اذیت کردن دوچرخه سواران هم کم نیست.
بله این موضوع هم وجود دارد و کم اتفاق نیفتاده است. گاهی اوقات سه خط جاده خالی است، اما رانندهها دقیقا از کنار ما رد میشوند و نمیدانم هدفشان چیست.
اگر اتفاقی بیفتد بیمه حمایتتان میکند؟
نه حقوقی داریم ، نه بیمه. من نفر اول ایران هستم و ماهانه حدود 2500 کیلومتر رکاب میزنم، اما بیمه نیستم. انتظارمان از فدراسیون و وزارت ورزش این است که حداقل نفرات اول هر رشته و ماده را بیمه کنند.
ظاهرا به خاطر کرونا ویزای حضور در مسابقات جهانی هم برای رکابزنان ایران صادر نشده است.
من هم این موضوع را شنیدم. البته قبلا هم کرونا نبود ما اعزام نمیشدیم. نمیدانم ویزا نمیدادند یا نمیتوانستیم بگیریم. آخرین باری که به مسابقات جهانی رفتم در سال اول رده سنی امید بودم و بعد از آن دیگر اتفاقی نیفتاد. کلا ما به مسابقات کمی اعزام میشدیم و امسال هم کرونا بهانه شده است.
فدراسیون شرایط شما را پیگیری میکند؟
خیر. در امان خداوند هستیم. آنقدر توجهات کم بوده که سطح توقع ما هم پایین آمده است.
کمک هزینهای پرداخت میشود؟
خیر. پاداش مدال مان در آسیا هم هنوز پرداخت نشده است و نمیدانیم وزارت ورزش منتظر چه چیزی است. الان در این شرایط کرونایی بهترین موقع بود که پرداخت شود، اما خبری نشد. در حال حاضر کارمان از جیب خوردن هم گذشته است! قیمت تجهیزات هم چند برابر شده و مشخص نیست چه آیندهای در انتظارمان است.
منبع: فارس
دیدگاه تان را بنویسید