وزارت ورزش می‌خواهد آدم خودش بالای سر پرسپولیس باشد

اعتمادآنلاین| پنجشنبه جعفر سمیعی، مدیرکل حراست وزارت ورزش و جوانان به عنوان مدیرعامل جدید پرسپولیس جانشین مهدی رسول‌پناه شد. ناشناس بودن سمیعی برای اهالی ورزش باعث شد اکثرا به شکلی محافظه‌کارانه به آمدن او واکنش نشان بدهند و برایش آرزوی موفقیت داشته باشند تا بتواند حواشی وحشتناک دو هفته گذشته پرسپولیس را جمع‌وجور و تیم را برای فینال آسیا و فصل بعد آماده کند. یکی از این پیشکسوتان ناصر محمدخانی است که البته با وجود آرزوی موفقیت برای مدیرعامل جدید پرسپولیس همچنان معتقد است در خانواده پرسپولیس کسانی بودند که می‌توانستند به سمت مدیرعاملی منصوب شوند. با مهاجم سال‌های دور پرسپولیس همچنین در مورد شروع لیگ برتر و جدایی چند ستاره تیم حرف زدیم که ماحصلش را در ادامه می‌خوانید.

نظرتان در مورد انتخاب جعفر سمیعی برای مدیرعاملی پرسپولیس چیست؟

حقیقتش من شناختی ندارم که بخواهم در موردش حرف بزنم. اطلاعاتی که دارم همین خبرهایی است که شما در رسانه‌ها و جراید منتشر کردید. یعنی از رسانه‌ها متوجه شدم ایشان مدیر حراست وزارت ورزش بوده است. از حراستی‌ها شناخت دارم البته. همان‌هایی که وقتی بازی می‌کردم همراه ما به اردوهای خارجی می‌آمدند ولی ایشان که جوان هم هستند را نمی‌شناسم. با این حال امیدوارم برنامه‌هایی را که دارد، بتواند پیاده کند و فقط در حد حرف نباشد.

اینکه نه شما و نه سایر پیشکسوتان پرسپولیس از ایشان شناختی ندارید خیلی جالب به نظر نمی‌رسد.

پرپسپولیس تیم بزرگی است و آدم بزرگ می‌خواهد. کسی که به هر حال خاک ‌خورده باشد. نمی‌خواهم آقای سمیعی را زیر سوال ببرم. شاید ایشان انسان خوب و مدیر لایقی باشد و خیلی برنامه‌ها هم داشته باشد اما معمولا در تیم‌های بزرگ یا مربی بزرگ می‌آورند یا مدیر بزرگ. کسی که شناخته شده باشد و خاک‌ خورده آن باشگاه به حساب بیاید. تیم ملی رفته باشد. ما در پرسپولیس آدم‌های بزرگی داریم. به هر حال کسانی را داریم که تحصیلات عالیه دارند و سابقه مدیریت هم در کارنامه‌شان دیده می‌شود. ولی خب وزارت ورزش ورزش آدم‌های خودش را می‌گذارد. هیچ‌ وقت نمی‌آید دکتر دادکان یا دکتر ذوالفقارنسب را مدیرعامل کند. همه اینها سابقه مدیریتی دارند. یا محمد مایلی‌کهن که سابقه مدیریتی در سازمان دارد. مهندس کلانی را هم داریم. یا اصلا خود آقای پروین. به خدا باورتان نمی‌شود خود ایشان 10 تا مدیر را درس می‌دهد. علی پروین تجربه مدیریتی دارد. بی‌خود نبود که ایشان در دهه 60 آن همه قهرمانی آورد. چون درست مدیریت می‌کرد. خیلی‌ها هستند ولی به هر حال متولی تیم، وزارت ورزش است و آنها هم می‌خواهند آدم‌های خودشان بالای سر تیم باشند. هیچ ‌وقت نمی‌آیند کس دیگری را بگذارند.

چرا وزارت ورزش اصرار دارد آدم‌های خودش بالای سر پرسپولیس باشند؟

من نمی‌دانم؛ دلیلش را باید از وزارت ورزش بپرسید که چرا مدیر فوتبالی نمی‌گذارند. چرا کسانی که برای این تیم زحمت کشیدند را نمی‌آورند. سوال ما هم همین است که چرا آنهایی که در تیم بازی کردند و تحصیلات عالیه هم دارند و مهم‌تر از همه درد تیم را می‌دانند، نمی‌گذارند بالای سر تیم؟ کسانی که با این تیم زندگی کردند و راه‌های پول‌سازی برای تیم را می‌دانند. جدا از اسپانسرها، درآمدزایی از طریق خود برند پرسپولیس را هم بلدند. آقای دکتر دادکان همین را می‌گفت که این تیم را به من بدهید و من یک ریال از وزارت ورزش یا جای دیگری کمک نمی‌گیرم. تازه به تیم‌های دیگر وام هم می‌دهم. به هر حال من برای آقای سمیعی با اینکه ایشان را نمی‌شناسم هم آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم آن 5 موردی که جزو برنامه‌هایش اعلام کرد را پیگیری کند و به آنها برسد.

با شما به عنوان پیشکسوت پرسپولیس در این زمینه مشورتی نشد؟

نه! با من که کسی حرف نزد. شاید با بزرگ‌ترهایی نظیر آقای پروین یا کلانی مشورت کرده باشند. پرسپولیس آنقدر بزرگ‌تر دارد که ما باید ته صف بایستیم.

اولویت‌های سمیعی چه چیزهایی باید باشد؟

همین مشکلاتی که می‌بینیم؛ حاشیه‌هایی که گریبان تیم را گرفته باید برطرف شود. از بزرگ‌ترین دغدغه‌های باشگاه پرسپولیس همیشه دغدغه مالی بوده است. همیشه ما در این زمینه مشکل داشتیم. چه از نظر مربی و بازیکن خارجی چه مربی و بازیکن داخلی. گاهی وقت‌ها پول قراردادشان می‌ماند و گاهی پول آپشن‌هایشان را نگرفته‌اند. مشکل مالی اگر حل شود بقیه مشکلات و حاشیه‌ها هم به تدریج کم می‌شود. همیشه همه ‌چیز از همین مشکل مالی شروع می‌شود. وقتی پول نیست بازیکن یا مربی می‌رود مصاحبه می‌کند، می‌گوید فلان قدر باید به من می‌دادند و ندادند. مشکل مالی حل شود، مربی هم دغدغه ندارد. بازیکنان معمولا وقتی مشکل مالی دارند، می‌روند پیش مربی و درد و دل می‌کنند چون نه روی‌شان می‌شود بروند پیش مدیرعامل و نه مدیرعامل وقتش را دارد. اما مربی که نباید وقتش را صرف این چیزها کند. مربی باید فقط به مسائل فنی فکر کند. مربی که نباید درد بازیکن را ببرد به باشگاه انتقال بدهد. برای همین می‌گویم مشکل مالی اگر حل شود حاشیه‌ها هم تمام می‌شود. سمیعی باید درآمدزایی داشته باشد برای باشگاه. الان خیلی از تیم‌های بزرگ مثل بایرن، بارسا و رئال هستند که سالی چند صد میلیون دلار فقط از فروش لباس، اقلام، تبلیغات و استفاده از برند باشگاه درآمد دارند. انحصار خودشان را هم دارند و کسی حق کپی ندارد. اما اینجا به آن شکل نیست.گرچه تا حدی درست شده ولی هنوز کامل نشده. به هر حال می‌توان از این چیزها استفاده کرد.

نظرتان در مورد رسول‌پناه و حواشی‌ای که روزهای آخر مدیریتش ایجاد شد، چیست؟

رسول‌پناه خودش حاشیه درست کرد برای تیم. من این را می‌گویم که اگر ایشان یک ورزشکار یا یک مدیر ورزشی بود اصلا این حرف‌ها را نمی‌زد. این چیزها دردهای یک خانواده است. عین همان کاری که مدیرعامل استقلال هم انجام داد و دیدیم چه بحرانی در باشگاه درست کرد. اصلا مدیر باید رازدار باشد نه اینکه وسط 4 نفر که ناشناس هستند بیاید حرف بزند و دیگران را ببرد زیر سوال. ایشان اگر ورزشی بود این اتفاقات نمی‌افتاد. اما چون ورزشی نبود، نمی‌دانست تبعات صحبت‌هایش چیست. یعنی تجربه این را نداشت. مثلا ما اگر بودیم چون قبلا خیلی از این چیزها به چشم‌مان آمده بود، می‌دانستیم که باید چه کار کنیم و نباید هر حرفی را هر جایی بزنیم. حالا من نمی‌دانم ایشان چه سابقه‌ای داشته. گویا دنداپزشک بودند. بهتر می‌بود ایشان در همان شغل خودش به کار ادامه می‌داد. اما خب شهرت را دوست دارند و خودتان تا تهش را بخوانید.

بخشی از حواشی به خاطر جدا شدن بازیکنانی مثل شجاع خلیل‌زاده بود.

مثال می‌زنم؛ مثلا چند سال پیش که وحید امیری می‌خواست از پرسپولیس برود از او زیاد انتقاد می‌شد اما من گفتم باید برود. چرا؟ چون 30، 31 سال سن داشت و کم‌کم به اواخر دوران فوتبالش نزدیک می‌شد. گفتم برود دو زار پول گیرش بیاید که فردا وقتی خواست زندگی تشکیل دهد، مشکلی نداشته باشد. برود تا مثل برخی از بازیکنان دهه 60 نشود که نصف‌شان با مشکلات بزرگ اقتصادی مواجهند و برخی بی‌خانمان هستند. به هر حال مبالغی هم که خارج می‌دادند چند برابر اینجا بود. گفتم حق دارد برود باید به فکر آینده‌اش باشد. اما اگر جوان بود به او حق نمی‌دادم و می‌گفتم باید دینش را به پرسپولیس ادا کند و حداقل 4 یا 5 سال بماند. اما امیری فرصتی نداشت بخواهد مدت زیادی بماند. این در مورد بازیکنان با سن بالا صدق می‌کند. نه مثل ترابی که یک فصل آمد به پرسپولیس و بازی کرد و رفت. از دست ترابی خیلی ناراحت شدم. او پرسپولیس را سکوی پرتاب خودش کرد. اینها وقتی در تیم‌های خودشان هستند کسی نمی‌شناسدشان. ترابی وقتی در سایپا بود کسی نمی‌شناختش. بازیکنی که می‌آید پرسپولیس مشهور می‌شود باید دین خود را ادا کند. بازیکن قراردادش فصل قبل یک میلیارد بوده یهو امسال می‌گوید 13، 14 میلیارد می‌خواهم. چطور می‌شود در یک سال 10 برابر شود؟ وضعیت شجاع ولی مثل امیری بود. او 4، 5 سال بازی کرده بود. سنش هم بالاست. او هم باید می‌رفت چون اینجا مگر چقدر می‌خواست بگیرد؟ 5، 6 میلیارد ولی آنجا برای دو فصل مثلا 50 میلیارد می‌گیرد. او هم باید می‌رفت دنبال زندگی‌اش چون دینش را ادا کرد. او واقعا زحمت کشید و با غیرت بازی کرد. ایرادی به شجاع نمی‌گیرم چون زحمتش را کشید. اما جوان‌هایی مثل ترابی یا یک نفر دیگر که نمی‌خواهم اسم ببرم که یک نیم‌فصل در پرسپولیس بود و بعد بلند شد رفت قطر را نمی‌توانم بپذیرم. بازیکنی که می‌توانست در تیم ملی هم بازی کند و بعد با رقم قرارداد بیشتر برود. اما آن بازیکن بعد از یک نیم‌فصل گفت من مشکل مالی دارم و رفت.

سروش رفیعی را می‌گویید؟

بله خودش است. از تبریز آمد و یک نیم‌فصل در پرسپولیس بود و رفت. سروش بازیکن سطح‌ بالایی بود و اگر می‌ماند راحت به تیم ملی هم می‌رسید. بعد اگر می‌رفت قطر 3، 4 برابر پول می‌گرفت. چون من خودم رفته‌ام و می‌دانم قطری‌ها به بازیکن ملی‌پوش پول بیشتری می‌دهند. سروش اما نماند و رفت و فوتبالش هم خراب شد. وقتی برگشت سنگین شد و دیگر آن بازیکن سابق نشد.

وضعیت پرسپولیس در آستانه شروع لیگ برتر چطور است؟

با توجه به نمایش‌های پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا فکر می‌کنم این تیم باز هم مدعی اول کسب عنوان قهرمانی است. اگر پرسپولیس همان نمایش‌های آسیا را اینجا تکرار کند با اختلاف 10 امتیاز قهرمان می‌شود. فقط پرسپولیس باید آرامش داشته باشد و نیمکتش را قوی کند. باید به جای شجاع یک مدافع جوان و سختکوش و سر زن بیاورند که دست یحیی هم باز باشد. 5 یا 6 بازیکن جدا شده‌اند و باید جانشین پیدا کنند. اول از همه تیمی که می‌خواهد قهرمان شود باید دفاع مستحکم داشته باشد. نیمکت قوی کمک زیادی به تیم می‌کند. در تمام سال‌هایی که خودم بازی کردم و بعد فوتبال را دنبال کردم، تیمی موفق بوده که نیمکت قوی داشته. پرسپولیس هم در چند سال گذشته نیمکت خوبی داشته به جز آن سالی که پنجره بسته شد و برانکو با 12، 13 بازیکن، قهرمان ایران و نایب قهرمان آسیا شد. نیمکت قوی بین بازیکنان هم رقابت ایجاد می‌کند و هم انگیزه‌شان را بالا می‌برد.

منبع: روزنامه اعتماد