کد خبر: 442376
|
۱۳۹۹/۰۸/۱۱ ۱۰:۲۶:۴۳
| |

ثریا آقایی، اولین المپین بدمینتون ایران می‌شود؟

ثریا آقایی، برترین زن بدمینتون ایران، همچنان یکی از شانس‌های اصلی کسب سهمیه بازی‌های المپیک توکیو به شمار می‌رود. او در حالی سال گذشته روند رو به رشدی را در رقابت‌های انتخابی المپیک پیش گرفت که توانست رنکینگ صد رده‌بندی جهانی را به خود اختصاص دهد و امیدواری‌ها را بابت المپیکی‌شدنش دوچندان کند.

ثریا آقایی، اولین المپین بدمینتون ایران می‌شود؟
کد خبر: 442376
|
۱۳۹۹/۰۸/۱۱ ۱۰:۲۶:۴۳

اعتمادآنلاین| ثریا آقایی، برترین زن بدمینتون ایران، همچنان یکی از شانس‌های اصلی کسب سهمیه بازی‌های المپیک توکیو به شمار می‌رود. او در حالی سال گذشته روند رو به رشدی را در رقابت‌های انتخابی المپیک پیش گرفت که توانست رنکینگ صد رده‌بندی جهانی را به خود اختصاص دهد و امیدواری‌ها را بابت المپیکی‌شدنش دوچندان کند. آمدن ویروس کرونا اما برنامه‌های ثریا را هم مثل بقیه ورزشکاران متوقف کرد تا شرایط برای او سخت و پیچیده شود. البته آقایی مثل همیشه امیدوارانه از حضور در بزر‌گ‌ترین رویداد ورزشی دنیا حرف می‌زند و می‌خواهد اولین زن بدمینتون‌باز المپیکی کشور باشد. بدمینتون جزء رشته‌های طلسم‌شده‌ای است که زنان ورزشکار ایرانی هیچ‌وقت نتوانسته‌اند در آن سهمیه بازی‌های المپیک را بگیرند. ثریا اما امید دارد این طلسم را بشکند. البته او در بازی‌های المپیک دوره قبل (2016 ریودوژانیرو) نیز این شانس را داشت که المپیکی شود، اما مصدومیتی که ناگهان گریبانش را گرفت، مانع از رسیدن به هدفش شد.


از برنامه‌های این روزهایتان بگویید؟ چه می‌کنید با کرونا؟


شرایط سخت است، اما چاره‌ای نیست و باید بگذرانیم. به‌هر‌حال وضعیتی که کرونا به وجود آورده، برای همه ورزشکاران دنیاست. الان فکر می‌کنم همه شرایطمان یکسان است و مثل قبل فرصت تمرین و مسابقه نداریم. با همه اینها، من سعی کرده‌ام با اوضاع کنار بیایم و از تمرین فاصله نگیرم. من سال گذشته در اوج مسابقات انتخابی المپیک بودم که یکباره با آمدن کرونا همه برنامه‌هایم به هم ریخت. اصلا فکرش را نمی‌کردم در آستانه کسب سهمیه المپیک با چنین اتفاقی روبه‌رو شوم، ولی اتفاقی بود که افتاد. با‌این‌حال، تمام تلاشم را کردم که از این ایام به‌عنوان ریکاوری استفاده کنم و تمریناتی را که قبلا فرصت انجام آن را نداشتم، انجام بدهم.


اردوهای تیم ملی بدمینتون در این مدت برگزار شده است؟


بله؛ خوشبختانه فدراسیون بدمینتون در این مدت واقعا عملکرد خوبی داشته و با وجود کرونا، اردوها را به صورت مقطعی از خرداد برای ما برگزار کرده است. البته با توجه به کرونا، تعدادمان در تمرینات سه، چهار نفر بیشتر نبوده است. بعد از آن هم که مسابقات لیگ شروع شده و ادامه تمریناتمان را در رقابت‌های باشگاهی انجام می‌دهیم. خدا را شکر تا به الان هم هیچ نمونه مثبتی از کرونا در اردوها یا لیگ نداشته‌ایم. البته چون الان در پیک سوم کرونا هستیم و شرایط تهران خیلی خطرناک شده، دور برگشت لیگ را فعلا تعطیل کرده‌اند تا شرایط بهتر شود.


با این شرایط فکر می‌کنید ادامه مسابقات انتخابی برگزار شود؟


فدراسیون جهانی بدمینتون گفته مسابقات را از ابتدای سال 2021 میلادی شروع می‌کند. امیدواریم تا آن موقع شیوع کرونا در کل دنیا کمتر شود تا بتوانند مسابقات را برگزار کنند؛ در غیر این صورت بعید به نظر می‌رسد اگر اوضاع مثل الان باشد، مسابقه‌ای برگزار شود. دو هفته پیش در آلمان و دانمارک، رقابت‌هایی را با حضور بازیکنان اروپایی و بدون تماشاگر برگزار کردند که رنکینگ رسمی نداشت، اما از سطح بسیار بالایی برخوردار بود. این نشان می‌دهد همه کشورها در حال تمرین هستند و به حضور در المپیک خوش‌بین هستند، اما باید بپذیریم تا زمانی که شرایط به لحاظ کرونا ایدئال نشود، نمی‌توان به برگزاری تورنمنت‌ها امیدوار بود.


درست است که کمیته بین‌المللی المپیک می‌خواهد المپیک توکیو را سال دیگر برگزار کند، اما این احتمال وجود دارد که به خاطر کرونا ادامه مسابقات انتخابی برگزار نشود و با همین سهمیه‌هایی که تا پیش از کرونا به دست آمده، المپیک برگزار شود. این موضوع باعث ناامیدی شما نشده است؟


به‌هر‌حال استرس اینکه قرار است با وجود کرونا چه اتفاقی بیفتد، در وجودم هست؛ به‌خصوص اینکه شش سال است فقط به امید حضور در المپیک تمرین می‌کنم و جلو می‌روم. من برای المپیک 2016 ریو خیلی به کسب سهمیه نزدیک شدم، چون ششمین بازیکن رزرو بودم. رنکینگ جهانی من آن زمان 93 بود. هیچ‌کدام از خانم‌های ایرانی نتوانستند تا حالا زیر صد نفر بیایند. آن‌موقع اگر رنکینگم به زیر 80 می‌رسید، سهمیه را می‌گرفتم، ولی متأسفانه به دلیل مصدومیتی که ناگهان با آن مواجه شدم، کارم نیمه‌کاره ماند و نتوانستم در مسابقات شرکت کنم و امتیاز بگیرم. الان رنکینگم صد است و به‌مراتب کارم از دفعه قبل سخت‌تر است؛ چرا‌که در مقایسه با چهار سال قبل، تعداد بدمینتون‌باز‌های زن در دنیا بیشتر شده و رقابت‌کردن هم طبیعتا دشوارتر شده است. من تا سال آینده که المپیک است، حداقل باید در هشت مسابقه انتخابی شرکت کنم که بتوانم امتیاز جمع کنم. خودم بشخصه امیدوار هستم. مسئولان فدراسیون هم در اظهارنظرهای کارشناسی‌شان این امیدواری را ابراز کرده‌اند.آنها در‌حال‌حاضر من را شانس اول کسب سهمیه المپیک می‌دانند؛ برای همین فکر می‌کنم اگر رقابت‌های انتخابی برگزار شود، من را اعزام کنند. اگر رنکینگم زیر 80 بیاید، سهمیه المپیک را می‌گیرم. می‌خواهم اولین زن بدمینتون‌باز ایران باشم که المپیکی می‌شوم. سخت است، ولی محال نیست.


‌فدراسیون یا کمیته ملی المپیک امکانات لازم را در حد یک ورزشکار المپیکی برای شما فراهم کرده است؟


فدراسیون بله؛ واقعا باید از آنها تشکر کنم. همه‌جوره از من حمایت کردند تا بتوانم در این مسیر موفق باشم. به‌هر‌حال بودجه فدراسیون بدمینتون خیلی زیاد نیست، اما با همه اینها رئیس فدراسیون خوب این مجموعه را مدیریت کرده. خانم جلالیان، مربی شخصی‌ام و خانواده‌ام هم که همیشه در کنارم بودند تا کمبودها را کمتر حس کنم. درباره کمیته ملی المپیک نیز فکر می‌کنم اول باید سهمیه را بگیرم و بعد از آنها در مورد تدارکات و امکانات توقع داشته باشم. من سال گذشته در هند و دانمارک اردوی تمرینی داشتم که خیلی باعث پیشرفتم شد. امیدوارم بتوانم این تجربه را دوباره تکرار کنم. سهمیه‌گرفتن در بدمینتون واقعا خیلی سخت است. قدرت این رشته در دست آسیایی‌ها، به‌خصوص اندونزیایی‌هاست. رقابت‌کردن در این رشته واقعا خیلی سخت است. با توجه به فاصله‌ای که ما با آنها داریم، تقریبا می‌توانم بگویم مدال‌گرفتن‌مان در این شرایط ناممکن است. آنها چطور نمی‌توانند در والیبال و کشتی حریف ما شوند، ما هم در بدمینتون شرایط مشابه را داریم.


فدراسیون بدمینتون هم جزء آن دسته از فدراسیون‌هایی است که حقوقی به ورزشکاران نمی‌دهد؛ طبیعتا منبع درآمد شما هم باید از لیگ باشد؟


بله؛ فدراسیون بودجه‌ چندانی برای حقوق‌دادن به ما ندارد، اما خدا را شکر که لیگ هست. خوشبختانه امسال مسابقات ما در شبکه اینترنتی آپارات پخش زنده داشت. همین اتفاق کمک کرد تا اسپانسرهای خوبی بیایند و حامی ما در لیگ شوند. مسابقات با حجاب کامل پخش شد و استقبال خوبی از آن شد. این را هم بگویم که دستمزدهای ما به لیگ فوتبال و فوتسال زنان نمی‌رسد، اما باز هم جای شکرش باقی است. اگر از ورزش زنان هم حمایت شود و پوشش تصویری داشته باشد، قطعا اسپانسرها به کمکمان می‌آیند.

منبع: روزنامه شرق

دیدگاه تان را بنویسید

خواندنی ها