لژیونر‌شدن در رشته دوچرخه سواری اتفاق کمی نیست

اعتمادآنلاین| سمیه یزدانی، لژیونر دوچرخه‌سواری زنان ایران، قراردادش را با باشگاه اسپانیایی (VIB) تمدید کرده است. این برای سومین سال پیاپی است که باشگاه VIB خواهان به‌خدمت‌گرفتن اوست. عضو تیم ملی دوچرخه‌سواری جاده پیش از این و در سال 2019 خود را به عنوان لژیونر معرفی کرد.

مسئولان این باشگاه اروپایی بعد از عملکرد خیره‌کننده‌ای که سمیه در رقابت‌های قهرمانی آسیایی 2019 ازبکستان داشت، او را زیر نظر گرفتند تا حالا به عنوان یکی از اعضای ثابت VIB باشد. یزدانی در آن مسابقات با کسب مدال برنز دست به کاری تاریخی زد و اولین نشان آسیایی دوچرخه‌سواری زنان ایران را در بخش جاده به دست آورد. اگر کرونا و محدودیت‌هایش مشکلی در کار یزدانی ایجاد نکند، این رکاب‌زن ملی‌پوش به‌زودی راهی اسپانیا می‌شود تا کارش را در تورها و تورنمنت‌های اروپایی آغاز کند.

یزدانی در این خصوص می‌گوید: «حضور در این تیم اروپایی یکی از اتفاقات خوب زندگی من بود. اینکه این فرصت را داشته باشی تا در کنار بهترین دوچرخه‌سواران دنیا که عنوان‌دار جهان و المپیک هستند، باشی اتفاق کمی نیست. من در این مدت که برای تیم VIB بازی کردم، تجربه‌های زیادی به دست آوردم. توانستم خودم را محک بزنم. نقاط ضعف و قوتم را بررسی کنم. ضمن اینکه همه‌جوره به لحاظ تأمین وسایل و تجهیزات ساپورت شدم. سال 2019 بعد از اینکه در آسیا مدال گرفتم، بلافاصله کارم را با این تیم شروع کردم. بعد از آن برای سال 2020 هم دوباره قراردادم را تمدید کردم. داشتیم در مسابقات شرکت می‌کردیم که متأسفانه کرونا آمد و همه چیز به هم ریخت. شرایط کرونا در اسپانیا همان اوایل خیلی بحرانی شد و تمام مسابقات را تعطیل کردند. برای همین من هم چاره‌ای نداشتم جز اینکه به ایران بیایم. حالا برای سال 2021 مسئولان باشگاه مجددا به من پیشنهاد دادند که من هم با کمال میل درخواستشان را قبول کردم. امیدوارم که کرونا هرچه سریع‌تر از بین برود که ما ورزشکاران هم بتوانیم به زندگی‌مان برسیم. به محض اینکه بتوانم ویزای اسپانیا را بگیرم، راهی این کشور می‌شوم».

اردوی تیم ملی دوچرخه‌سواری جاده بانوان چندروزی است که شروع شده و یزدانی در کنار هم‌تیمی‌هایش در پیست مجموعه ورزشی آزادی تهران در حال تمرین است. این اردو برای شرکت در رقابت‌های قهرمانی 2012 آسیاست که قرار است اسفندماه در امارات برگزار شود: «خیلی خوشحالم که بعد از ماه‌ها تعطیلی اجباری اردوها دوباره شروع شده‌اند. خوشبختانه شرایط خوب است؛ پروتکل‌ها رعایت می‌شود و تعدادمان در این اردو 9 نفر بیشتر نیست. آن‌طور که به ما گفتند زمان مسابقات اسفند جاری اعلام شده است. البته این احتمال وجود دارد که تاریخش به خاطر کرونا جابه‌جا شود. باید ببینیم شرایط تا آن زمان به چه شکل پیش می‌رود. چند وقت پیش هم مسابقات قهرمانی جهان را داشتیم که آن هم به خاطر کرونا لغو شد. این خیلی سخت است که شبانه‌روز در تمرین باشی اما یکباره همه چیز به هم بخورد و نتوانی در مسابقه شرکت کنی».

دارنده تنها مدال دوچرخه‌سواری جاده زنان ایران در آسیا، همچنان چهره مطرح این رشته است و این انتظار وجود دارد که او در رقابت‌های امارات هم خاطره خوش دو سال پیش را تکرار کند: «نمی‌توانم راجع به مدال قولی بدهم اما تمام تلاشم را می‌کنم که بهترین عملکرد را در این مسابقات داشته باشم. من در این یک‌سالی که کرونا آمده اصلا تنبلی نکردم و به شیوه قبل تمریناتم را انجام دادم. حتی می‌توانم بگویم در این مدت رکوردها و عملکردم هم بهتر شده است. اما نباید فراموش کنیم که در این یک سال هیچ مسابقه‌ای نبوده و ما شناختی از رقبایمان نداریم».

دوچرخه‌سواری بانوان ایران این روزها با یک اتفاق خوب روبه‌رو شده است؛ اتفاقی که شاید تا الان در ورزش زنان کشور، بی‌سابقه هم باشد. خبر مربوط به اسپانسر خارجی است که می‌خواهد حامی مالی اهالی این رشته باشد. دختران رکاب‌زن ایرانی که همواره به دلیل مشکلات مالی و تأمین‌نشدن اعتبار از شرکت در رقابت‌های بین‌المللی محروم هستند، حالا امیدوارند با این حرکت، بیشتر از گذشته میادین مختلف را تجربه کنند: «خوشبختانه یک شرکت عراقی پذیرفته که برای مدت یک سال هزینه‌های حضور تیم ملی جاده بانوان را در مسابقات بین‌المللی بدهد. به علاوه اینکه در زمینه تجهیزات و وسایل هم به ما کمک کنند. این اتفاق واقعا جای خوشحالی دارد. بچه‌ها همه با انگیزه بالایی به این اردو آمده‌اند و با روحیه بهتری تمریناتشان را انجام می‌دهند. این برای اولین بار است که برای دوچرخه‌سواری زنان اسپانسر آمده است. آن‌طور که قول داده‌اند قرار است در این یک سال پنج رویداد بین‌المللی برایمان در نظر بگیرند و کل هزینه‌های اعزام ما به این مسابقات را بدهند. این در حالی است که ما تا پیش از این می‌توانستیم نهایتا در دو مسابقه در طول سال شرکت کنیم».

بانوی برتر جاده‌های ایران اگرچه با همه محدودیت‌های ورزش زنان در ایران نسبت به هم‌تیمی‌هایش خیلی جلوتر است اما یک حسرت بزرگ در دلش دارد و آن نرسیدن به بازی‌های المپیک است: «در رقابت‌های قهرمانی آسیایی ازبکستان تنها 12 ثانیه با نفر دوم اختلاف داشتم؛ اگر دوم می‌شدم حتما سهمیه المپیک 2020 توکیو را می‌گرفتم. واقعا افسوس بزرگی است؛ چراکه در یک‌قدمی المپیک بودم. بعد از آن هم فرصت داشتم که دوباره شانسم را برای المپیک امتحان کنم، اما متأسفانه به دلیل شرایط بد اقتصادی فدراسیون دوچرخه‌سواری هم این فرصت را از دست دادم. طبق قوانین باید در چند مسابقه بین‌المللی شرکت کنم تا رنکینگم را به زیر 100 برسانم. حالا نمی‌دانم تا المپیک 2024 باشم یا نباشم. درست است که در دوچرخه‌سواری محدودیت سنی وجود ندارد، اما الان که در اوج هستم خیلی بهتر از پنج سال دیگر می‌توانم به هدف‌هایم برسم. با همه اینها خدا را شکر می‌کنم که باز هم توانستم خودم را نشان بدهم و لژیونر شوم».

منبع: روزنامه شرق