جادوگر فوتبال را به فوتبالی ها برمی‌گرداند؟

اعتمادآنلاین| زمان زیادی تا 10 اسفند و روز برگزاری انتخابات فدراسیون فوتبال باقی نمانده است. انتخاباتی که حالا به یکی از حساس ترین انتخابات های تاریخ فوتبال ایران تبدیل شده است چرا که حالا کاندیدایی از بدنه فوتبال تصمیم به حضور گرفته و می خواهد به جنگ مدیرانی برود که طی سالیان اخیر فوتبال را در انحصار خود داشته اند و سایه تصمیمات و عملکردشان بعید است به این زودی ها از بالای سر فوتبال ایران رخت برببندد.

کریمی در شرایطی وارد رقابت انتخاباتی شده که 4 کاندیدای تقریبا غیرفوتبالی را در مقابل خود می بیند. شهاب الدین عزیزی خادم،حیدر بهاروند، کیومرث هاشمی و مصطفی آجرلو 4 چهره ای هستند که در کنار کریمی برای رسیدن به صندلی اتاق ریاست ساختمان فدراسیون فوتبال تلاش می کنند و حالا اهالی فوتبال این امید را در دل دارند که جادوگر 8پوش فوتبال ایران، بتواند با عبور از هزارتوی مجمع انتخاباتی، هوای تازه ای را به فوتبالی ببخشد که روزهای سختی را مقابل خود می بیند.

به دنبال پاسخی به یک سوال مهم؛واقعا کریمی رییس می‌شود؟

از همان روزی که علی کریمی با انتشار پستی اینستاگرامی خبر از حضور خود در انتخابات فدراسیون فوتبال داد، بسیاری از چهره های سرشناس که از منتقدان نحوه اداره فوتبال ایران طی سالیان اخیر محسوب می شوند، از شماره 8 سابق تیم ملی حمایت کردند. یکی از این چهره ها، امیر حاج رضایی بود. کارشناس و تحلیلگر باسابقه فوتبال ایران که حضور کریمی را صدای اعتراض جامعه فوتبال نسبت به وضع موجود دانست و همین حمایت باعث شد تا برای گفت و گو در مورد حضور کریمی برای انتخابات و وضعیت فدراسیون فوتبال به سراغ او برویم.

کاندیدا شدن کریمی یعنی صدای اعتراض فوتبالی ها

سالیان طولانی است که فدراسیون فوتبال در اختیار گروهی است که عملکردشان فوتبال ایران را از شایستگی خودش دور کرد. سوای از مسائل و ابهامات مالی موجود که باید مسئولان امر به آن رسیدگی کنند، من حضور علی کریمی را صدای اعتراض اهالی فوتبال نسبت به وضع موجود می دانم. من نمی دانم که آیا او انتخاب خواهد شد یا نه. مفهوم حرف من این نیست که با انتخاب شدن احتمالی آقای کریمی وضعیت فوتبال ایران از ویرانه به وضع خیلی خوبی تغییر خواهد کرد. اما حضور کریمی را از جهت مقابله با قوانینی که مانع حضور افراد فوتبالی در انتخابات فدراسیون فوتبال می شد، مثبت می دانم.

قوانینی که فوتبالی ها را از فدراسیون دور کرد

در اولین دوره حضور آقای کفاشیان، فقط ایشان کاندیدا بود و انتخابات حالت انتصابات پیدا کرده بود. در ادامه هم قوانینی مثل سطح تحصیلات و سابقه 10 سال مدیریت، فوتبالی ها را از فدراسیون دور کرد. در دوره های بعد هم می دیدیم که با لابی های مختلف، افراد با حمایت از سایر نهادها، پست ها را از آن خود می کردند و ای کاش که همه این کارها منجر به موفقیت فوتبال ما می شد. اگر ملاک موفقیت دو دوره حضور پیاپی در جام جهانی است، خب ما در سال 1978 و در شرایطی که فقط 16 تیم راهی جام جهانی می شدند و آسیا فقط یک نماینده داشت، به جام جهانی رسیدیم. در قیاس با آن سال، با تمامی هزینه ها بنظرم کار چندان مهمی صورت نگرفته است.

صدای مظلومیت فوتبال

حمایت من از علی کریمی حمایت از صدای مظلومیت جامعه فوتبال ماست. از نظر من اصلا مهم نیست که یک فوتبالیست رییس فدراسیون فوتبال شود بلکه باید مدیری باشد که استقلال داشته باشد و مطیع دربست فرامین نباشد و منافع ملی را به منافع فردی ترجیح دهد. چنین مدیرانی را در دوره های قبل هم داشته ایم. وقتی آقای کریمی به این عرصه وارد می شود، به عنوان نماد شناخته می شود. نمادی برای مبارزه با سیاست های حاکم بر فوتبال طی 14،15 سال اخیر. درنهایت اما اگر علی کریمی را از این رقابت حذف کنند و یا به نحوی مانع حضور او شوند، روشن ترین پیامی است که به جامعه فوتبال داده می شود که ما نمی گذاریم فوتبال کشور به دست شما بیفتد و آن گاه فوتبال ایران وارد دوره جدیدی از لحاظ مدیریتی خواهد شد.

کاندیدا شدن کریمی را مدیون فیفا هستیم

حمایت ما از کریمی به این معنا نیست که ایشان شایسته ترین فرد برای این سمت است. من یک مثال در این خصوص می زنم. پرسپولیس طی چند سال اخیر تعداد زیادی مدیرعامل عوض کرده است. چرا هیچوقت به سراغ فردی مثل محمد مایلی کهن نرفته ایم؟ چون مدیرانی که انتخاب می شوند باید مطیع و گوش به فرمان باشند. مایلی کهن کسی است که 15 سال برای پرسپولیس بازی کرده و دارای کارشناسی ارشد تربیت بدنی است اما وقتی از او استفاده نمی شود، خانه نشین می شود. یا مثلا آقای دادکان آمدند و خیلی خوب کار کردند. هم سلامت اخلاقی داشتند و هم سلامت مالی. جامعه فوتبال اما در نهایت خسته و ناامید شد چرا که به آن ها اجازه کار کردن نمی دهند. من نمی خواهم جامعه فوتبال را کامل و بی نقص معرفی کنم اما می خواهم بگویم که آن ها تلاش خود را کردند اما وجود موانع زیاد بر سر راهشان، آن ها را به کنج خانه رانده است. الان هم حضور آقای کریمی به دلیل تغییر اساسنامه فدراسیون فوتبال است که باید آن را مدیون فیفا باشیم. من یک سوال می پرسم. ما طی سالیان اخیر چند پرونده را در فیفا باخته ایم؟ این باخت ها نه در زوریخ و کوالالامپور بلکه در همین جا رقم می خورد. مدیرانی که این قراردادها را می بندند آیا صلاحیت حقوقی دارند؟ این ضررها و خسارت ها از کجا پرداخت می شود؟ فدراسیون فوتبال که درآمد شخصی ندارد بلکه همه از منابع عمومی و از جیب مردم است.

جامعه فوتبال هم مقصر است

می خواهم یک خودانتقادی داشته باشم و بگویم که جامعه فوتبال هم در وضع فعلی مقصر است. ما در جامعه فوتبال اشخاصی داریم که وزن زیادی دارند و افراد پرافتخاری به حساب می آیند. این ها اما دارند منفعلانه عمل می کنند و هیچی نمی گویند و این اصلا اتفاق خوبی نیست. این افراد باید بیایند و نظرات خود را مطرح بکنند چرا که نظرات این افراد برای مردم و رسانه ها مهم است و تاثیر می گذارد. متاسفانه وجود برخی منفعت ها، باعث شده که خیلی ها در حد توانی که دارند به فوتبال کمک نکنند.

کریمی بی تجربه است اما...

من بی تجربگی آقای کریمی در این عرصه را قبول دارم اما حضور ایشان برای انتخابات را از بعدی دیگر نگاه می کنم. من معتقدم که حضور کریمی صدای اعتراض جامعه فوتبال خطاب به آقایان مسئول است. البته که این آقایان از این صداها زیاد شنیده اند و از این جنس اعتراض ها را از سوی رسانه ها و اهالی فوتبال کم ندیده اند ولی ترتیب اثر نداده اند. حمایت من از کریمی حمایتی است در مقابل افرادی که طی این سال ها فوتبال ایران را به انحصار خود درآورده اند.

خوشبین نیستم کریمی رییس فدراسیون فوتبال شود!

من با ارزیابی شرایط موجود و اطلاعاتی که در رسانه ها می خوانم، باید بگویم که چندان خوش بین نیستم و رسیدن علی کریمی را به این جایگاه خیلی دشوار می بینم. ضمن اینکه باید به این نکته هم اشاره کنیم که اداره فدراسیون فوتبال از اداره یک وزارتخانه هم سخت تر است. به هرحال ما چاره ای جز صبوری کردن نداریم و باید ببینیم که در ادامه چه اتفاقاتی خواهد افتاد. من علی کریمی را هیچگاه از منظر یک رییس فدراسیون نگاه نمی کنم بلکه او را به عنوان نماد اعتراض به وضعیت فعلی می بینم و در این راه پشت سر او قرار می گیرم.

منبع: خبرآنلاین