ناآگاهی از شرایط، بلای جان کاراته/ مبارزه برای هیچ؟
مسئولان فداسیون کاراته در شرایطی قهرمانان این رشته را به مسابقات مختلف اعزام می‌کنند که اطلاعات دقیقی از رقابت‌های گزینشی المپیک ندارند.
اعتمادآنلاین آخرین مرحله انتخابی المپیک کاراته از طریق لیگ‌های کاراته وان در پرتغال و شهر لیسبون برگزار شد که اهمیت بسیاری هم خواهد داشت، اما در این مدت اتفاقاتی رخ داد که شاید نیاز باشد به بررسی این ورزش در این روزها بپردازیم.
به گزارش فارس،از جمله اتفاقاتی که در این برهه رخ داد و موجب تعجب همگان بود، می توان به این اشاره کرد که پیش از آخرین اعزام، سرمربی تیم، مربی و حتی رئیس فدراسیون صحبت از نهایی شدن سهمیه دوم کاراته ایران در المپیک در وزن +75 کیلوگرم و اظهار تاسف و تاثر از حذف یکی از 2 نماینده قدرتمند و شایسته مان می‌کردند، اما با پایان رقابت‌های لیسبون نه تنها تکلیف نفر نهایی این وزن +مشخص نشد که در نهایت متوجه شدیم سرنوشت دو کاراته‌کا شایسته کشورمان در دستان یک ترک و مسابقات قهرمانی اروپا است!
در واقع می‌توان گفت رئیس، سرمربیان، مربیان و مسئولان فدراسیون در 2 ماه مانده به شروع المپیک هنوز نمی‌دانند که روش کسب سهمیه چگونه است و با این اظهارات عیار خود را نشان دادند.
عدم آگاهی رئیس و کادر فنی تیم ملی از چگونگی کسب سهمیه به خوبی نشان می‌دهد که چرا تیم ملی مردان و زنان ایران در همه رویدادها حضور دارد و حتی نفراتی که کسب سهمیه المپیکی‌شان پیش از این قطعی شده (بهمن عسگری و حمیده عباسعلی) را اعزام می‌کنند و ریسک آسیب دیدگی و از دست دادن المپیک را می‌پذیرند.
در هیچ سیستم حرفه‌ای ورزشی بازیکنی که سهمیه کسب کرده و در منطقه امن قرار گرفته را به مسابقه (حتی تدارکاتی) اعزام نمی‌کنند تا بازیکن ضمن استراحت و ریکاوری، برای المپیک خودش را آماده کند اما مسئولان کاراته کشورمان نمی‌دانند که نحوه کسب سهمیه چگونه است و این موضوع می‌توان بلای جان این ورزش شود.
کادر فنی تیم ملی همچنان دو سهمیه قطعی را به تمام انتخابی‌ها می‌برند و توجهی به این ندارند که اگر به زعم آنها این مسابقات جهت حفظ آمادگی دو بازیکن است، اما سایر ورزشکاران با انگیزه کسب سهمیه و با آمادگی کامل در رقابت‌ها حضور پیدا کرده و به حریفانشان ذره‌ای ارفاق نخواهند کرد. این می‌تواند هم از نظر جسمی و هم از نظر ذهنی و روحی برای نمایندگان کشورمان تاثیرات منفی داشته باشد.
اینکه سرمربی مسابقات جدی و اصلی را دیداری تدارکاتی می‌نامد، نشان از عدم شناخت و درک درست او از مفهوم مسابقه و تدارکاتی دارد. عجیب‌تر اینکه این مورد در مورد سرمربی تیم بانوان هم صدق می‌کند و تاسف‌آور اینکه رئیس فدراسیون که هیچ سابقه‌ای در این ورزش ندارد با مربیان هم صدا می‌شود.
موارد ذکر شده و عدم اطلاع رئیس و مربیان ما را متوجه یک نکته کلیدی کرد. بعد از مسابقات لیسبون تغییراتی در جدول رنکینگ‌ها رخ داد؛ در ابتدا ذبیح الله پورشیب در مکان دوم و سبزرنگ قرار گرفت و سجاد گنج‌زاده آبی شد. چند ساعت بعد این ترکیب تغییر کرد و با حفظ جایگاه، رنگ‌ها جابجا شد و این‌بار گنج‌زاده سبز شد و پورشیب آبی شد!
این همه تغییر در جدول سرنوشت و بدون هیچ توضیحی از جانب فدراسیون جهانی و فدراسیون ایران و گره خوردن سرنوشت بازیکنان به نتایج قهرمانی اروپا تنها موید یک نکته است؛ متاسفانه مسئولان فدراسیون از رئیس تا کادر فنی هیچ اطلاع و آگاهی نسبت به چگونگی رده‌بندی و کسب سهمیه‌های باقیمانده اولین و آخرین المپیک کاراته ندارند و تنها سیاستی که دارند، حضور در هر مسابقه به هر قیمتی و در نهایت هرچه پیش آید، خوش آید است.
بعد از مسابقات مصاحبه افراد وابسته به مدیران فعلی مانند دبیر سازمان تیم‌های ملی و مصاحبه کلیشه‌ای رئیس فدراسیون، سرمربی و مربی مردان و سکوت کادر فنی بانوان نه تنها از ابهامات کم نکرد بلکه مهر تاییدی شد بر موارد ذکر شده؛ اتفاقات لیسبون و البته عملکرد ضعیف حسن طباطبایی به خوبی موید این نظریه است که مدیری ناموفق بوده و بهترین دلیل این مدعا عدم فعالیت در رده‌های پایه از نونهالان تا بزرگسالان است. گروه سنی که در بهترین شرایط ساخته شدن آینده ورزشی‌شان هستند و از نظر روحی حساس و شکننده هستند. عدم هرگونه اعزام به مسابقات بین‌المللی و حتی تشکیل یک اردوی ساده خساراتی جبران ناپذیر به آینده کاراته کشور وارد کرده که در آینده‌ای نه چندان دور اثرات خودش را نشان خواهد داد.
دیدگاه تان را بنویسید