تدارکات دوچرخه سواری برای المپیک در حد صفر/ رویای خط پایان محقق می شود؟

اعتمادآنلاین| دوچرخه سواری در دو المپیک قبل نتوانست انتظارات را برآورده کند و جزو رشته های ناکام در بازی ها بود. از این رو توقع از این رشته به حدی پایین آمده است که اگر دوچرخه سوار ایران از خط پایان عبور کند می توان گفت شاهکار کرده است.
دوچرخه سواری جاده ایران در المپیک توکیو یک سهمیه دارد اما خوش بینی به اینکه یک رکابزن ایران بتواند نتیجه بگیرد، زیاد نیست چرا که در این سالها تدارک خاصی دیده نشده که بتوان گفت این انتظار وجود دارد دوچرخه سوار اعزامی نتیجه بگیرد.

به گزارش ایسنا، نکته مهم این است اتحادیه جهانی دوچرخه سواری در همان شرایط شیوع ویروس کرونا، زودتر از بقیه رشته ها مسابقات خود را آغاز کرد اما در تمام روزهایی که رکابزنان کشورهای دیگر در مسابقه بودند، رکابزنان ایران در خانه فقط تمرین می کردند و بس.

فدراسیون دوچرخه سواری از مدت ها پیش می دانست که یک سهمیه می تواند در المپیک بگیرد و در آبان سال 98 هم این سهمیه نهایی شد اما نه تنها برنامه اساسی برای المپیک نداشت حتی در شرایطی که کشورهای دیگر مسابقات قهرمانی کشور خود را با وجود کرونا برگزار کردند، فدراسیون ایران حتی در برگزاری این مسابقه که برای اتحادیه جهانی اهمیت دارد هم ناتوان بود.

تنها برنامه ای که در این مدت ریخته شده این است که از خرداد رکابزنانی که دنبال المپیک هستند به مسابقات اروپایی بروند اما اولا باید دید تا چه اندازه حضور در مسابقات اروپایی عملی می شود و دوم اینکه تا چه اندازه این مسابقات می تواند به رکابزنی که به المپیک می رود، کمک کند. البته در حال حاضر وضعیت مسابقه و تدارکات چهار رکابزن ایرانی که گزینه اعزام به المپیک هستند، بسیار ناامید کننده است.

*حضور در مسابقات در سال المپیک، صفر

سعید صفرزاده:

آخرین مسابقه او در سال 2019، تور چین بود که خرداد سال 98 برگزار شد و او در این مسابقه زمین خورد و دچار مصدومیت شدید شد.

پس از آن دیگر در مسابقه ای حضور نداشت تا در نهایت فروردین1400 در تور مولانا ترکیه شرکت کرد و در رده 23 قرار گرفت.

امیر حسین جمشیدیان:

آخرین مسابقه او تور سینگ اندونزی کاراک بوده است که آبان 98 شرکت کرد و نتیجه ای هم در این مسابقه نگرفت.

میر صمد پورسیدی:

آخرین مسابقه او تور سینگ کاراک اندونزی بوده است که آبان 98 شرکت کرد و سوم شد.

بهنام آرین:

آخرین مسابقه او تور سینگ کاراک بوده است که آبان 98 شرکت کرد و نتیجه ای در این مسابقه نگرفت و در مرحله هشتم دیسکالیفه شد.

حتی در بین آسیایی ها هم عقب هستیم

امکان مقایسه مسابقاتی که رکابزنان اروپایی نسبت به ایرانی ها شرکت کردند که اصلا وجود ندارد چون تفاوت از زمین است تا آسمان. اما حتی در همین آسیا هم رکابزن قزاقستان که نفر اول رنکینگ تور های آسیایی است، از ابتدای سال 2021 تاکنون در تورهای مختلفی از جمله سوئیس، بلژیک، اسپانیا، امارات و فرانسه شرکت کرده است.

اگر او را هم که سال 2020 در تور دوفرانس معتبرترین تور جهان شرکت کرده است را با رکابزنان ایران مقایسه نکنیم، رکابزن ازبکستان هم تعداد مسابقاتش بیشتر از ایرانی ها است و حداقل او در مسابقات مختلف ترکیه که از فوریه 2021 آغاز شد، شرکت کرده است اما فدراسیون ایران حتی برای حضور در مسابقات ترکیه هم برنامه نداشت و چند نفر از دوچرخه سواران ایران خودشان در یک مسابقه ترکیه شرکت کردند که از میان آنها هم تنها صفرزاده جزو گزینه های اعزامی به المپیک است.

نکته این است دوره ریاست خسرو قمری رییس پیشین فدراسیون دی ماه سال 99 به پایان رسید و پس از آن دیگر در انتخابات شرکت نکرد. به نوعی می توان گفت قمری شانس آورد که المپیک به تعویق افتاد چرا که اگر المپیک در زمان خودش برگزار می شد و دوچرخه سواری نتیجه نمی گرفت، سیل انتقادات بود که سمت او روانه می شد. قمری از المپیک لندن تا دی ماه سال 99 مدیریت دوچرخه سواری را بر عهده داشت و این انتظار بود که در این هشت سال حداقل یک دوچرخه سوار ساخته باشد که در المپیک بتواند از خط پایان عبور کند اما عملکرد فدراسیون در این سالها چیز دیگری را می گوید.

در چند ماهی هم که فدراسیون با سرپرست اداره شد تنها اتفاقی که رخ داد برگزاری مسابقه جایزه بزرگ سرخه حصار بود و تمام.

رییس جدید فدراسیون هم حدود دو ماه مانده به المپیک بر سر کار می آید و نمی تواند دلیل چهار سال کار نکردن و برنامه نداشتن را پاسخ بدهد.

اما بالاخره یک نفر در این دوچرخه سواری باید پاسخگو باشد که در این چهار سال چه چیزی کاشته شده که در المپیک توکیو انتظار برداشت کردن از آن را داشته باشیم.