گنجشک‌ها به دستانش اعتماد می‌کنند!
وطن در نگاه او، آغوش سربازانی بود که با آشناترین زبان، نامش را به گوش دورترین سیاره‌ها رساندند و به عشقش تا صبح دم گرفتند و هورا کشیدند. چه کسی فکر می‌کرد در نبرد جذاب سلبریتی‌ها، عقابی 32 ساله با اشارتی از سوی ولادیمیر پتکوویچ کبیر یاد کوچه‌های زوریخ بیفتد، به سیم آخر بزند و یک قاره را با سرانگشتان چسبناک خود حیران کند؟
اعتمادآنلاین| در شبی که نبرد دراماتیک مردان سرزمین آلپ و جنگجویان ایفل که با دماغ باد کرده ظاهر شده بودند، پس از ماراتنی مرگبار به کام سرخ‌ها شد این یان سومر 32 ساله بود که همچون پروانه از پیله خود خارج شد و در قامت سنگربان سوییس بارها با سوپر واکنش‌هایش موهای غول‌های آن سوی ورسای را پریشان کرد تا عطری شیرین از درون قلعه پسران اشرافی برخیزد و در ورزشگاه ملی بخارست بپیچد.
به گزارش اعتماد، گاه در اوج یک جنگ طولانی و فرسایشی، دستان بلند سنگربان از خود گذشته‌ای می‌تواند یخ‌ها را آب کند و خورشید صبحگاه را به ماه شبانه پیوند بزند. این گونه شد که قلعه‌چی سرد و گرم چشیده سرزمین سردسیری لکنت شب را به زبان ماه برگرداند و در اوج استیصال به صخره‌ای محکم بدل شد تا خروس‌های متبختر پس از 120 دقیقه به مرگ خو بگیرند و در دیگ جوشان شرق اروپا قصیده لبخند چاک چاک را با ضجه و مویه نجوا کنند.
در میهمانی حادثه‌خیز یورو، وقتی امباپه مغرور پشت پنجمین ضربه پنالتی ایستاد کمتر کسی تصور می‌کرد آشیانه‌‌بان مونشن گلادباخ با ردای چشم‌نواز سوییس با شیرجه‌ای تاریخی و با یک دست شلیک غزال تیزپای جوان را مهار کند تا ژنو، لوزان، زوریخ و برن تا صبح پلک نزنند و کافه‌های سرمست، تاریکی سمج را هرگز باور نکنند و بر طبل‌های شعف بکوبند.
حالا پسری که همین چند سال پیش سرطان، یگانه مادرش را از او گرفت تا سال ها در خود فرو رود و از غار تنهایی‌اش خارج نشود روی خوش زندگی را لمس می‌کند و با بدل شدن به قهرمان نامیرای یک سرزمین از خواب بابونه‌ها بیدار شده و تا بهارنارنج‌ها قدم می‌زند. حالا او بالاتر از هوگو لوریس امضایش را پای تومار بلند پیروزی نشانده تا موسیو دشان محو تماشای قفس‌بان سوییس رویاهایش را بر شرجی‌ترین شاخه‌های اندوه بیاویزد و در راه بازگشت به پاریس به این بیندیشند که غریق‌ترین غریقِ گیتی گاه از روستای کوچک آن سوی سن موریتس می‌آید و به تنهایی ستاره‌های نیمه روشن تهیدست را بر شانه‌های مغموم‌ترین حریفان می‌نشاند. حالا کره‌اسب‌های بوندس‌لیگا در ورزشگاه بزرگ بروسیا پارک به خاطر دروازه‌بانی که با یک عشق ابدی به نام گلادباخ روز و شب را دوره می‌کند شیهه می‌کشند. چه کسی بود که می‌گفت: عمر شیهه‌ها مستدام باد در مراتع یشمی...
اینک که سوییس شگفتی‌ساز، خروس‌ها را بی‌آب و بی‌بسمل ذبح کرده و یک گام دیگر به تسخیر جام نزدیک شده حتما یان سومر با جامه شماره یک باز هم می‌تواند تکلیف قشون‌های مسلح فراسوی اروپا را با زخم‌های بزرگ روشن کند و آنقدر بدرخشد که گنجشک‌ها به دستانش اعتماد کنند. بازی برای مردی که در 32 سالگی دوباره متولد شده تازه آغاز شده و این یعنی سومر می‌تواند ارواح آواره را به اردوی رقیبان بفرستد و تیترهای درشت روزنامه‌ها را به خود اختصاص دهد.
دیدگاه تان را بنویسید