فاطمه خلیلی،دروازه بان تیم ملی هندبال؛دختری با رویای بهترین شدن در جهان

اعتمادآنلاین| فاطمه خلیلی دروازه‌بان تیم ملی هندبال زنان ایران در پایان بازی تیم ملی ایران مقابل نروژ در مسابقات قهرمانی جهان اسپانیا به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.

به گزارش ایسنا،تیم ملی زنان ایران که در مرحله گروهی با رومانی، نروژ و قزاقستان هم‌گروه بود بازی مقابل نروژ را با نتیجه 41 بر 9 واگذار کرد. با این حال دروازه بان تیم ملی ایران به خاطر مهارهای زیادش به عنوان بهترین بازیکن آن دیدار انتخاب شد.

فاطمه خلیلی در مصاحبه با سایت فدراسیون جهانی هندبال در خصوص حضورش در مسابقات قهرمانی جهان اظهار کرد: به این رویا فکر می‌کردم که در قهرمانی جهان حضور داشته باشم. برای من باعث افتخار بود که مقابل بازیکنان بزرگ قرار بگیرم. این بازیکنان و تیم‌هایشان را همیشه در صفحات مجازی پیگیری می‌کنم. حس خیلی عجیبی بود. بازی با بازیکنان بزرگ باعث افتخار است.

دروازه‌بان تیم ملی هندبال زنان ایران گفت: من ورزش را از فوتسال شروع کردم. پنج ماه در این رشته بودم و بعد از آن با نظر مربی به هندبال رفتم. 9 سال است که در تیم ملی ایران بازی می‌کنم‌. امسال هم برای اولین بار لژیونر شدم و در تیم آنادولو آنتالیا ترکیه بازی می‌کنم.

خلیلی هدف خود را انتخاب به عنوان بهترین دروازه‌بان جهان عنوان کرد و گفت: من کل زندگی ام را برای هندبال گذاشتم و می‌توان گفت هندبال زندگی من است. من با هندبال زندگی می‌کنم. تلاش زیادی می‌کنم تا به هدف بزرگ خودم که بهترین دروازه‌بان جهان شدن است برسم.

وی در ادامه گفت: من حتی از دیدن کلیپ دروازه‌بان‌های کشورهای دیگر تجربه کسب می‌کنم. تا جایی که دیده بودم همیشه آخر هر بازی بهترین بازیکن از تیم برنده انتخاب می‌شد. به همین دلیل فکرش را هم نمی‌کردم که بعد از بازی با نروژ، من به عنوان بهترین بازیکن انتخاب شوم.

خلیلی در مورد احساساتش بعد از اعلام نامش به عنوان بهترین بازیکن زمین گفت: بعد از بازی حتی زمانی که اسمم را خواندند، نفهمیدم چه اتفاقی افتاده است. زمانی که آن خانم برای دادن عروسک بازی نزدیک من شد و دوستانم مرا بغل کردند تازه فهمیدم چه چیزی رخ داده است. خیلی خوشحال بودم و باورم نمی‌شد.

دروازه‌بان تیم ملی هندبال زنان ایران گفت: این‌ها را همیشه در رویاهایم می‌دیدم و تجسم می‌کردم ولی حالا به واقعیت رسیده بود. آن لحظه هضمش برایم خیلی سخت و باور نکردنی بود. من فکر می‌کنم این اتفاق سبب انگیزه برای خیلی دیگر از دختران ایرانی شد، حتی آنهایی که هندبال بازی نمی‌کنند.