ذبیح‌الله پورشیب: تیم ملی کاراته ارث پدری من نیست

کاپیتان تیم ملی کاراته با تاکید بر اینکه تیم ملی ارث پدری‌اش نیست، گفت: پیراهن تیم ملی را راحت بدست نیاوردم و تمام تلاشم را می‌کنم تا آن را حفظ کنم.

به گزارش ایسنا، ذبیح‌الله پورشیب درباره حضور در رقابت‌های انتخابی تیم ملی کاراته، اظهار کرد: آخرین رویدادی که در آن مبارزه داشتم، رقابت‌های قهرمانی آسیا بود و بعد از ۷ یا ۸ ماه دوری از میادین به روی تاتامی رفتم. در مجموع با توجه به این شرایط به نظرم عملکرد بدی نداشتم.

دارنده مدال برنز جهان و طلای بازی‌های آسیایی، افزود: از سوی دیگر به لحاظ بدنی در شرایط خوبی نبودم و با آمادگی نسبی در این مسابقات حاضر شدم. با وجودیکه چند ماه از میادین دور بودم عملکردم بد نبود اما خیلی خوب هم نبود. امیدوارم در آینده نزدیک به شرایط دلخواه برسم. به هرحال برای هر ورزشکاری افت و خیز وجود دارد و یک ورزشکار در هر رشته‌ای همیشه در اوج نیست.

وی ادامه داد: در این چند سال که در تیم ملی حضور دارم همیشه سعی کرده‌ام آمادگی بدنی‌ام را حفظ کنم تا بهترین نمایش را داشته باشم اما در این رقابتها روی فرم مطلوب نبودم. مسابقات هم از نظر کیفی در سطح خوبی برگزار شد و جا دارد به همه بچه‌ها خسته نباشید بگویم.

پورشیب درباره ظهور نسل جدید کاراته ایران و اظهارات برخی کارشناسان مبنی بر اینکه نفرات با تجربه کارآیی سابق را ندارند و باید جای خود را به جوانان بدهند، گفت: این صحبت‌ها سال‌هاست که گریبان کاراته ایران را گرفته است و خیلی از بازیکنان در ۲۴ یا ۲۵ سالگی به این خاطر که به آن‌ها می گفتند سنشان بالاست از کاراته رفتند. در دنیا افرادی که حرفه‌ای ورزش و زندگی می‌کنند در هر سنی توانسته اند به نتایج خوبی برسند و اصلا فشاری روی آن‌ها برای کنار رفتنشان نیست.

کاپیتان تیم ملی کاراته، با تاکید بر اینکه تیم ملی ارث پدری من نیست، گفت: من هم مانند بقیه نفرات تمام تلاشم را می کنم تا بهترین نمایش را داشته باشم چرا که موفقیت تیم ملی و پرچم کشورم برای من از هر چیزی با ارزش‌تر است. قطعا تا زمانیکه برای تیم ملی مفید باشم دست از تلاش بر نمی‌دارم. برای هر ورزشکاری در مقاطع مختلف برد و باخت وجود دارد اما تجربه در کنار جوانی تیم می‌تواند به تیم ملی کاراته کمک کند. قطعا هر کسی که بتواند به تیم ملی در هر سن و سالی از ۱۷ یا ۱۸ ساله تا نفرات باتجربه کمک کند باید در تیم ملی حضور داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: بدون شک کادر فنی در هر رشته‌ای دوست دارد تیمش به بهترین نتایج برسد و انتخاب های درست داشته باشد اما من پیراهن تیم ملی کاراته را براحتی به دست نیاورده ام که آن را به راحتی از دست بدهم. تا جاییکه توان داشته باشم تلاش می‌کنم تا آن را بدست بیاورم.

پورشیب درباره اینکه آیا مشخص شده به کدام رویداد اعزام می شود، گفت: کادر فنی تیم ملی اعلام کرده بود در هر وزن ۲ نفر برتر انتخابی در اردو می‌مانند. ما مسابقات کشورهای اسلامی و قهرمانی آسیا را در پیش داریم و نفرات موردنظر بر اساس صلاحدید کادر فنی اعزام خواهند شد.

کاراته کای وزن ۸۴- کیلوگرم ایران، درباره اعتراضاتی که در انتخابی تیم ملی داشت، خاطرنشان کرد: قبل از برگزاری مسابقات آقای آشوری و کمیته داوران گفته بودند هر کسی اعتراضی دارد می‌تواند بعد از مسابقه اعلام کند. من هم در ۲ یا ۳ مورد اعتراض داشتم که آن‌ها را محترمانه بیان کردم که خودشان هم آن‌ها را قبول کردند اما دیگر کار از کار گذشته بود. هر چند اشتباه داوری جزئی از هر مسابقه‌ای است اما در کاراته گاهی اوقات این اشتباهات سلیقه‌ای است و البته ممکن است گاهی به نفع یا ضرر ما شود. داوران هم زحمت می‌کشند اما ممکن است به دلیل طولانی شدن مسابقات و خستگی در تصمیم‌گیری اشتباهاتی داشته باشند. به هر حال به همه داوران که زحمت کشیدند خسته نباشد می‌گویم.

وی درباره عملکرد داوران در بسیاری از صحنه ها تا جاییکه بازیکنان پس از درخواست بازبینی موفق به دریافت امتیاز می شدند، گفت: این موضوع به بازیکن فشار وارد می‌کند چرا که وقتی می‌بیند امتیازاتش را نمی‌دهند می ترسد بین اینکه اعتراض کند قبول شود یا ۲ کارت او پس از رد اعتراض بسوزد. برای خود من نیز واقعا گفتند باید در جاهایی امتیازم را می‌دادند اما ندادند، خب من چکار می‌توانستم بکنم؟ نمی‌توانم که شلوغ کاری و جنجال کنم.

پورشیب درباره جنجال برخی چهره‌ها در انتخابی تیم ملی و اینکه چه زمانی قرار است بساط اعتراض و ترک سالن و اینگونه موارد از سوی برخی چهره های جوان یا حتی عنوان‌دار جمع شود، گفت: تجربه کم بچه ها گاهی اوقات باعث می شود که هیجانی شوند و اعتراضاتی را به صورت تند مطرح کنند. این اعتراضات در هر رشته‌ای وجود دارد اما در کاراته که ریشه آن مبنی بر احترام است، کار زیبا و پسندیده‌ای نیست. احترام باید اولویت هر کاراته‌کایی باشد اما وقتی ضربان قلب بالا می رود و نتیجه دلخواهم بدست نمی‌آید یا حقی ضایع می شود ممکن است رفتارهای هیجانی از ورزشکار سر بزند که البته معمولا بعد از آن هم پشیمان می‌شوند. به هر حال این اتفاقات را باید به حساب حساسیت مسابقات و عشق و علاقه بچه‌ها برای رسیدن به تیم ملی و هیجانی شدن آن‌ها گذاشت.

وی تصریح کرد: همه باید دست به دست هم بدهیم تا دیگر شاهد این رفتارها و اعتراضات در کاراته نباشیم چرا که اگر این رفتارها باب شود احترام‌ها از بین می‌رود و کار برای کاراته ایران مشکل‌ساز خواهد شد. همه ما باید احترام به دیگران مبنای کارمان باشد. من هم روز مسابقه اصلا سمت کادر فنی تیم ملی نرفتم چرا که وظیفه آن‌ها نظارت بر عملکرد بازیکنان است.

پورشیب در پایان گفت: برای تمامی ملی‌پوشانی که قرار است برای تیم ملی کاراته در بازی‌های کشورهای اسلامی به میدان بروند آرزوی موفقیت دارم و ان‌شاءالله با کسب بهترین نتایج به ایران بازگردند.