پله یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال و به عنوان یکی از چهره‌های متحول کننده ورزش و صنعت سرگرمی در قرن بیستم به شهرت جهانی دست پیدا کرد. این چهره تاثیرگذار و ارزشمند پنج‌شنبه در سائوپائولو در سن ۸۲ سالگی درگذشت.
به گزارش اعتمادآنلاین، پله در دوران ۲۱ ساله‌اش ۱۲۸۳ گل در ۱۳۶۷ بازی حرفه‌ای به ثمر رساند که ۷۷ گل برای تیم ملی بود. بسیاری از آن گل‌ها افسانه‌اش شدند اما تاثیر پله فراتر از گلزنی بود. او به ایجاد و ترویج چیزی که بعدا جوگوبونیتو به معنای بازی زیبا نامیده شد کمک کرد.
درخشش در جام جهانی
پله در جام جهانی ۱۹۵۸ در سوئد در کانون توجه بین‌المللی قرار گرفت. جوانی ۱۷ ساله که در کودکی با پاهای برهنه در خیابان‌های روستای فقیرانه‌اش فوتبال بازی می‌کرد. او که ستاره برزیل بود ۶ گل در این مسابقات زد. از جمله ۳ گل در نیمه‌نهایی مقابل فرانسه و دو گل در فینال و برد ۵ بر ۲ مقابل سوئد. این اولین قهرمانی برزیل از ۵ قهرمانی آنها و ۳ قهرمانی پله بود.
سفر پله به ایران
پله و سانتوس یک بار هم با دعوت تیمسار خسروانی مالک باشگاه تاج و دریافت مبلغ ۳۰ هزار دلار برای یک بازی دوستانه با تیم تاج به تهران آمدند. البته در آن مقطع اکثر بازیکنان استقلال در اردوی تیم ملی بودند و تقریبا تیم منتخب تهران مقابل سانتوس و پله در ورزشگاه تازه تاسیس آریامهر برابر دیدگان دست کم ۶۰ هزار ایرانی قرار گرفت.
نامه کسینجر برای پله
زمانی که پله در اوایل دهه ۱۹۷۰ در آستامه بازنشستگی از سانتوس بود هنری کسینجر وزیر امور خارجه ایالات متحده به دولت برزیل نامه نوشت که مجوز بازی پله در امریکا را صادر کند تا راهی برای کمک به ارتقای فوتبال در برزیل و امریکا باز شود. در سال ۱۹۷۵ پله با پیشنهادهای ۱۵ میلیون دلاری یوونتوس و رئال مادرید روبرو بود. اما مدیر باشگاه آمریکایی به پله گفت: «اگر با آنها قرارداد امضا کنی در نهایت یک قهرمانی به دست می‌آوری اما اگر با ما قرارداد ببندی کشور را به دست می‌آوری.»
سینما و موسیقی
پله در چند فیلم از جمله «فرار به سمت پیروزی» با کارگردانی جان هیوستون در سال ۱۹۸۱ کنار مایکل کین و سیلوستر استالونه بازی کرد. پله در طول زندگی به فعالیت موسیقی هم ادامه داد. او هرگز از گیتارش و یک ضبط صوت مینیاتوری که آهنگ‌ها و شعرهایی که دوست می‌داشت را ضبط می‌کرد دور نمی‌شد. او ده‌ها آهنگ ساخت که توسط ستاره‌های پاپ برزیلی ضبط شدند. او در سال ۲۰۰۶ به گاردین گفت: «نمی خواستم مردم بین پله آهنگساز و پله بازیکن فوتبال مقایسه کنند. این یک بی عدالتی بزرگ بود. در فوتبال استعداد من هدیه خدا بود. موسیقی فقط برای سرگرمی بود.»
عشق و نگرانی برای کودکان
پله نسبت به ترک تحصیل بچه‌ها حساس بود. او اغلب برای بسیاری از برزیلی‌های جوان و فقیر که بی‌سواد مانده بودند ابراز تاسف می‌کرد. روی که پله هزارمین گل خود را در ماراکانه در نوامبر ۱۹۶۹ به ثمر رساند مقابل ۲۰۰ هزار تماشاچی آن گل را به بچه‌ها تقدیم کرد. او در حالی که اشک می‌ریخت یک سخنرانی بداهه درباره مشکلات کودکان در برزیل ارائه داد.
پله قبل از آخرین بازی فوتبال خود در اکتبر ۱۹۷۷ در استادیوم جاینتز نیوجرسی میکروفون را از زمین برداشت و در مرکز زمین کنار محمد علی کلی و پدرش قرار گرفت. او در حالی که ۷۵ هزار نفر او را تشویق می‌کردند گفت: «همین الان سه بار با من بگو برای بچه‌ها عشق! عشق! عشق!»
پله در دنیای سیاست
حضور پله در دنیای سیاست به سال ۱۹۹۵ برمی‌گشت. زمانی که او توسط فرناندو هنریکه به عنوان وزیر ورزش برزیل منصور بشد. پله یک جنگ بزرگ را برای پاسخگو کردن تیم‌های برزیلی که اغلب توسط مردان قدرتمند اداره می‌شد در مورد عملیات تجاری آنها و اصلاح قوانین جاکم بر قرارداد بازیکنان آغاز کرد.
معاملات تجاری پله
معاملات تجاری به هم ریخته در طول زندگی پله را آزار می‌داد. او خودش می‌گفت ساده‌لوحی باعث شد به آنهایی که صلاحیت ندارند اعتماد کند. در سال ۲۰۰۱ شرکتی که او یک دهه قبل تاسیس کرده بود با نام Pelé Sports and Marketing متهم شد وام‌هایی که در ازای بازی‌های خیریه از یونیسف دریافت کرده را پس از انجام نشدن بازی‌ها برنگردانده. پله شرکت را تعطیل کرد .
زندگی دوگانه پله
پله همزمان با بزرگ‌تر شدن اغلب از دشواری‌های تمایز بین دو شخصیت صحبت می‌کرد. خود واقعی‌اش و فوق ستاره‌ای به نام پله. او اغلب به صورت سوم شخص از خودش یاد می‌کرد.
او در زندگی نامه خود نوشت: «یکی از راه هایی که من سعی می کنم از طریق آن دیدگاه خود را نسبت به مسائل حفظ کنم، این است که یادآوری کنم آنچه مردم به آن پاسخ می دهند، لزوماً من نیستم بلکه به پله‌ای است که به شخصیت اسطوره ای تبدیل شده است.»
دیدگاه تان را بنویسید