آیا زن در فوتبال ایران یک ابزار است؟

در آغاز چهاردهمین دوره از لیگ برتر فوتبال زنان ایران، اخبار زیادی در خصوص تیم‌داری دو تیم پرهوادار تهرانی به گوش می‌رسید. کار حتی به جایی رسید که حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان، در جلسه واگذاری استقلال و پرسپولیس به سازمان بورس و اوراق بهادار، خطاب به مدیرعاملان این تیم گفت که در فصل آینده (فصل جاری)، این دو تیم باید در حوزه زنان تیم داشته باشند، اتفاقی که به‌‌رغم دستور مستقیم شخص اول ورزش ایران، تا این لحظه عملی نشده است.

به گزارش روزنامه اعتماد، اما ماجرای تیم‌داری باشگاه‌ها در فوتبال زنان، وقتی ابعاد پیچیده‌ای به خود گرفت که بحث انحلال تیم زنان ذوب‌‌آهن بعد از سال‌ها حضور در لیگ برتر فوتبال زنان به میان کشیده شد. در روزهایی که فاصله‌ کمی تا شروع چهاردهمین فصل از مسابقات لیگ برتر زنان مانده بود، خبر انحلال تیم زنان ذوب‌آهن توسط مدیران این تیم رسانه‌ای شد و هدف از این انحلال هم صرفه‌جویی مالی عنوان می‌شد! که البته با واکنش تند رسانه‌ها نیز مواجه شد. به عقیده رسانه‌های ورزشی و جامعه فوتبال زنان، اساسا هزینه صرف شده برای تیم‌داری در فوتبال زنان برای باشگاهی مثل ذوب آهن بسیار ناچیز خواهد بود و حتی با انحلال این تیم، صرفه‌جویی مورد نظر عملی نخواهد شد.

اما اصل ماجرا چه بود؟

یک اختلاف‌نظر اساسی بین مدیران باشگاه و کارخانه ذوب‌آهن و سازمان لیگ فوتبال. سازمان لیگ در سال‌های گذشته 5 درصد از مبلغ قرارداد بازیکنان تیم‌های فوتبال مردان در هر تیم را برای استفاده در بخش‌های جانبی، مثل پرداخت مزد داوران و... کسر می‌کرد و این رقم برای باشگاه‌هایی که در فوتبال زنان نیز مانند فوتبال مردان فعالیت داشتند، به 2 درصد تقلیل پیدا می‌کرد. برای باشگاه‌هایی مثل ذوب‌آهن، سپاهان و ملوان. اما در سال گذشته، سازمان لیگ اعلام کرد به دلیل رشد نجومی مبلغ قرارداد‌ها و اعتراض تیم‌ها و بازیکنان نسبت به کسر 5 درصد از قراردادشان، از لیگ بیست و دوم، تنها نیم درصد از قرارداد بازیکنان برای صرف در بخش‌های جانبی کسر خواهد شد و از باشگاه‌هایی که تیم فوتبال زنان دارند، این نیم درصد کسر نمی‌شود، ذوب‌‌آهن اما در یک اقدام ناباورانه نسبت به این موضوع معترض شد. مدیران باشگاه ذوب‌آهن می‌گفتند که این نیم درصد مبلغ کافی برای تیم‌داری در حوزه زنان نیست و ما همچنان همان 3 درصدی که در سال‌های گذشته به فوتبال زنان اختصاص داده می‌شد را نیاز داریم! درخواست عجیب باشگاه ذوب‌آهن که به صراحت یک ضرر مالی بزرگ به این باشگاه بود، تنها یک دلیل می‌توانست داشته باشد، «اختلاف با مدیران کارخانه ذوب‌آهن».

ماجرا از این پیچیده‌تر است پای هیات فوتبال در میان است

اما به‌رغم انحلال تیم زنان ذوب‌آهن، تعداد باشگاه‌هایی که هم در لیگ برتر زنان و هم در لیگ برتر مردان تیم‌داری می‌کنند کم نشد، چرا که پیکان، به جمع سپاهان و ملوان پیوست تا همچنان سه تیم فعال در لیگ برتر زنان و مردان ایران داشته باشیم. اما ماجرای تیم‌داری پیکان در حوزه زنان کمی عجیب است، جایی که منابع موثق به خبرنگار «روزنامه اعتماد»، خبر از فرار پیکان برای پرداخت حق ثبت قرارداد به هیات فوتبال می‌دهد! اما اصل ماجرا چیست؟ بر اساس آنچه منبع مطلع به «اعتماد» می‌گوید؛ ماجرا از این قرار است که هیات فوتبال هر استان به ازای ثبت قرارداد هر بازیکن و مربی، 3 درصد از مبلغ قرارداد را برای هزینه‌های جانبی کسر می‌کند و تنها در صورتی که باشگاه شما در حوزه زنان نیز تیم‌داری کند، از پرداخت این مبلغ معاف می‌شود. پیکان هم برای عدم پرداخت این سه درصد، امتیاز تیم «نماینده البرز» که سال گذشته در لیگ برتر زنان حاضر بود را خریداری کرده و با نام تیم «پیکان البرز» در لیگ برتر زنان حاضر شده است تا علاوه بر پرداخت نکردن این 3 درصد، از ورزشگاه انقلاب شهر کرج نیز برای میزبانی از 15 تیم لیگ برتری در لیگ برتر مردان استفاده کند! ورزشگاهی که تحت اختیار هیات فوتبال استان البرز است و با توافق طرفین، برای مسابقات این فصل پیکان، به این تیم اجاره داده شده است.

در آغاز چهاردهمین دوره از لیگ برتر فوتبال زنان ایران، اخبار زیادی در خصوص تیم‌داری دو تیم پرهوادار تهرانی به گوش می‌رسید. کار حتی به جایی رسید که حمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان، در جلسه واگذاری استقلال و پرسپولیس به سازمان بورس و اوراق بهادار، خطاب به مدیرعاملان این تیم گفت که در فصل آینده (فصل جاری)، این دو تیم باید در حوزه زنان تیم داشته باشند، اتفاقی که به‌‌رغم دستور مستقیم شخص اول ورزش ایران، تا این لحظه عملی نشده است. اما ماجرای تیم‌داری باشگاه‌ها در فوتبال زنان، وقتی ابعاد پیچیده‌ای به خود گرفت که بحث انحلال تیم زنان ذوب‌‌آهن بعد از سال‌ها حضور در لیگ برتر فوتبال زنان به میان کشیده شد. در روزهایی که فاصله‌ کمی تا شروع چهاردهمین فصل از مسابقات لیگ برتر زنان مانده بود، خبر انحلال تیم زنان ذوب‌آهن توسط مدیران این تیم رسانه‌ای شد و هدف از این انحلال هم صرفه‌جویی مالی عنوان می‌شد! که البته با واکنش تند رسانه‌ها نیز مواجه شد. به عقیده رسانه‌های ورزشی و جامعه فوتبال زنان، اساسا هزینه صرف شده برای تیم‌داری در فوتبال زنان برای باشگاهی مثل ذوب آهن بسیار ناچیز خواهد بود و حتی با انحلال این تیم، صرفه‌جویی مورد نظر عملی نخواهد شد.

اما اصل ماجرا چه بود؟

یک اختلاف‌نظر اساسی بین مدیران باشگاه و کارخانه ذوب‌آهن و سازمان لیگ فوتبال. سازمان لیگ در سال‌های گذشته 5 درصد از مبلغ قرارداد بازیکنان تیم‌های فوتبال مردان در هر تیم را برای استفاده در بخش‌های جانبی، مثل پرداخت مزد داوران و... کسر می‌کرد و این رقم برای باشگاه‌هایی که در فوتبال زنان نیز مانند فوتبال مردان فعالیت داشتند، به 2 درصد تقلیل پیدا می‌کرد. برای باشگاه‌هایی مثل ذوب‌آهن، سپاهان و ملوان. اما در سال گذشته، سازمان لیگ اعلام کرد به دلیل رشد نجومی مبلغ قرارداد‌ها و اعتراض تیم‌ها و بازیکنان نسبت به کسر 5 درصد از قراردادشان، از لیگ بیست و دوم، تنها نیم درصد از قرارداد بازیکنان برای صرف در بخش‌های جانبی کسر خواهد شد و از باشگاه‌هایی که تیم فوتبال زنان دارند، این نیم درصد کسر نمی‌شود، ذوب‌‌آهن اما در یک اقدام ناباورانه نسبت به این موضوع معترض شد. مدیران باشگاه ذوب‌آهن می‌گفتند که این نیم درصد مبلغ کافی برای تیم‌داری در حوزه زنان نیست و ما همچنان همان 3 درصدی که در سال‌های گذشته به فوتبال زنان اختصاص داده می‌شد را نیاز داریم! درخواست عجیب باشگاه ذوب‌آهن که به صراحت یک ضرر مالی بزرگ به این باشگاه بود، تنها یک دلیل می‌توانست داشته باشد، «اختلاف با مدیران کارخانه ذوب‌آهن».

ماجرا از این پیچیده‌تر است پای هیات فوتبال در میان است

اما به‌رغم انحلال تیم زنان ذوب‌آهن، تعداد باشگاه‌هایی که هم در لیگ برتر زنان و هم در لیگ برتر مردان تیم‌داری می‌کنند کم نشد، چرا که پیکان، به جمع سپاهان و ملوان پیوست تا همچنان سه تیم فعال در لیگ برتر زنان و مردان ایران داشته باشیم. اما ماجرای تیم‌داری پیکان در حوزه زنان کمی عجیب است، جایی که منابع موثق به خبرنگار «روزنامه اعتماد»، خبر از فرار پیکان برای پرداخت حق ثبت قرارداد به هیات فوتبال می‌دهد! اما اصل ماجرا چیست؟ بر اساس آنچه منبع مطلع به «اعتماد» می‌گوید؛ ماجرا از این قرار است که هیات فوتبال هر استان به ازای ثبت قرارداد هر بازیکن و مربی، 3 درصد از مبلغ قرارداد را برای هزینه‌های جانبی کسر می‌کند و تنها در صورتی که باشگاه شما در حوزه زنان نیز تیم‌داری کند، از پرداخت این مبلغ معاف می‌شود. پیکان هم برای عدم پرداخت این سه درصد، امتیاز تیم «نماینده البرز» که سال گذشته در لیگ برتر زنان حاضر بود را خریداری کرده و با نام تیم «پیکان البرز» در لیگ برتر زنان حاضر شده است تا علاوه بر پرداخت نکردن این 3 درصد، از ورزشگاه انقلاب شهر کرج نیز برای میزبانی از 15 تیم لیگ برتری در لیگ برتر مردان استفاده کند! ورزشگاهی که تحت اختیار هیات فوتبال استان البرز است و با توافق طرفین، برای مسابقات این فصل پیکان، به این تیم اجاره داده شده است.

هیس دخترها اعتراض نمی‌کنند!

اما در روزهای اخیر با پرس و جوی خبرنگار «روزنامه اعتماد»، متوجه شدیم که تیم زنان پیکان از نظر مالی در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برد، تیمی که مبلغ کل قرارداد بازیکنان و کادرفنی آنها رقم یک میلیارد و 630 میلیون تومان است. معادل یک‌سوم قرارداد تمیروف، مهاجم ازبکستانی پیکانی‌ها که با قرارداد 100 هزار دلاری به این باشگاه پیوسته است. نکته جالب‌تر این است که تیم زنان پیکان برای مسابقات خود با اتوبوس به استان‌های دیگر سفر می‌کند! اتوبوسی که البته به قول مسوولان هیات فوتبال استان البرز، وی‌ای‌پی است! برای مثال، پیکان در روز شنبه 24 دی‌ماه مهمان تیم پالایش گاز ایلام است و با اتوبوس در یک سفر 12/13 ساعته به این استان سفر خواهد کرد. قسمت قابل تامل این است که اتفاقا پیکان جزو تیم‌های نسبتا خوب در حوزه زنان است و سایر تیم‌ها مشکلاتی به مراتب شدیدتر از این دارند، اما مانند آنچه همیشه رایج بوده است، هیچ بازیکن و مربی اعتراض ندارد؛ چراکه همچنان دخترها نباید فریاد بزنند. 

فوتبال زنان، راه در روی آقایان برای دور زدن قوانین!

با بررسی شواهد موجود، می‌توان گفت که تیم‌داری در حوزه زنان، جز در تعداد کمی از باشگاه‌ها، نه جنبه حرفه‌ای دارد و نه حتی به شکل مسوولان اجتماعی به آن نگاه می‌شود، ماجرا این است که قوانین طوری تنظیم شده است که فوتبال زنان به شکل یک راه در روی آسان برای فرار آقایان در جهت فرار از پرداخت مبالغ هنگفت به سازمان لیگ و هیات‌های استان‌هاست، نگاهی که اصلا زیبنده جایگاه زن در جامعه ایران نیست.

اما در روزهای اخیر با پرس و جوی خبرنگار «روزنامه اعتماد»، متوجه شدیم که تیم زنان پیکان از نظر مالی در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برد، تیمی که مبلغ کل قرارداد بازیکنان و کادرفنی آنها رقم یک میلیارد و 630 میلیون تومان است. معادل یک‌سوم قرارداد تمیروف، مهاجم ازبکستانی پیکانی‌ها که با قرارداد 100 هزار دلاری به این باشگاه پیوسته است. نکته جالب‌تر این است که تیم زنان پیکان برای مسابقات خود با اتوبوس به استان‌های دیگر سفر می‌کند! اتوبوسی که البته به قول مسوولان هیات فوتبال استان البرز، وی‌ای‌پی است! برای مثال، پیکان در روز شنبه 24 دی‌ماه مهمان تیم پالایش گاز ایلام است و با اتوبوس در یک سفر 12/13 ساعته به این استان سفر خواهد کرد. قسمت قابل تامل این است که اتفاقا پیکان جزو تیم‌های نسبتا خوب در حوزه زنان است و سایر تیم‌ها مشکلاتی به مراتب شدیدتر از این دارند، اما مانند آنچه همیشه رایج بوده است، هیچ بازیکن و مربی اعتراض ندارد؛ چراکه همچنان دخترها نباید فریاد بزنند. 

فوتبال زنان، راه در روی آقایان برای دور زدن قوانین!

با بررسی شواهد موجود، می‌توان گفت که تیم‌داری در حوزه زنان، جز در تعداد کمی از باشگاه‌ها، نه جنبه حرفه‌ای دارد و نه حتی به شکل مسوولان اجتماعی به آن نگاه می‌شود، ماجرا این است که قوانین طوری تنظیم شده است که فوتبال زنان به شکل یک راه در روی آسان برای فرار آقایان در جهت فرار از پرداخت مبالغ هنگفت به سازمان لیگ و هیات‌های استان‌هاست، نگاهی که اصلا زیبنده جایگاه زن در جامعه ایران نیست.