این توپ طلای مسی عادلانه بود اما دوتای قبلی نه/ مارادونا و رونالدو را بیشتر از مسی دوست دارم!

لیونل مسی بامداد سه‌شنبه برای هشتمین بار برنده توپ طلا شد و با کسب این عنوان جاودانه شد.

به گزارش اعتمادآنلاین، هر چند او پیش از این و با کسب هفت توپ طلا هم دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید اما این توپ طلا آن هم در این سن و سال و در حالی که او از سطح اول فوتبال باشگاهی اروپا دور شده بود معنای دیگری پیدا کرد، توپ طلایی که خیلی‌ها معتقدند به واسطه درخشش او در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر به ویترین افتخارات این ابرستاره اضافه شده است.

وقتی با امیر حاج‌رضایی، مفسر و کارشناس باسابقه فوتبال، تماس گرفتیم تا در مورد مسی و توپ طلای هشتم او گفت‌وگو کنیم وی با وجود بیش از یک سال کناره‌گیری خودخواسته از رسانه‌ها با بزرگواری دعوت ما را پذیرفت.

هپی‌اند برای مسی رقم خورد!

کارشناس فوتبال کشورمان با بیان اینکه از قبل فکر می‌کرد مسی برنده این جایزه خواهد شد در پاسخ به این سوال که آیا این توپ طلا صرفاً پاداش قهرمانی او در جام جهانی قطر است یا نه به اعتمادآنلاین گفت: نباید به صورت انتزاعی و جز به جز به کارنامه لیونل مسی نگاه کرد. لیونل مسی یک مجموعه است. چیزی که در زندگی پرافتخار فوتبالی او خالی بود قهرمانی با تیم ملی کشورش در جام جهانی بود. این یک هپی‌اند یا همان پایان خوش بود بر زندگی حرفه‌ای فوتبال او.

حاج‌رضایی ادامه داد: او در دو سال گذشته در پاری سن‌ژرمن در موقعیتی قرار داشت که شاید کلمه افول برایش زیاد باشد، اما در دوران تاریک زندگی فوتبالی خودش قرار داشت که آن هم به خودش بستگی نداشت. شرایطی که در پاریس وجود داشت و دارد و می‌بینیم با وجود آن سرمایه‌‌گذاری بالا و حضور ستارگان و تغییرات پی در پی مربیان نمی‌تواند جایگاه رفیع در فوتبال اروپا را برای آن به دست بیاورد. این روی مسی هم تاثیر گذاشت. در این زمان بود که جام جهانی از راه رسید و مسی درخشان‌ترین یا بهتر بگوییم یکی از درخشان‌ترین دوره‌های زندگی خودش را در آن گذراند. مسی در سخنرانی بعد از دریافت توپ طلا گفت بهترین دورانم دوران مربی‌گری گواردیولا در بارسلونا بود. این دیدگاه شخصی ایشان است.

قهرمانی در جام جهانی مسی را به مارادونا نزدیک کرد

او افزود: ولی جام جهانی چیزی بود که جایش در ویترین شخصی این بازیکن خالی بود و برنده شدن این جام او را بسیار بسیار به مارادونا نزدیک کرد. البته در مورد این مقایسه بگویم من نسبت به مارادونا دیدگاهی دارم که الان بحثش نیست، ولی به هر حال در قطر با بازی‌های درخشان و در آن فینال افسانه‌ای و در جایی که از طرف یک رقیب جوان به نام امباپه تهدید می‌شد توانست جام قهرمانی را ببرد و کارنامه خودش را تکمیل کند و به زندگی حرفه‌ای خودش پایان بدهد. گو اینکه حالا در آمریکا بازی می‌کند، ولی این لیگ برای مسی به نظرم یک ماه عسل است، ظاهراً ماه عسل باید ابتدا باشد ولی برای مسی آخر کارش است.

دو توپ طلای قبلی مسی به سیاسی‌کاری آلوده بود

از امیر حاج‌رضایی سوال کردیم نظرش در مورد رقیب اصلی مسی یعنی ارلینگ هالند چیست؟ او پاسخ داد: من قبل از برگزاری مراسم می‌دانستم که مسی برنده خواهد شد. اصلاً چیز پیچیده‌ای نبود که بگویم من می‌دانستم، خیلی‌های دیگر هم می‌دانستند. برخی می‌خواستند ارلینگ هالند را با مسی مقایسه کنند و اینکه ایشان سه‌گانه را برده و گلزن است. ولی ایشان ابتدای راه است. من در زمینه کار ایشان نمی‌خواهم اظهار نظری کنم ولی تا افتخارات مسی خیلی خیلی فاصله دارد. نه فقط او که همه فوتبالیست‌ها فاصله دارند. مطمئن بودم این جایزه به مسی می‌رسد و جایزه هم به‌حق بود. بر خلاف سال‌های اخیر که فرانس‌فوتبال به نظرم با سیاسی‌کاری دو توپ طلا به مسی داد که استحقاقش را نداشت و یک بارش باید به لواندوفسکی می‌رسید.

توپ طلای فرانس‌فوتبال مثل اسکار است

این مفسر فوتبال که به حوزه سینما و ادبیات هم مسلط است با مقایسه جایزه بالون‌دور و جایزه سینمایی اسکار اظهار داشت: این توپ طلایی که فرانس‌فوتبال می‌دهد شباهت‌هایی به اسکار دارد؛ یعنی اگر به تاریخچه اسکار هم نگاه کنیم می‌بینیم خیلی اوقات بوده که برنده جایزه اسکار اصلاً استحقاقش را نداشته، ولی مسائل سیاسی، اقتصادی و فشارهای دیپلماتیک نتایج را تغییر داده است. یا اتفاقات سیاسی در دنیا باعث شده که اسکار به فیلمی برسد که استحقاق ندارد یا شایسته نیست. در زمینه فوتبال و فرانس‌فوتبال هم همین مسائل و ابهامات وجود دارد. این اواخر یکی، دو دوره خیلی پررنگ شد که جامعه فوتبال را معترض کرد، ولی مسی امسال کاملاً استحقاقش را داشت.

رونالدو و مسی تک‌نوازان فوتبال بودند

مربی سابق تیم‌های ملی و باشگاهی ایران در ادامه به دوران مسی-رونالدو اشاره کرد و گفت: ما شاهد یک دوران طلایی بودیم که ۱۳ توپ طلا را دو نفر بردند. ۱۵ سال جهان فوتبال در سیطره این دو نام بود. این دو نفر به ما لذت بخشیدند. اینها یعنی مسی و رونالدو تک‌نوازانی بودند که فوتبال را برای ما جذاب‌تر و زیباتر کردند، به ویژه زمانی که هر دو در اسپانیا و لالیگا بودند و تقابل رئال مادرید و بارسلونا و بازی‌های این دو بازیکن برای ما ماندگار شد.

هر کس سال بعد توپ طلا را ببرد با مسی فاصله زیادی خواهد داشت

حاج‌رضایی در پاسخ به این سوال که آیا ستاره‌های جوان فوتبال می‌توانند جانشین این دو نفر بشوند توضیح داد: سالیان درازی طول می‌کشد تا این جایگزینی‌ها به وجود بیاید. در سال ۲۰۲۴ توپ طلا به یک نفر دیگر داده می‌شود، ولی من از همین حالا به شما بگویم هر کس که بگیرد با این دو نفر فاصله دارد. من آن حرفی که در مورد مسی زدم یعنی اطمینان از برنده شدنش ناظر بر این است که او یک فرایند طولانی را طی کرده است. اینکه او چه‌ها کرده و چه تاریخچه ‌غنی‌ای پشت سرش دارد. بنابراین حدس زدن برنده امسال راحت بود. من هیجانی نداشتم در مورد انتخاب‌ها و اینکه آیا این می‌شود یا آن. اطمینان کامل داشتم که جایزه به مسی می‌رسد و باید هم چنین می‌شد. این عادلانه‌ترین رأیی بود که داده شد. همان‌طوری که نگاهم قبل از مراسم دوشنبه‌شب این بود که مسی با هالند فاصله دارد. درست است بردن سه‌گانه خیلی خیلی اهمیت دارد ولی حالا کو تا آن مجمع‌الجزایر افتخارات مسی؟ کو تا آن راه طولانی که مسی طی کرده است؟ اینها متعلق به آینده است و در همان آینده می‌توان قضاوت بهتری در موردشان داشت.

مسی هرگز به مارادونا نمی‌رسد                            

از امیر حاج‌رضایی خواستیم در ادامه به بحث مقایسه مارادونا و مسی که یکی از بحث‌های داغ اهالی فوتبال است ورود کنیم. اینکه خیلی‌ها می‌گویند حالا با جام جهانی و توپ طلای هشتم مسی جایگاه مارادونا را به دست آورده است. امیر حاج‌رضایی در این رابطه گفت: ما بحثی داریم در زمینه‌های مختلف اجتماعی. در عالم نویسندگی و کتاب شما می‌بینید که یک نویسنده شاهکاری را خلق می‌کند ولی در عرصه زندگی اجتماعی انحرافاتی داشته یا مسائل غیراخلاقی یا موضع‌گیری‌های بدی داشته، اما خیلی‌ها معتقدند حساب مولف از تالیف جداست. ما فوتبالیست‌های بزرگی داشتیم که در زندگی حقیقی‌شان مرتکب اشتباهاتی شدند یا مسائلی داشتند، ولی درون زمین عین یک ستاره می‌درخشیدند.

او ادامه داد: پس اینجا از نظر من همان بحث مولف و تالیف مارادونا را جلوتر از مسی قرار می‌دهد. یعنی دیه‌گو مارادونا در مقطعی مقابل تاریخ کشورش قرار می‌گیرد. منظورم همان جنگ مالویناس یا جزایر فالکلند است که انگلستان آمد و این جزایر را تصرف کرد. در زمان خانم تاچر ارتش بریتانیا آمد و ارتش آرژانتین را شکست داد و یک تحقیر عمومی ایجاد کرد. بعدش مارادونا در سال ۱۹۸۶ آن بازی که همه از آن اطلاع داریم را به نمایش می‌گذارد؛ بازی مقابل انگلیس و گل قرن و دست خدا و.... او یک تنه ۶۰ متر توپ را حمل می‌کند و بدون هیچ نیرویی وارد قلعه انگلستان می‌شود و از کشورش اعاده حیثیت می‌کند. این در تاریخ آرژانیتن باقی می‌ماند. آرژانتینی‌ها در یک جای دیگر، در یک جغرافیای دیگر، در یک حیطه دیگر تلافی شکست می‌کنند و از کشورشان اعاده حیثیت می‌کنند. این کار را فقط مارادونا می‌کند. بعد موضع‌گیری اجتماعی او هم هست. شما هیچ وقت مارادونا را با کت و شلوار و کراوات کنار اعضای فیفا ندیدید. هرگز! هیچ وقت! ولی مثلاً پله را همواره آنجا دیدید.

حاج‌رضایی تصریح کرد: من شخصا نگاهم به هر دو منظر است. یعنی اینکه هم یک نگاه اجتماعی دارم به یک ستاره و یک چهره ماندگار ورزشی در هر رشته‌ای هم بحث کیفیت فنی اوست. یادم است در زمان جوانی و زمانی که محمدعلی به جنگ ویتنام نرفت و برای او مشکلات بزرگی درست کردند او یک حرف ماندگار زد. او به هیات منصفه که البته لغت مناسبی هم برای آن هیات نیست گفت تا به حال هیچ ویت‌کنگی به من نگفته کاکاسیاه، فقط شما به من گفتید کاکاسیاه! او گفت من هیچ منطقی در این نمی‌بینیم که ده هزار کیلومتر از آمریکا بروم به ویتنام و در آنجا آدم‌هایی را بکشم که اصلاً نمی‌شناسم. تقابل او در ارتباط با میلیتاریسم آمریکا برای من یک ارزش بود. برای من خیلی جالب بود، شاید بالاتر از پیروزی‌های درخشانی که در رینگ به دست آورده بود. در واقع شخصیت افراد برای من خیلی اهمیت دارد.

فقط مارادونا از کشورش اعاده حیثیت کرد

پیشکسوت فوتبال ایران افزود: ما خیلی‌ها را می‌بینیم که می‌آیند و می‌روند و مواضع خنثی دارند. یا گردش روزگار آنها را در یک مسیر تاریخی سیاسی قرار نمی‌دهد که بتوانند چهره شوند. مسی همواره آدم محترم و بااخلاقی بوده است. سوای ارزش‌های فنی‌اش که بحثی در آن نیست چهره‌ای بوده که هیچ وقت ما از او حرکات و مواضع نسنجیده ندیدیم. اما من دیه‌گو مارادونا را از این منظر برتر می‌دانم؛ اینکه ورای افتخارات ورزشی که خیلی ارزش هم دارد، یک نفر بتواند کشورش را قهرمان جهان کند. او می‌آید و از کشورش اعاده حیثیت می‌کند. توهینی که به کشورش شده را پاک می‌کند و غرور جریحه‌دار ملتش را التیام می‌بخشد و به عزت نفس را به آنها برمی‌گرداند. تمام اینها دیدگاه‌ شخصی من است و ممکن است دوستان دیگر مخالف نظر من باشند. من فقط به رقابت اینها در زمین فوتبال و اینکه کدام بهترند نگاه نمی‌کنم. مجموعه را نگاه می‌کنم.

اعتراف می‌کنم رونالدو را بیشتر از مسی دوست دارم

از امیر حاج‌رضایی سوال کردیم فارغ از مسائل خارج از زمین و از لحاظ فوتبالی مارادونا بهتر بود یا مسی؟ او جواب داد: من اصولاً چندان با مقایسه فوتبالی موافق نیستم. توضیح هم دادم در این مورد. اعترافی هم همین‌جا بکنم؛ من دوست‌دار کریستیانو رونالدو هستم. مفهوم جمله‌ام این نیست که رونالدو بهتر از مسی است یا فلانی برتر از فلانی است. نوع بازی او، اراده‌ای که در او وجود دارد، اینکه اعتقاد دارد همیشه باید برنده باشد، انگیزه‌هایی که دارد و مسائلی از این دست باعث می‌شود رونالدو را بیشتر از مسی دوست داشته باشم. ولی باز تاکید می‌کنم این دوست داشتن نشان دهنده برتری او بر مسی یا مارادونا و دیگران نیست، این دو آرژانتینی یعنی مسی و مارادونا در فوتبال دنیا بدعت‌گذار بودند و در فوتبال دنیا زیبایی آفریدند.

فوتبال مدیون مسی و مارادوناست

حاج‌رضایی در پایان گفت: فوتبال جهان ممکن است به خیلی از فوتبالیست‌ها و مربیان مدیون باشد ولی من فکر می‌کنم این دو نفر دین زیادی به گردن فوتبال دارند. این دو به فوتبال طراوت دیگری بخشیدند. تلاش‌شان برای رسیدن به قله خیلی اهمیت داشت. هر کدام در زمان خودشان واجد ارزش‌هایی بودند که منحصربه‌فرد بوده است.