فوتبال زنان را از برزخ خارج کنید/ نگاهی به تفاوت نگاه فدراسیون های مختلف به دختران فوتبالیست/ از پرواز رایگان تا خودت بلیط بخر!

تیم فوتبال خاتون بم نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا در آخرین بازی خود روز یکشنبه با نتیجه 2-2 مقابل نماینده ازبکستان به تساوی رسید و درنهایت با یک امتیاز از سه بازی به کار خودش پایان داد. چند روز قبل از خاتون، تیم ملی فوتبال زنان ایران هم در مقدماتی المپیک با دو شکست و یک تساوی نتوانست جواز حضور در المپیک را به دست آورد. 

به گزارش روزنامه اعتماد، گرچه نمی‌توان به صورت مشخص نتایج باشگاهی با ملی را مقایسه کرد اما به هر حال از برآیند این دو نتیجه می‌توان فهمید که فوتبال زنان ایران در یک برزخ قرار دارد. برزخ داشتن پتانسیل برای پیشرفت از یک‌سو و موانع و مشکلات جهت بالفعل شدن پتانسیل‌ها از سوی دیگر. این مساله‌ای است که به سیاستگذاری کلی در حوزه ورزش زنان و مخصوصا فوتبال برمی‌گردد و نمی‌توان باشگاه یا یک مدیرعامل یا چند مربی را در آن مقصر دانست. 

بیایید شرایط تیم ملی زنان قبل از اعزام به انتخابی المپیک را مرور کنیم. تیم ملی ایران از لحاظ امکانات شرایط قابل قبولی نداشت. مدت‌ها در اردو بود بدون انجام یک بازی تدارکاتی! بماند مسائل کوچک‌تری که از اردو به گوش می‌رسید. از کمبود امکانات و نبود چیزهای ساده تا بحث‌هایی مثل مشکلات در مورد لباس و... یعنی بدیهیات ابتدایی برای یک تیم فوتبال. 

همه می‌دانیم که فدراسیون مشکلات مالی زیادی دارد و حتی در پرداخت حقوق کارمندانش نیز مانده. با این وجود مشخصا نپرداختن به تیم ملی زنان و در مجموع فوتبال زنان ناشی از نبود اعتبارات لازم نبوده است. اساسا فدراسیون فعلی اعتقاد چندانی به پیشرفت فوتبال زنان ندارد. کما اینکه در زمان مسوولیت همین فدراسیون در اواخر دهه 90 بود که تیم ملی زنان جوری رها شد که فیفا تیم را  از رنکینگ خارج کرد. 

پیشرفت در فوتبال زنان قبل از هر چیز نیاز به نگاه برابر و حتی تبعیض مثبت دارد. یعنی نباید با این دید که احتمالا تیم ملی زنان نتیجه نمی‌گیرد و در نتیجه برد تبلیغاتی برای ما ندارد، بی‌خیالش شویم. این دیدگاه غلط در زمان فدراسیون عزیزی خادم تعدیل شد. تیم ملی زنان اردوی منظم مثل تیم ملی مردان داشت، پرواز رایگان اختصاصی با کادر پرواز خانم، سفر خارجی، کمپ مناسب، لباس و تجهیزات به مقدار کافی و... فراهم شد تا تیم ملی زنان ایران توانست برای نخستین‌بار به جام ملت‌های آسیا صعود کند. البته همان زمان برخی تندروهای مجلس و نهادهای دیگر از این حجم توجه به زنان برآشفتند و یک روز اردوی خارجی تیم به بلژیک را کنسل کردند و یک روز به لباس متحدالشکل دختران گیر دادند!

آنچه فوتبال زنان به آن نیاز دارد در وهله اول احساس عدم تبعیض است. نمی‌شود در نگاه کلان به فوتبال زنان به چشم طفیلی و دردسر نگاه شود اما انتظار نتیجه‌گیری و پیشرفت همه‌جانبه داشت. وضعیت فوتبال زنان ایران در حال حاضر برزخی و نیم‌بند است. از یک‌طرف تصمیم‌گیران می‌دانند به هر حال مجبورند فوتبال زنان داشته باشند و از سمت دیگر قلبا علاقه‌ای به این کار ندارند. درحالی که فوتبال زنان نیاز به نگاهی شبیه به آنچه در سال 1400 تجربه کرد، دارد. این احساس که آنها واقعا تیم ملی ایران هستند و از همه منابع همانند مردان می‌توانند استفاده کنند قدم اول پیشرفت است که یک بار برداشته شد. شاید بتوان به جرات گفت همان احساس نسبتا کوتاه‌مدت و امکاناتی که برای آنها فراهم شده بود، یعنی موارد یاد شده به اضافه امکان استخدام در ادارات و استفاده از پرواز و قطار رایگان جهت سفرهای شخصی و چیزهای کوچک از این دست که با رایزنی مقامات فدراسیون صورت گرفته بود خودباوری را در فوتبال زنان ایران ارتقا داد. این درحالی است که امسال دیدیم معروف‌ترین لژیونر تیم ملی زنان نتوانست به اردوی تیم ملی ملحق شود چون فدراسیون فعلی اعتقاد داشت یا خود بازیکن باید برای خودش بلیت بخرد یا باشگاهی که او در آن بازی می‌کند! 

علاوه بر فدراسیون که باید نگاهش را در حوزه فوتبال زنان تغییر دهد مقامات ارشدتر هم باید این کار را بکنند. در نوشته‌های قبل اشاره کردیم و تقریبا همه دختران فوتبالیست در مصاحبه‌های‌شان درخواست پخش بازی‌های فوتبال باشگاهی و ملی زنان را مطرح می‌کنند اما توجهی به این مساله صورت نمی‌گیرد. اقدامی که می‌تواند در کنار توجه درست و حسابی فدراسیون فوتبال زنان را یک شبه از این رو به آن رو کند. 

تیم ملی زنان ایران از انتخابی المپیک حذف شد، تیم خاتون بم در گروهش آخر شد و گرچه همه با نگاهی حمایتگرانه با درنظر گرفتن همه مشکلاتی که دختران فوتبالیست دارند به این نتایج نگاه کردند، اما بالاخره باید جایی برای قدم بعد درنظر گرفت. اگر یک‌بار صعود به جام ملت‌ها باعث شد فوتبال زنان ایران از تبدیل شدن به حریف دست‌گرمی رقبای قدرتمند آسیایی بشود تیمی که می‌تواند لااقل این رقبا را اذیت کند، می‌تواند با یک جهش دیگر تبدیل به تیم درجه دو آسیا شود. شاید واقعا اگر 20درصد توجه فدراسیون قبلی در این فدراسیون به فوتبال زنان شده بود حتی ایران می‌توانست عوض یک امتیاز از 3 بازی 4 امتیاز کسب کند! نتیجه‌ای که تمام فوتبال زنان ایران از ملی تا باشگاهی  را تحت‌الشعاع  قرار  می‌داد.