دیوار کوتاه خبرنگاران و فرافکنی مربیان استقلال
مربی استقلال خواست با وسط کشیدن پای پرسپولیس در ماجرای نکونام و تصویربردار اصفهانی ذهن ها را منحرف کند اما موفق نشد.
همیشه بهانه‌ای پیدا می‌شود برای حمله به خبرنگاران.
به گزارش روزنامه اعتماد، بدون اینکه کسی ذره‌ای تلاش برای خویشتنداری بکند. همیشه مقصر خبرنگار است. چرا اینجا هستی؟ چرا این سوال را پرسیدی؟ چرا این موضوع را پیگیری کردی؟ بعد هم نوبت برخوردهای قهری از راه می‌رسد. فرقی هم نمی‌کند طرف چه کسی است. یک سیاستمدار یا یک بازیگر. یک مدیرکل یا فوتبالیست لالیگایی!
بعد از بازی استقلال و ذوب‌آهن جواد نکونام به سمت یک تصویربردار رفت، گوشی‌اش را از روی گوش او برداشت، او را تاچ کرد و با الفاظی که ما نمی‌شنیدیم و خود تصویربردار می‌گوید فحاشی ناموسی بوده شروع کرد به حرف زدن. بعد علی سامره و سپس محمد نوازی انگار که توی محل‌شان دعوا شده خودشان را رساندند و با دست و سر و زبان بدن شروع کردند به تحت فشار قرار دادن خبرنگار. تصاویر ثبت شده از چهره سامره و نوازی و سرمربی استقلال یعنی جواد نکونام به شکل مشخصی گویای ذهن آنهاست. اینکه تو به چه حقی جلوی ما ایستادی؟ تو چه کاره هستی؟ تو در سطح ما نیستی. ما فوتبالیست بوده‌ایم!
بعد از بازی مصاحبه‌های فرافکنانه مربیان استقلال شروع شد. جواد نکونام در کنفرانس خبری شرکت نکرد و از آن طرف خبرنگاران هم استقلال را تحریم کردند. علی سامره چند دقیقه مقابل دوربین‌ها و میکروفن‌ها ظاهر شد و بعد با عصبانیت آنجا را ترک کرد و محمد نوازی در مصاحبه با سایت‌های ورزشی اظهاراتی عجیب بر زبان آورد. محمد نوازی گفت: «آقای فیلمبردار که باعث اذیت و آزار کادرفنی و نیمکت‌نشینان استقلال شد، هوادار تیم خاصی است که تصاویرش بلافاصله منتشر شد. واقعا جای تاسف دارد فردی که طرفدار تیم خاصی است و برای بازیکنان و کادر فنی استقلال کری می‌خواند به عنوان فیلمبردار پخش زنده فعالیت کرده و چنین حاشیه زشتی به وجود می‌آورد. این فرد نباید به عنوان فیلمبردار رسانه ملی فعالیت کند و باید روی سکوها بنشیند و برای تیم محبوبش بوق بزند.»
مربی استقلال ادامه داد: «شنیدم یک عده هم به صورت سازمان یافته و در حمایت از این فرد گفته‌اند فیلمبرداری اروپایی بوده است! کدام لیگ اروپایی اجازه چنین شیطنتی به یک فیلمبردار هوادار می‌دهد؟ اگر مورینیو بود با طرف چه کار می‌کرد؟ ضمن آنکه در خود اصفهان برخی راپورت دادند طرف اجیر شده از سوی یک باشگاه خاص بوده و از کجا خط گرفته است! این باشگاه و ارکان آن خجالت نمی‌کشند برای نتیجه گرفتن دست به چنین کارهایی می‌زنند؟»
انداختن اتفاقات رخ داده به گردن تیم رقیب آن چیزی بود که در این درگیری کمتر از هر چیزی انتظارش می‌رفت. مربی استقلال خواسته با وسط کشیدن پای پرسپولیس و هواداری کردن ماجرا فضا را به سمت دیگری ببرد ولی از واکنش اهالی فوتبال و رسانه‌ها مشخص است که موفقیتی در این راه به دست نیاورده و تنها مصرف داخلی داشته است.
بیایید یک بار دیگر اتفاقات را مرور کنیم. بازی استقلال تمام شده و این تیم دو امتیاز حساس را از دست داده است. یک خبرنگار با دوربین به نیمکت استقلال و مربی این تیم نزدیک می‌شود. استقلالی‌ها می‌گویند او کری خوانده و به همین خاطر نکونام رفته نزدیک او. از یک سمت دیگر استقلالی‌ها می‌گویند نکونام از این عصبانی بوده که چرا این تصویربردار از محوطه مشخص خود خارج شده!
البته از آن سمت تصویربردار مورد نظر و همکاران او هم اشاره کرده‌اند این شیوه نزدیک شدن با دوربین به نیمکت تیم‌ها شیوه جدید کاری صداوسیماست که از روی پروتکل‌های روز فوتبال دنیا از نظر پوشش مسابقات برداشته شده و هیچ چیزی غیر از این وجود نداشته است.
به هر حال هر کدام از این دو بوده باشد هیچ گونه مجوزی برای یورش به سمت یک خبرنگار نیست. حتی اگر آن‌طور که نوازی گفته این فرد از جانب شخصی اجیر شده تا اعصاب کادر فنی آبی‌ها را به هم بریزد باز کسی حق ندارد شخصا برای ادب کردن افراد وارد عمل شود. می‌گویند مربی تحت فشار بوده و باید به او حق داد! این حرف چه معنایی می‌دهد؟ مگر همه مردم هر روز تحت فشار نیستند؟ آیا این مجوزی برای برخوردهای قهری به آنها می‌دهد؟ در دادگاه‌ها آیا دیده شده کسی با دفاعیه «تحت فشار بودم و طرف مقابل هم روی اعصاب من راه می‌رفت» توانسته باشد مصونیت قضایی بگیرد؟ مربی استقلال یا هر شخص دیگری سالانه چند میلیارد پول می‌گیرد بابت همین فوتبال، اما نمی‌خواهد عوارض و فشارهای آن را تحمل کند؟ مگر می‌شود؟
محمد نوازی می‌گوید اگر یک خبرنگار به مورینیو نزدیک شود او با خبرنگار چه کار می‌کند؟ نوازی این سوال را اشتباه مطرح می‌کند. او باید بپرسد اگر مورینیو جرات کند با خبرنگار برخورد فیزیکی کند چه بلایی سر یکی از بهترین مربیان جهان می‌آورند!
اینکه افراد در هر موقعیتی دیواری کوتاه‌تر از خبرنگار پیدا نمی‌کنند بسیار عجیب است. آنهایی که ادعای حرفه‌ای بودن دارند، اما بدون ذره‌ای تلاش برای کنترل خود به محض برخورد با چیزی که انتظارش را نداشته‌اند از کوره در می‌روند و بعد هزار جور انگ به رسانه می‌چسبانند.
دیدگاه تان را بنویسید