وقتی آلارم خداگیر شدن فوتبال جدی گرفته نشد/ فدراسیون تاوان می دهد
در حالی که همه چیز، مطلقا همه چیز برای قهرمانی ایران در جام ملت های آسیا فراهم شده بود، این اتفاق نیفتاد.
یک ماه مانده به شروع جام ملتها مطلبی در روزنامه اعتماد منتشر شد با عنوان «آیا کارما گریبان فوتبال ایران را گرفته است؟» این مطلب در رسانههای غیرمکتوب و فضای مجازی با عنوان «آیا فوتبال ایران خداگیر شده است؟» بازنشر یافت و واکنشهای متفاوتی را برانگیخت.
به گزارش روزنامه اعتماد، در آن گزارش هشدار داده شده بود که شاید فوتبال ایران بابت اتفاقاتی که در گذشته رخ داده مجبور به پس دادن تاوان بشود. همانطور که در گذشته این اتفاق رخ داده بود. اینکه چرا به نظر میرسد فوتبال ایران با وجود همه اقدامات بسامان نمیشود و به تعداد دفعات زیاد در یک قدمی رسیدن باز میماند. آن پیشبینی به حقیقت پیوست.
این آلارم در آن مقطع جدی گرفته نشد ولی اثرات خودش را گذاشت. تیم ملی ایران در جام ملتهای آسیا با روندی سینوسی جلو رفت و در حالی که همهچیز، مطلقا همهچیز برای رسیدن ایران به جام قهرمانی مهیا شده بود مقابل تیمی که کسی فکرش را نمیکرد، قطری که 14 سال ایران را نبرده بود از رسیدن به دیدار نهایی باز ماند. در حالی که بعد از برد ملیپوشان مقابل ژاپن و مخصوصا حذف کره به دست اردن، همه سند جام قهرمانی قطر 2023 را به نام ایران زده بودند. اما نشد! شوت دقیقه آخر علیرضا جهانبخش به داخل تیرک برخورد کرد و به جای چرخیدن به داخل به بیرون آمد!
خود کادرفنی و بازیکنان تیم ملی میگویند ما بدشانس بودیم. کارشناسان معتقدند چیزی به اسم شانس نداریم. برخی اعتقاد دارند این وسط یک خط باریک کوچک وجود دارد که نه دقیقا شانس است و نه کاملا به مسائل فنی مربوط میشود. در همان گزارش دی ماه گفتیم قدیمیترها به آن میگویند کار خدا و آدمهای امروزی اسمش را میگذارند کارما!
این اتفاقاتی که برای فوتبال ایران رقم میخورد بازتاب اقداماتی است که عدهای در گذشته کردند. این نتیجه ظلمی است که انجام شد. اینکه عدهای از راه رسیدند و با سلاح تهمت و افترا و تخریب خودشان را دوباره وارد بدنه مدیریتی فوتبال کردند و حالا دست به هر چه میزنند جز شکست نتیجهای ندارد. توفانی که امروز فوتبال کشور را در مینوردد بادی است که آن روزها کاشته شد. تیم ملیای که در آسیا همه رقیبان را به راحتی شکست میداد و سریعترین صعود تاریخ به جام ملتها را تجربه کرد، میرود از انگلیس 6تا میخورد، در آستانه تاریخسازی و صعود به دور دوم جام جهانی در حالی که با یک تساوی میرود بالا به امریکا میبازد، عدهای از مردم از باختش شاد میشوند، طرفدارانش دو دسته که نه چند دسته میشوند، میرود جام ملتها و مقابل سوریه زمینگیر میشود و در همان استادیومی که به امریکا باخته بود به قطر میبازد و تمام رویاهایش دود هوا میشود.
فقط همین یک نشانه هم نیست. شجاع خلیلزاده در انتخابی جام جهانی در یک بازی فوق حساس اخراج میشود و درحالی که رفته رختکن var برش میگرداند و در بازی با قطر درحالی که داور ابتدا به او کارت زرد داده با تصمیم var اخراج میشود و ایران نمیتواند در دقایق آخر بازی با تمام توان روی دروازه رقیب خیمه بزند و نتیجه را برگرداند.
همانطور که در گذشته هر بار فدراسیون بدون روندهای سالم دست به دست شده بود تیمهای ملی نتیجه نگرفتند و شکست پشت شکست تلنبار شد، اینبار هم همین اتفاق افتاده است.
آنهایی که همراه با رسانههایشان قصه میساختند از جادوگری و اسامی افرادی را ندیده و نشناخته لگدمال میکردند برای اینکه خودشان به صندلی ریاست برسند حالا باید جواب بدهند.
یادتان هست میگفتند امیر اسکندری جادو میکند؟ پس چه شد؟ مهدی طارمی میگفت در رختکن کفشها را به یک سمت خاص جفت میکردند؟ پس چه شد؟ چرا قبل از بازی قطر کسی به فکرش نرسید با جفت کردن کفش میتوان به فینال رسید؟
این فضای مسموم همه چیز را از فوتبال ما گرفته است. بدترین نتایج را گرفتیم، توسعه را از دست دادیم، 10 قدم به عقب بازگشتیم، هواداران تیم ملی چند دسته شدند و... خیلیها رویشان را از این فوتبال گرفتند.
کریم باقری را ببینید که میگوید هیچ کدام از این ملیپوشان فعلی را دوست ندارم. کسی چه میداند؟ شاید خدا هم روگردان شده که از نوجوانان تا بزرگسالان، از مردان تا زنان فقط میبازیم.
دیدگاه تان را بنویسید