مردم خوشحال نیستند؛ امسال هم عید نداریم و هفت‌سین نچیدیم

گزیده‌ای از گفتگوی آتیلا حجازی با خبرآنلاین در خصوص اتفاقات سال ۱۴۰۲ و حال و هوای خودش در عید نوروز را می‌خوانید.

سال ۱۴۰۲ اصلا سال خوبی نبود و من چیز خاصی را ندیدم و خاطره خوبی هم از آن ندارم. به نظر من همه سال‌ها مثل هم است. حالا زمان قدیم را جدا کنیم که بچه بودیم و واقعا گرفتاری و مشکلات را درک نمی‌کردیم ولی هرچه سن ما بالاتر رفته، با درد و رنجی که از مردم شاهد هستیم دیگر نمی‌چسبد. بچه که بودیم فارغ از همه غم‌ها بازی می‌کردیم و از زندگی لذت می‌بردیم. اینترنتی وجود نداشت و رفاقت‌ها پایدارتر بود و محبت و عشق بیشتری وجود داشت. هرچی بشر به دنیای تکنولوژی دسترسی پیدا کرد، همه چیز رنگ و بوی خودش را از دست داد. سال ۱۴۰۲ در مجموع برای من اصلا سال خوبی نبود.

برای استقلال ۱۰۰ درصد سال بسیار خوبی بود و تا اینجا این تیم صدرنشین است و امیدوارم در ادامه راه هم مقتدرانه به همین شکل ادامه دهد و به قهرمانی برسد. استقلال وضعیت رضایت‌بخشی داشت.

من الان در ترکیه هستم و عید خیلی خاصی اینجا نداریم و دوستان ما از ایران به اینجا می‌آیند.

پدر من خیلی به رسم و رسوم شب عید و سال تحویل علاقه داشت ولی بعد از فوت ایشان، آدم وقتی عزیزی را از دست می‌دهد دیگر عید برایش رنگ و بوی خاصی ندارد. امسال من به همسرم هم گفتم لازم نیست هفت‌سین بچینیم و حتی زمان سال تحویل بیدار شویم چون زمانی که بچه بودیم در عید حس و حال خوبی داشتیم. اینکه فامیل دور هم بودیم و عیدی می‌گرفتیم خیلی قشنگ بود و مردم از ته دل خوشحال بودند. وقتی این صحنه‌ها دیده نمی‌شود، برای من عید مثل روزهای دیگر است و فرقی نمی‌کند.

زمان بچگی‌ام بود که ۱۳-۱۴ سال داشتم و عاشق رانندگی بودم. وقتی در عید به شمال می‌رفتیم از او خواهش می‌کردم به من رانندگی یاد بدهد و صبح که بلند می‌شدیم در محوطه شهرک رانندگی یاد می‌داد. این جزو بهترین لحظات عید بود. لحظاتی که سال تحویل می‌شد و پدربزرگ و مادربزرگ از لای قرآن به ما عیدی می‌دادند و روزهای خاطره‌انگیز و فراموش‌نشدنی بود که واقعا حال و هوای عید داشت ولی الان به نظرم عید بی‌معنی است.

آرزوی فوتبالی خاصی ندارم و امیدوارم مردم از این شرایط بغرنج اقتصادی رها شوند و بیمارستان‌ها هم در سال جدید خالی از بیمار باشد.

استقلال از نظر آمار خیلی خوب نتیجه گرفته و از بقیه تیم‌ها بهتر بوده و حتی بیشتر از توقع هواداران عمل کرده است. امیدوارم بتواند این روند صعودی را تا آخر فصل حفظ کند. به نظرم قهرمانی هم دست خود استقلال است. امیدوارم در پایان فصل جام به استقلال برسد.

من اصلا از حذف تیم ملی و نتیجه نگرفتن تیم‌های ایرانی ناراحت نیستم چون اصول باید رعایت شود. اصول این است که امکانات و برنامه‌ریزی داشته باشیم و کار دست افراد درست باشد. اصلا به فرض تیم ملی قهرمان آسیا می‌شد هم حداقل به من نمی‌چسبید. چون همه فرمول‌ها زیر سوال می‌رفت و معنی‌اش این بود که امکانات و ابزار و استادیوم لازم نیست و همینطوری می‌توان قهرمان شد. پس کسانی که هزینه کردند و وقت گذاشتند و جام جهانی برگزار کردند چه بگویند؟ به این راحتی نمی‌توان قهرمان آسیا شد و برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌خواهد. ما هنوز سالیان سال است درگیر خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس هستیم. در نهایت هم مشخص بود اتفاقی غیر از این نمی‌افتد و مثلا نمی‌آیند این ۲ تیم را به شخصی مثل من بدهند و معلوم است به ما نمی‌دهند. این ۲ تیم از اول دولتی بودند و تا آخر دولتی هستند و وصل کردن ان‌ها به سازمان‌ها هم باز در آخر به دولت می‌رسد. اصلا ما نباید توقع قهرمانی داشته باشیم. این به نظرم ظلم در حق بقیه کشورهایی است که سرمایه‌گذاری می‌کنند. عربستان چقدر بازیکن آورده و برای کشورشان تبلیغ می‌کنند. ما یک استادیوم نداریم. چه توقعی است قهرمان آسیا شویم؟ ما یک لیگ منظم و برنامه از پیش تعیین‌شده نداریم و فاصله ما با قهرمانی زیاد است. حتی یک بار هم قهرمان شویم اتفاقی است و از روی اصول نیست. زمانی می‌توانیم قهرمان شویم که همه چیز اصولی باشد. به نظر من توقع قهرمانی در آسیا بی‌جا است.

پدر من همیشه از زمان خودش جلوتر بود و همه چیز را می‌دید و می‌دانست تا سال‌ها تیمی از ایران قهرمان آسیا نمی‌شود. آن موقع گفت ۱۰ سال ولی حدود ۲۵ سال است که از آن زمان گذشته و سال‌ها از قهرمانی پاس می‌گذرد. فقط هم افسوس آن برای ما می‌داند.