خسته از این سوهان روح؛ خدا را شکر به پایان لیگ نزدیک شدیم!

خدا را شکر لیگ ایران در حال تمام شدن است! این سوهان روح! این مجموعه خشونت‌های فیزیکی و کلامی آغشته به فساد! این چیزی که قرار است سرگرم‌مان کند، اما تبدیل شده به عذاب الیم!

به گزارش روزنامه اعتماد، خدا را شکر چند وقت از شر مصاحبه‌های برخی مربیان و بازیکنان در امان هستیم. خدا را شکر تا چند روز حملات به خانواده داوران را در صفحات مجازی نمی‌بینیم. خدا را شکر می‌رویم درگیر یورو 2024 و بعد هم المپیک می‌شویم تا همه آنچه بابت لیگ داخلی روی دل‌مان مانده است را بشورد ببرد پایین. 

جملات تکراری است، چون اتفاقات فوتبال ایران تکراری است. نتیجه‌گیری‌ها ثابت است، چون مقدمه‌ همان است که همیشه بوده. همه ‌چیز در حالتی چسبناک و تکرارشونده مدام از نو رقم می‌خورد. مثلا کسی هست که تصور کند جواد نکونام و دستیارانش بعد از تساوی مقابل نساجی و شنیدن خبر صدرنشینی رقیب امکان داشت جور دیگری حرف بزنند؟ اظهر من الشمس بود که الان نکونام و تیم همراهش به صورت هماهنگ می‌آیند جلوی دوربین و می‌گویند سر ما بریده شده و می‌خواهند رقیب قهرمان شود یا کسی در میان شما پیدا می‌شود که نمی‌دانست بعد از اعلام نام موعود بنیادی‌فر به عنوان داور دیدار پرسپولیس و شمس‌آذر صفحات هواداری با هماهنگی بالادستی‌هاشان می‌ریزند سر این بنده خدا؟ همه ‌چیز واضح است. همان‌طور که قبل از اعلام رسمی پرونده فساد همه به صورت شهودی می‌دانستند زیر پوست فوتبال چه خبر است. همه می‌دانستند خبری هست و فقط نمی‌دانستند چطور ثابت کنند تا اینکه بالاخره یک نهاد نظارتی-امنیتی کار را در آورد. 

بدبختی اینجاست که همین افراد، همین بازیکنان و مربیان و مدیران قطار قطار ادعا دارند. یکی لالیگایی است و یکی توانسته رقیب را جوری بسوزاند که هرگز فراموش نشود. یکی از دورتموند پیشنهاد داشته و نرفته و دیگری با اینفانتینو رفیق صمیمی است. بعد که به دستاوردهاشان نگاه می‌کنی همه هیچ است و پوچ! یکی نیست به این دوستان بگوید کلاه‌تان را بالاتر بگذارید، چون لیگ ایران بین کشورهای آسیایی ششم است! پایین‌تر از عربستان و کره و ژاپن و امارات و قطر! تیم‌های ملی هم که هیچ! نتایجش را در جام ملت‌ها و انتخابی المپیک و مسابقات قهرمانی جوانان آسیا دیدیم. 

اگر لیگ تمام شود با شروع لیگ در سال آینده شرایط بهتر می‌شود؟ قطعا نه! تا وقتی شکل مدیریت فوتبال در همه وجوه عوض نشود و همان آدم‌های تکراری در راس کار باشند، این داستان تکرار و تکرار می‌شود. شاید هم هر سال بدتر از سال گذشته. این را تجربه ثابت کرده است. 

از همین امروز که هفته بیست‌ونهم رقابت‌های لیگ شروع می‌شود تا روز شنبه که قرار است هفته پایانی مسابقات برگزار شود، به شما قول می‌دهیم شاهد انواع و اقسام جنجال‌ها، خشونت‌ها، اتهامات و فرافکنی‌ها خواهیم بود. اصلا هم تفاوتی نمی‌کند کدام تیم صدر باشد و کدام تیم ذیل. فرقی ندارد کدام تیم قهرمان می‌شود و کدام تیم سقوط می‌کند. همان‌طور که گفته شد اینها روندهای تکراری فوتبال ایران است که در یک جامعه تحت فشار، شرایط را هر روز سخت و سخت‌تر می‌کند. هواداران را به جان هم می‌اندازد تا جایی که یک نفر می‌آید و می‌‌نویسد آقای فلانی! حواست باشد که  فردا اگر یک سوت اشتباه بزنی خودت و زن و بچه‌ات در دسترس هستید! و هزاران نفر هوادار هم لایک می‌کنند. 

فقط امیدواریم این چند روز باقیمانده هم هر چه سریع‌تر تمام شود. البته ضمن خوشحالی برای اینکه دو تیم استقلال و پرسپولیس از جام حذفی کنار رفته‌اند و در بازی‌های باقیمانده این جام سطح تنش حتما بسیار پایین‌تر خواهد بود. 

برای فصل بعد هم واقعا مشخص نیست چه می‌شود کرد. آن پیشنهادی که بالاتر نوشتیم یعنی تغییر شکل مدیریت فوتبال در همه وجوه که قطعا ممکن نیست. اما شاید بشود کارهایی کرد. اگر اراده‌ای باشد...